دسته: ادبيات

برهنه زیستم!و پیرایه هایِ هرچه پیراهنبه هُرمِ پاکسازِ آفتاب سپردم.با چشمانی سرشار از روشنایی ی انگور:بر غمِ پرنده گریستم؛که شعله ور از قابِ عکسِ زمستان گریختو چون مستی ی آتش؛برهنه بود. جوشیدم!در خُمِ صبورِ...

جای سوزن انداختن نبود. آدرس را مهدی به اصلان داده بود ، همسفر وهم راز شب های سخت سفر هندوستانش که حالا روی تاکسی کار می کرد .همو بود که رفت توی جلد او...

      هنوزمطمئن نیستم انتخاب درستی بودکه درباره حمله به نانوائی بازنم صبحت کردم. درباره درست یانادرست بودنش، نبایدجای سئوالی باشد، چراکه گفته می شودانتخابهای نادرست میتوانندبه نتایج درست ویابرعکس منتهی شوند. شخصانظرم این است...

«تبعید با تو چه کرد؟»، «تو با تبعید چه کردی؟». پاسخ این دو پرسش را قرار است تصویری بفرستم برای انجمن فرهنگی امید در پاریس، حالا که نمیتوانم در «همایش هنر در تبعیدِ» دو...

آی کهنسال ترین بانوی ِ جوان “خود آب شنیدستی کآتش کندش بریان؟”* من این امّا به چشم دیدم آنگاه که جانَت می سوخت. غَمَت مباد که زُبدگان عالَم تن و جانت را پیراسته و...

۶۰۶. بازهم درباره ی شـــعر و نظــم. شعر و نظم دو حوزه ی جدا از هم است. شعر، بازسازیِ عاطفیِ پدیدارهای جهان در زبانی تصویری، با حس-آمیزی و نونگری ست. اما نظم، دلبری زبانی...

به خسرو جانِ باقرپور، در پاسخِ “می گساری در غروب” اش خسروا! خود نیز دانی “می گساری در غروب”، یک شبانروزِ دگر، گردد خماری در غروب! وَ، چو می دانی مرا هم با تو...

            هست صبحی که، نخواهی در آینه بنگری، پس به سوی پنجره می روی در گراما گرم یک روز مُرداد در خیابان نگاه میکنی و بر میگزینی رهگذاری را و میپرسی،-خانم ،آقا- مرا نگاه...