روزنامه‌نگاران مستقل ایران: به گزارش عصر ایران؛ درحالی‌که مردم ایران در تنگنای معیشتی، بیشتر از هر زمان دیگری به تلاش خبرنگاران برای خبررسانی نیاز دارند. خبرنگارانی که از احوال بدشان معمولاً خبری منتشر نمی‌شود، حتی تشکلی واقعی برای پیگیری مطالبات صنفی خود ندارند.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، به استناد ترکیبِ بعضاً کارفرمایی هیئت‌مدیره، عملکرد و مواضعش در قِبال بی‌ثباتی قراردادهای کاری، دستمزدهای کم و غیرقانونی و اخراج‌ها- بیانیه‌هایی که جز به «متأسفیم» و «امیدواریم» ختم نشد- از ماهیتِ کارگری خارج‌شده است. حتی در آخرین بیانیه این انجمن درباره اخراج روزنامه‌نگاران، ادبیات «متأسفیم» هم به‌نوعی در حمایت از کارفرما تغییر کرد. وقتی بدون تشکل و اتحاد صنفی رها شده‌ایم، دیگر چه نیاز به یک چنین نمایشی است؟ آیا این کج‌روی بدون انتخابات پُر شبهه هیئت‌مدیره و رد صلاحیت تعدادی از دلسوزان ممکن بود؟ چیزی که ماهیتاً از آنِ ما نیست، با تابلوی انجمن صنفی کارگری، کارگری نخواهد شد.
اگرچه ما خبرنگاران تشکلی سراسری- و نه استانی- نیاز داریم اما حداقل انتظار می‌رفت این انجمنِ تازه متولد شده مشکلات روزنامه‌نگاران را رصد کند و برای حمایت از آنان وارد عمل می‌شود.
متن کامل بیانیه شماره یکم:
در پی اخراج گسترده و تضییع حقوق روزنامه‌نگاران؛
اعتراض‌نامه اهالی رسانه به انفعال چند ساله انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران
اخراجِ چند ده خبرنگار و روزنامه‌نگار، خبر مشترک این روزهای رسانه‌های ایران است. اتفاقی که دومینو وار رخ می‌دهد. بسیاری از خبرنگاران نه قرارداد محکمی دارند و نه حقوق قابل توجهی اما همین قرارداد و حقوق نیم‌بند هم هر روز در گردابِ تصمیماتِ مدیریتی ویران می‌شود. این اخراج‌ها در بسیاری از رسانه‌ها به علت تهدیدات امنیت شغلی علنی نمی‌شوند و خبرنگاران در سکوت خبری بیکار و به انزوا کشیده می‌شوند.
خبرنگارانی که به کار با حداقل حقوق گردن نهاده بودند، حالا با حکم اخراج از زندگی باز می‌مانند. نه چنان مُزدی گرفته‌اند که سرمایه‌ای داشته باشند؛ نه قرارداد قابل اتکایی داشته‌اند که بتوانند از مزایای بیمه بیکاری استفاده کنند. بسیار مواردی بوده که باوجود قرارداد قابل اتکا هم به خاطر دولتی بودن رسانه یا اعمال نفوذ مدیران مسئول، در نهایت دعوای حقوقی در ادارات کار فقط زحمتی اضافه برای خبرنگاران داشته و به نتیجه قابل توجهی نرسیده است.
درحالی‌که مردم ایران در تنگنای معیشتی، بیشتر از هر زمان دیگری به تلاش خبرنگاران برای خبررسانی نیاز دارند. خبرنگارانی که از احوال بدشان معمولاً خبری منتشر نمی‌شود، حتی تشکلی واقعی برای پیگیری مطالبات صنفی خود ندارند. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، به استناد ترکیبِ بعضاً کارفرمایی هیئت‌مدیره، عملکرد و مواضعش در قِبال بی‌ثباتی قراردادهای کاری، دستمزدهای کم و غیرقانونی و اخراج‌ها- بیانیه‌هایی که جز به «متأسفیم» و «امیدواریم» ختم نشد- از ماهیتِ کارگری خارج‌شده است. حتی در آخرین بیانیه این انجمن درباره اخراج روزنامه‌نگاران، ادبیات «متأسفیم» هم به‌نوعی در حمایت از کارفرما تغییر کرد. وقتی بدون تشکل و اتحاد صنفی رها شده‌ایم، دیگر چه نیاز به یک چنین نمایشی است؟ آیا این کج‌روی بدون انتخابات پُر شبهه هیئت‌مدیره و رد صلاحیت تعدادی از دلسوزان ممکن بود؟ چیزی که ماهیتاً از آنِ ما نیست، با تابلوی انجمن صنفی کارگری، کارگری نخواهد شد.
اگرچه ما خبرنگاران تشکلی سراسری- و نه استانی- نیاز داریم اما حداقل انتظار می‌رفت این انجمنِ تازه متولد شده مشکلات روزنامه‌نگاران را رصد کند و برای حمایت از آنان وارد عمل می‌شود. این انتظار وجود داشت که «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» با نظارت دقیق و پیگیری‌های مستمر از ادامه روند نادیده گرفته شدن حقوق روزنامه‌نگاران چه از سوی همکاران صنفی و چه از سوی نهادهای دیگر جلوگیری کند اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد بلکه وجود انجمن و ضعف عملکرد آن، امید اهالی رسانه را برای داشتن حمایت صنفی از بین برد. حتی در روزهایی که دستگاه‌های دولتی برخی خبرنگاران را به علت انجام رسالت پرسشگری، تحت‌فشار می‌گذاشتند نیز این انجمن جز بیانیه دادن، گامی فراتر نگذاشت.
هرچند هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» مدعی است که پیگیرِ مشکلات است و از طریق رایزنی‌ها مسائل را حل می‌کند. درصورتی‌که این‌گونه پیگیری های ریش‌سفیدان از عهده هر پیشکسوت دلسوزی برمی‌آید و انتظار این بوده که انجمن که فقط نام صنفی را یدک می‌کشد، وارد پیگیری‌های حقوقی شود که تاکنون هیچ موردی دراین‌باره گزارش نشده است.
با توجه به شرایط ویژه و بسیار بد فعلی اهالی رسانه، جمعی از روزنامه‌نگاران بر آن شده‌اند تا از انجمن صنفی که به نامشان فعالیت می‌کند، بپرسند که:
۱- چرا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» گزارش دقیقی از جلسات هیئت‌مدیره و مذاکرات و تصمیمات اتخاذشده به‌صورت ماهانه و سالانه ارائه نمی‌دهد؟ گزارشی که نشان دهد انجمن مذکور در چند مورد برای حقوق روزنامه‌نگاران وارد عمل شده و به چه نتیجه‌ای رسیده است. چرا روند تصمیمات و آراء نیز شفاف نمی‌شود. به‌طور مثال باید ذکر شود که چگونه انجمن مذکور درباره اخراج‌های اخیر ازجمله اخراج روزنامه‌نگاران روزنامه شرق تصمیم به صدور بیانیه گرفت و چه کسانی با صدور این بیانیه موافقت و مخالفت کردند.
۲- چرا هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» درباره حامیان مالی این انجمن شفاف‌سازی نمی‌کند و باید توضیح دهد که چه کسانی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به انجمن کمک مالی کرده‌اند و آیا این حمایت‌های مالی در روند کار صنفی انجمن تأثیر داشته است یا نه؟
۳- آیا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در جریان توزیع ۱۰۰ میلیارد تومان بودجه کرونایی وزارت کار به مطبوعات قرارگرفته است؟ اگر این بودجه توزیع‌شده چرا انجمن باوجود اخراج‌ها سکوت کرده و آیا توانسته بر توزیع عادلانه آن نظارت کند؟ و اگر هم این بودجه اساساً توزیع نشده چرا انجمن اجازه می‌دهد که با تبلیغ چنین اقدامی از عنوان کمک به روزنامه‌نگاران سوءاستفاده شود؟
۴- بررسی‌ها نشان می‌دهد که تنی چند از اعضای هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» برخلاف اساسنامه انجمن (بند ۶ ماده ۴ اساسنامه مبنی بر نداشتن سمت صاحب‌امتیازی، مدیرمسئولی یا مدیرعاملی و یا هر نوع سمت کارفرمایی در مطبوعات و حوزه رسانه از سوی اعضا) عمل کرده‌اند. به‌غیراز این گزارش‌شده که برخی اعضای انجمن وارد همکاری مستقیم با دولت شده‌اند و به‌عنوان کارمند و یا مشاور رسانه‌ای و روابط عمومی دولت مشغول به کار هستند. اعضای هیئت‌مدیره باید دراین‌باره توضیح دهند. شاید صراحتاً اقدام آنان در تناقض با اساسنامه انجمن نباشد اما همکاری با دولت و ترک حرفه روزنامه‌نگاری عملاً با روح فعالیت صنفی در تضاد است. انتظار می‌رود کسی که در رأس یک نهاد صنفی است، کارفرما نباشد.
۵- «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» اعلام کرده در مواردی که روزنامه‌نگاران مشکلی را اعلام کرده‌اند وارد عمل شده است؛ درصورتی‌که این انتظار وجود دارد تا انجمن همواره وضعیتِ روزنامه‌نگاران را رصد کند و قبل از اعلام نیاز خبرنگاری این انجمن وارد عمل شود. انجمن در چند مورد چنین رفتاری داشته است؟ چرا در شرایطی که چند ده خبرنگار اخراج شده‌اند، اقدام به برگزاری جلسه فوق‌العاده با تعدیل‌شدگان نکرده است؟
۶- اعضای هیئت‌مدیره توضیح دهند که درباره افزایش دستمزد روزنامه‌نگاران در سال‌های گذشته و تخلف کارفرمایان در پرداخت پایین‌تر از حداقل دستمزد که در سال ۹۹ در برخی رسانه‌ها دیده می‌شود، چه اقدام مؤثری انجام داده و آیا در این زمینه موفقیتی داشته‌اند یا خیر؟ البته پاسخ سؤال دوم را قبل از اعلام، روزنامه‌نگاران خود بهتر می‌دانند.
۷- کمیته حقوقی «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در طول مدت فعالیت خود چند بار برای اعضای خود وکیل گرفته و چند بار در دعوای حقوقی علیه کارفرمایان به نفع اهالی رسانه وارد عمل شده است؟ گزارش دهند در چند مورد به موفقیت رسیده‌اند.
۸- اهالی رسانه انتظار دارند انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران برای طرح پرسش‌ها و انتقادات خبرنگاران، جلسه عمومی برگزار کند؛ اما جلسات عمومی این انجمن تاکنون به‌ندرت تشکیل‌شده و بدنه خبرنگاری مثل عضو جدا افتاده‌ای از نمایندگان خود هستند و این با تعریف نمایندگی صنفی در تناقض بوده است.
حتی یکی از این موارد نیز استقلال و اثرگذار بودن یک تشکل را از بین می‌برد و انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران باید در مقابل تمام مواردِ ضعف عملکرد پاسخگو باشد.
آرزو فرشید
آزاده کاری
آزاده کاظمی
الهام یوسفی برخوردار
امید کاجیان
امیر کلهر
امیرحسین مصلی
ایمان خلیلی راد
بهار سرلک
پانید فاضلیان
پریا امیری
پیام عابدی
ثمر فاطمی
حامد قریب
حبیب آرین
حسین جمشیدیان
حسین رازیان
حمید رضا عظیمی
حمیدرضا محمدی
خسرو صادقی بروجنی
رسول شکوهی
رضا دهکی
رضا نامجو
روح الله سپندارند
زهرا رهگشای
زهرا علی اکبری
زینب نورانیان
سارا شمیرانی
سارا محسنی
_ساسان گلفر
ستاره لطفی
سجاد صداقت
سعید گیتی آرا
سعید نادری
سمیرا امیر چخماقی
سمیه سایش
سهیلا روزبان
سیدعلی دوستی موسوی
سینا جهانگیرزاده
شیرین جمشیدیان
طاهره رضایت
عاطفه شمس
علی اسدی خمامی
علی رفاهی
علی نامجو
علیرضا صدقیعلیرضا قربانی
فاطمه آقایی فرد
فاطمه رجبی
فرهاد فتحی
فروغ موحدزاده
کیمیا نجفی
مجید مسعودی
محسن رفیق
محسن فیض الهی
محمد توکلی
محمد حمیدی
محمد طحانی
محمد کریم آسایش
محمدجواد صابری
محمدرضا ستاری
مرجان زهرانی
مریم مهران راد
مظاهر گودرزی
منصوره محمدی
مهدا شادمان
مهدی فیضی صفت
مهرداد محمدی
مهسا قوی قلب
میثم خدمتی
میلاد شیراوند
میلاد علوی
نرگس صابری
نسترن فراهانی
هادی عیار
آسو محمدی
الهه باقری
امجد عبدی
امیر حسین مرادی فخر
بابک مجیدی
بهناز مقدسی
پرستو بیرانوند
روزبه علمداری
ژوبین صفاری
شیروان یاری
شیما شعاعی
فایزه مومنی
فرحناز غالبی
فضل الله یاری
کاظم فرج الهی
مریم شکرانی
مریم وحیدیان
مهدی روزبهانی
نسرین هزاره مقدم
نسیم سلطان بیگی
هادی سلگی
هرمز شریفیان
هلیا برزویی
July 03, 2020
طبق این ماده که در اساسنامه انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران آمده اول آقایان مشخص کنند جناب عبدی (رییس هیات مدیره) و کامبیز نوروزی (نایب رییس) چگونه عضو انجمن شدند و سمت گرفتند.
ماده ۴– شرایط عضویت:
کلیه روزنامه نگاران شاغل و فعال درتحریریه های مطبوعات، خبرگزاری ها و سایت های خبری استان تهران که واجد شرایط زیر باشند، می‌توانند عضو این انجمن صنفی شوند:
۱- داشتن تابعیت جمهوری اسلامی ایران
۲- شاغل در یکی از حرفه های مرتبط با روزنامه نگاری طبق تعریف مندرج درمواد(۱)و(۴) اساسنامه و آیین نامه عضوگیری مصوب هیات مدیره، درحوزه فعالیت انجمن صنفی با ارایه مدارک مثبته از قبیل گواهی اشتغال به کار، کارت شناسایی معتبر، نمونه آثار منتشر شده در نشریات و امثال آن طبق مفاد آیین نامه عضوگیری که توسط هیات مدیره انجمن صنفی تهیه و اعلام خواهد شد.
۳- قبول و تعهد اجرای مقررات این اساسنامه و تصمیمات و مصوبات قانونی ارکان انجمن.
۴- پرداخت ورودیه و همچنین پرداخت حق عضویت تعیین شده به طور مرتب و در مهلت مقرر.
۵- داشتن حداقل سه سال سابقه کار در نشریات کشور بعنوان عضو پیوسته و کمتر از آن بعنوان عضو وابسته.
۶- نداشتن سمت صاحب امتیازی، مدیرمسئولی یا مدیرعاملی و یا هر نوع سمت کارفرمایی در مطبوعات وحوزه رسانه.
۷- داشتن ۱۸ سال سن تمام.
۸- متدین به یکی از ادیان رسمی کشور.
۹- نداشتن محرومیت از عضویت در تشکل های صنفی طبق آرای دادگاه صالحه.
تبصره ۱: احراز شرایط عضویت بر عهده هیات مدیره است(به استثنای اعضای مجمع عمومی موسس که احراز شرایط آنها بر عهده هیات موسس است)لیکن کلیه واجدان شرایط باید آزادانه عضویت در انجمن صنفی را بپذیرند و هیچ کس را نمی‌توان به قبول عضویت در انجمن صنفی مجبور یا از قبول عضویت آن منع کرد.
تبصره ۲: منظور از مطبوعات کلیه روزنامه ها، هفته نامه ها، ماهنامه ها، فصل نامه ها و خبرگزاری ها و سایت های خبری است که دارای مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند(به جز بولتن ها و نشریات داخلی). کارکنان نشریات، بولتن ها و سایت های داخلی ادارات، موسسات، شرکت ها و نهادهای دولتی و غیردولتی مشمول این اساسنامه نبوده و نمی توانند عضو این انجمن صنفی شوند.
تبصره ۳: هیات مدیره می تواند قسمتی از اختیارات خود را در خصوص بررسی و احراز شرایط متقاضیان عضویت به کمیته ای فنی و تخصصی(تحت عنوان کمیته عضوگیری)تفویض کند. کمیته مذکور طبق آیین نامه ای تحت نام«آیین نامه عضوگیری» که به تصویب هیات مدیره می رسد، فعالیت خواهد کرد.
البته انجمنی که رییس هیات مدیره‌اش عباس عبدی باشه و بقیه اعضا هم پیش از این که خبرنگار و روزنامه نگار باشند به کارهای دیگر مشول هستند و انجمنی صنفی کارگری که هیات مدیره‌اش کارفرما باشه و …… انتظار بیشتری نباید داشت