جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

اسطوره ی آدم و حوّا – اسماعیل خویی

• البته که آدمی ز میمون آمد:
پُرسی اگر از علم که او چون آمد.

افسانه ی پرتی ست که او، در آغاز،
با همسرش از بهشت بیرون آمد! …

 
۱
البته که آدمی ز میمون آمد:
پُرسی اگر از علم که او چون آمد.

افسانه ی پرتی ست که او ،در آغاز،
با همسرش از بهشت بیرون آمد!


۲
با همسرش از بهشت آمد بیرون؟
یا آن که خدا برون فکند آن ملعون؟!

امّا، چو خدا نیست که از او پُرسیم،
افسانه چه بافی که چرا این شد و چون؟!


۳
آدم به زمین نیامد: او زاد اینجا:
تا شاد به سر آرد و آزاد اینجا.

تا شاد به سر آرَد و آزاد، امّا،
بایست که او بسازد آباد اینجا.


۴
آدم ز زمین زاد که تا کار کند:
وین خاک بهشتِ خود و دلدار کند:

نه این که از آن برآورد دیواری
و آن را به سرِ نوعِ خود آوار کند!


۵
وقتی که نیازِ او بدل شد با آز،
خوی بشری بتر شد از خوی گراز:

ویران کند از خشم، نه چون می باید؛
غارت کند از آز، نه از روی نیاز!


۶
دیگر، چو خودش، زمین از او بیزار است:
کز آزِ وی او سترون و بی بار است.

با خویش بَرَد به گور حوّا را نیز:
این عاقبتِ آدمِ مادرخوار است!


بیستم اردیبهشت۱۳۹۶،
بیدرکجای لندن

https://akhbar-rooz.com/?p=36049 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x