بانک مرکزی ایالات متحده برای ثروتمندان پول چاپ می کند- نیک بیکر، ترجمه: پروین اشرفی

اخبار روز
چهارشنبه, ۱۹ شهریور ۱۳۹۹
ساعت ۲:۱۹
جهان

در ابتدای بحران، بانک مرکزی فورا 3 تریلیون دلار اوراق قرضه خزانه داری و شرکتی را خریداری کرد که عمدتا به صورت خرید مقادیر زیادی از بدهی های شرکتهای بزرگ مانند مایکروسافت، کوکاکولا، مک دونالد، اکسون موبیل، وال مارت، ای تی اند تی و ویزا بود. این خریدهای بزرگ بدهی توسط بانک مرکزی، هم شرکت ها را تأمین مالی می کند و هم هزینه صدور بدهی را برای شرکت ها کاهش می دهد

واشنگتن پست در ۱۸ آگوست نوشت : “رکود برای ثروتمندان به پایان رسیده است، اما طبقه کارگر از بهبود دور است.” کمتر از نیمی (۴۲ درصد) از مشاغل از دست رفته دوره پاندامی بازگشته است، اما کارگران در مشاغل با دستمزد پایئن، کمترین احتمال بازگشت به کار را داشته اند. مردم رنگین پوست و زنان بدترین وضعیت را دارا می باشند. زنان دو سوم افراد شاغل در ۴۰ نوع شغل با پائین ترین دستمزد را تشکیل داده، و زنان رنگین پوست هم اکثریت کارگران با دستمزد پائین را تشکیل می دهند.

در بحبوحه پاندامی جهانی، فروپاشی اقتصادی بی سابقه، بیکاری گسترده، گرسنگی و ناامیدی، بازار سهام در حال رونق است و ثروتمندترین افراد متمول، از همیشه ثروتمندتر هستند.

از ماه مارس تاکنون، بیش از ۵۸ میلیون نفر در ایالات متحده درخواست بیمه بیکاری کرده اند. اداره IRS اکنون پیش بینی می کند که در نتیجه رکود اقتصادی طولانی مدت، اقتصاد ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ دارای تقریبا ۴۰ میلیون شغل کمتر از آنچه که آنها پیش از پاندامی پیش بینی کرده بودند، خواهد بود. اکنون که دیگر کاملا مشخص شده است که حتی اگر تعداد مبتلایان به ویروس کرونا هم به تدریج کاهش یابد، اقتصاد “به عقب” و به فعالیت های کامل خود باز نمیگردد و رکود اقتصادی کنونی برای مدت های طولانی ادامه خواهد یافت، شرکت ها هر کاری که از دستشان برآید خواهند کرد تا بتوانند نرخ سهام خود را بالاتر ببرند.

بسیاری از شرکت های بزرگ، شدیدا بخاطر حفظ سود خود، در حال برنامه ریزی برای اخراج های گسترده هستند و اذعان می کنند که کارگران از کار برکنار شده فعلی، شغلی برای بازگشت نخواهند داشت. روزنامه وال استریت گزارش میدهد که مطالعات اخیر حاکی بر این است که “تقریبا نیمی از کارفرمایان ایالات متحده، که کارکنان خود را بخاطر کووید ۱۹ بیکار یا از کار اخراج کرده اند، بیکار سازی های دیگری را برای ۱۲ ماه آینده در نظر دارند.” این شرکت ها میگویند که کارگران با دستمزد کم، اولین کسانی هستند که از کار بیکار میشوند.

بر طبق گزارش واشنگتن پست، تعداد کارگرانی که حقوقشان را در اول ژوئیه از دست دادند، در مقایسه با دوره رکود اقتصادی دوران بوش – اوباما که در سال ۲۰۰۹ شروع شد، دو برابر می باشد. دستمزد بیش از ۱۰ میلیون کارگر بخش خصوصی قطع شده و یا آنها مجبور به کار پاره وقت گردیدند.

کارخانه خودرو سازی تلسا همه کارگران را مجبور کرد از اواسط آوریل تا ژوئیه یک کاهش ده درصدی را در دستمزد خود بپذیرند. در همان دوره سهام تلسا سر به فلک کشید و اکنون دارایی مدیر عامل این شرکت، الون ماسک، جهار برابر شده است، یعنی از ۲۵ میلیارد دلار به بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد دلار رسید. شرکت نرم افزار سلزفورس رکورد فروش خود را در یک روز اعلام کرد، و در روز بعد خبر از اخراج ۱۰۰۰ کارگر داد. سهام این شرکت ۲۶ درصد افزایش یافت.

بررسی دیگری در مورد کسب و کارهای کوچک نشان داد که ۵۰ درصد از کل کارگران این بخشها که از ماه مارس تاکنون بیکار شده اند، هنوز بدون شغل اند. ۲۸ درصد آنها هنوز بیکار اند، ۲۲ درصد هم برای همیشه از کار بیکار شده اند. تعداد کارگرانی که به مدت ۱۵ الی ۲۶ هفته بیکار بوده اند نیز حتی در آمار جعلی و کاملا محاسبه نشده دولت، تقریبا دو برابر بیشتر از زمان اوج رکود اقتصادی سال ۲۰۰۹ است – و بطور تصاعدی هم بیشتر از هر زمان دیگری از دوره رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ می باشد.

لایحه “محرک” اقتصادی که توسط ترامپ امضاء و بوسیله دموکرات ها تصویب شد، تاکنون میلیاردها دلاربه شرکت های بزرگ و ده ها میلیارد دلار تخفیف مالیاتی به ثروتمندترین افراد آمریکایی داده است. حتی دو سوم از مجموع اصلی وام های برنامه ای که ظاهرا برای محافظت از دستمزد در “کسب و کارهای کوچک” اعلام شد، به شرکت های بزرگ، مانند ریتز کارلتون اعطاء شد، ضمن اینکه میلیاردها دلار کارمزد نیز به بانک های توزیع کننده وام سرازیر کرد.

روزنامه وال استریت مینویسد در حالیکه میلیون ها کارگر با دستمزد پائین “که بسیاری از آنها در مشاغل حدماتی سخت صدمه خورده ای مانند مهمان داری، گردشگری، و خرده فروشی کار خود را از دست داده اند، بیکار شده اند و یا ساعات کاری آنها کاهش یافته است، معاش کارکنان یقه سفید…. تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده است.”

سوپر ثروتمندان، از همیشه متمول تر می شوند

در ۱۸ آگوست – یعنی روزی که ۱۳۴۹ نفر بر اثر کرونا ۱۹ جان سپردند و ده ها میلیون نفر بیکار شدند – شاخص سهام ۵۰۰ SP و شاخص سهام ۱۰۰Nazdaq متمرکز بر فناوری، به بالاترین رکورد خود در تاریخ رسیده است. روزنامه های متمرکز بر مسائل مالی خبر از یک “بازار گاو نر” جدید دادند و پیش بینی کردند که قیمت سهام فقط بالاتر خواهد رفت.

موفقیت فوری و آسان بازار سهام در شرایط فعلی، برای بسیاری از مردم بصورت یک شوک بوده است. دو هفته پیش از آنکه نرخ سهام به بالاترین درجه خود برسد، ایالات متحده بزرگترین سقوط سه ماهه اقتصادی خود از زمان رکود بزرگ را اعلام کرد. حتی بزرگترین نامیدن این سقوط هم، عظمت حجم آن را باندازه کافی بیان نمیکند. انقباض ۵/۹ درصدی از آوریل الی ژوئن، چهار برابر بزرگتر از عظیم ترین افت قبل از زمان جنگ جهانی دوم بود.

اقتصاد سرتاسر جهان در حال سقوط آزاد است. تولید خالص داخلی کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OSCD)، یعنی بزرگترین اقتصادهای جهان، در همین مدت تقریبا ۱۰ درصد کاهش یافته است – یعنی چهار برابر بیشتر از سقوط اقتصادی جهانی ۲۰۰۹- و انتظار میرود تولید ناخالص داخلی، ۵ درصد در سال جاری در سطح جهانی کاهش یابد، که این خود یک رقم تاریخی است. با این وجود، بازار سهام بدون هیچ ملاحظه ای پیش میرود، زیرا اغنیا در تلاش هستند تا پیش از ورطه سقوط، آخرین قطره های آنرا بفشارند.

آزانس خبری بلومبرگ گزارش میدهد که در سال جاری، ۵۰۰ تن ثروتمندترین افراد جهان تاکنون ۸۷۱ میلیارد دلار بر ثروت خود افزوده اند، با توجه به این که “افزایش ثروت، بویژه در رده های بالای سوپر میلیادرها متمرکز شده است.” فقط در طول هفته ۲۴ الی ۲۸ آگوست، ۵۰۰ تن ثروتمندترین افراد جهان، ثروت خود را ۲۰۹ میلیارد دلار افزایش دادند. ۱۰ تن ثروتمندترین میلیاردر حهان هم اکنون رویهمرفته دارای بیش از یک تریلیون دلار میباشند.

اکنون مدیر عامل آمازون،جف بزوس، ثروتمندترین فرد جهان، ثروت شخصی خود را در ۲۶ آگوست به ۶/۲۰۴میلیارد دلار رسانده است. بیشترین ثروت او از سهام آمازون ناشی میشود که در سال جاری ۸۰ درصد رشد داشته است. ثروت بروس در طی پاندامی تقریبا دوبرابر شد، از جمله اینکه او فقط یک روز ۱۳ میلیارد دلار درآمد داشته است.

با آنکه تخمین های تاریخی متفاوت است، اما اکثرا بر این نظر اتفاق دارند که جان د. راکفلر و اندرو کارنگی تنها سرمایه داران بزرگ ایالات متحده هستند که با توجه به نرخ تورم تنظیم شده، تاکنون پول بیشتری از جف بروس داشته اند.

از آنجائیکه پاندامی و فروپاشی اقتصادی، به مزیتی برای سرمایه داری انحصاری تبدیل شده است، بیشترین سود سهام امسال به بزرگترین شرکت ها، بویژه در زمینه فناوری، اختصاص یافته است. اکنون فناوری انحصاری اپل، گرانبهاترین شرکت جهان است که کل سهام آن بیش از ۲ تریلیون دلار ارزش دارد – اولین شرکتی که تاکنون به این میزان رسیده است – سهام اپل فقط در عرض ۲۱ هفته، مبلغ ۱ تریلیون دلار رشد داشته است.

راز موفقیت باورنکردنی اپل چیست؟ به گزارش نیویورک تابمز، اپل در بزرگترین بازخرید سهام در تاریخ شرکت کرده است و از سال ۲۰۱۲ مبلغ ۳۶۰ میلیارد دلار سهام خود را دوباره خریداری کرده است. این تاکتیک خود غنی سازی، ارزش سهام شرکت را با خرید مجدد از سهامداران متورم مینماید. البته ده ها و صدها میلیارد دلار به طور مستقیم به سهامداران میدهد و آنها را با کاهش تعداد سهام باقی مانده برای خرید سرمایه گذاران، بیشتر غنی میکند و قیمت سهام را هم افزایش میدهد.

پس از لایحه کاهش مالیات ترامپ در سال ۲۰۱۷ که اپل را قادر به بازگشت به آمریکا و استفاده از معافیت مالیاتی تا سقف سود ۲۵۲ میلیارد دلاری کرد، این شرکت تنها در دو سال گذشته ۱۴۱ میلیارد دلار صرف بازخزید سهام خود کرده است. اپل سال ها این پول را در بهشت های مالیاتی نگهداشته بود و صریحا از پرداخت مالیات امتناع میورزید و ادعا میکرد که در صورت بازگشت به ایالات متحده، این پول برای “ایجاد” ده ها هزار شغل استفاده خواهد شد، ولی اما اگر آنها مجبور به پرداخت مالیات بشوند، این کار را نمی کنند. لایحه کاهش مالیات و قانون مشاغل ۲۰۱۷ ترامپ، مالیات بر ثروت حفظ شده در خارج از ایالات متحده را بر پایه همان فرضیه نادرست، حذف کرد، اما اپل آن پول را برای اهداف مورد نظر خود مورد استفاده قرار داده، و مستقیما به سهامداران میلیونر و میلیاردر این شرکت اعطاء کرد. یکی از آن میلیاردرها، مدیر عامل شرکت اپل، تیم کوک است – البته ثروت او به ارزش یک میلیاردر دلار، با معیارهای طبقه حاکم بسیار مطابقت دارد.

سایر انحصارات فناوری مانند مایکروسافت و گوگل نیز افزایش چشمگیری داشته اند. هم آمازون و هم مایکروسافت هر دو به سرعت به سوی این گام بر میدارند که اواخر سال جاری به سطح ۲ تریلیون دلار اپل برسند. تنها شرکت تجاری دولتی دیگر در جهان که به این سطح نزدیک میشود، شرکت آرامکوی عربستان سعودی، یعنی شرکت دولتی نفت و گاز عربستان سعودی می باشد. کل سهام وال مارت که بزرگترین شرکت جهان از نظر درآمد است، و بطور مثال محصولات واقعی ساخته شده و فروخته شده آن در مقام مقایسه ۳۷۰ میلیارد دلار ارزش دارد.

با در نظر گرفتن بالارفتن وحشیانه قیمت سهام، سودهای شرکتی علیرغم هزینه های مصرف کننده – در اکثریت قریب به اتفاق اقتصاد ایالات متحده – تقریبا ۲۵ درصد از نیمه اول سال ۲۰۲۰ کاهش یافت، اما توسط مکمل ۶۰۰ دلاری بیکاری، نرخ بهره نزدیک به صفر، و به میزان کمتری هم توسط چک های محرک ۱۲۰۰ دلاری مکمل بیکاری، به شدت حمایت میشود. مکمل بیکاری عملا جایگزین دستمزدهای از دست رفته کارگران بیکار گردیده و آنها را قادر میسازد تا به خریدهای مورد نیاز خود ادامه بدهند، در حالیکه نرخ پائین بهره، به مصرف کردن ثروت بادآورده توسط ثروتمندانی دامن میزند که عمدتا از رکود اقتصادی آسیب ندیده اند.

این سود سهام بیش از حد داغ و کاملا ساختگی بازار سهام، دلیلی است بر این که مدیران عامل، سهامداران برجسته و مدیران شرکت ها از ماه مه تاکنون بیش از ۵۰ میلیارد دلار سهام معامله کرده اند. سی ان ان خاطرنشان میسازد که این “خودی ها” که شناخته شده اند، “نسبت به سرمایه گذاران متوسط، اطلاعات بیشتری در مورد سلامت واقعی شرکت های خود دارند. و اگر آنها از بالارفتن قیمت بازار اطمینان داشتند، بعید بود اکنون بفروشند.”

با پایان یافتن کمک مکمل بیکاری و اعلام توقف چک های محرک آینده، مصرف کردن از سوی فقط ثروتمندان برای حفظ نمای یک اقتصاد که در بحبوحه فروپاشی تاریخی است، کافی نخواهد بود.

طبقه کارگر رنج می برد، در حالیکه ثروتمندان ولخرجی می کنند

به گزارش پست “مردان و زنان سیاهپوست ۲۰ درصد مشاغلی را که در پاندامی از دست دادند، بازیافته اند”، در حالیکه مردان و زنان سفیدپوست به ترتیب ۴۰ و ۴۵ درصد از مشاغل از دست داده خود را باز یافتند. ۱۱ میلیون مشاغلی که در اختیار زنان بود، بین فوریه و مه ۲۰۲۰ از بین رفته است. اداره سرشماری ایالات متحده گزارش میدهد که “از هر پنج بزرگسال در سن کار، یک نفر بیکار است، زیرا کووید ۱۹، سروسامان دادن به مراقبت از کودکانشان را متوقف کرده است،” با در نظر گرفتن اینکه زنان سه برابر بیشتر از مردان مجبور به ترک کار خود میشوند – و تا پنج برابر بیشتر احتمال دارد ساعات کار خود را کاهش دهند – تا از کودکان مراقبت نمایند، خسارات کاری ای که امروز زنان با آن روبرو هستند، تا دهه ها احساس خواهد شد.

با خاتمه حمایت های موقتی دولت در مقابل حکم تخلیه خانه، حدود ۳۰ الی ۵۰ میلیون نفر در ایالات متحده در معرض تخلیه در ماه های آینده هستند. بنا بر نظرسنجی اخیر اداره سرشماری ایالات متحده “تقریبا نیمی از اجاره نشینان اسپانیایی تبار و ۴۲ در صد از اجاره نشینان سیاهپوست گفته اند که آنها <<هیچ اعتماد به نفس>> یا حتی فقط << اعتماد به نفس کمی>> هم ندارند که بتوانند کرایه ماه آگوست خود را بپردازند”.

در همین زمان، قیمت مواد غذایی با سریعترین نرح حدود ۵۰ سال گذشته، در حال افزایش است و باعث میشود گوشت و تخم مرغ برای بسیاری غیرقابل تهیه باشد. قیمت گوشت گاو به تنهایی در سال جاری ۲۵ درصد افزایش یافته است. همان بررسی اداره سرشماری نشان داد که ” ۲۰ درصد از خانوارهای اسپانیایی تبار دارای فرزند و تقریبا یک چهام خانوارهای سیاهپوست دارای فرزند، میگویند آنها غذای کافی ندارند.”

بنیاد خانواده هنری کایزر تخمین میزند که ۲۷ میلیون نفر در ایالات متحده بیمه درمانی خود را در طول پاندامی از دست داده اند.

در حالی که ده ها میلیون نفر از طبقه کارگر در تقلا هستند، گرسنه می مانند و بطور مداوم توسط صاحبخانه های خود مورد تهدید و آزار و اذیت قرار میگیرند، نرخ کم سابقه بهره باعث مصرف هنگفتی از سوی ثروتمندان میشود. نرخ بهره وام مسکن در کمترین میزان تاریخ ایالات متحده است و رکورد سطح خرید مسکن توسط افرادی را نشان میدهد که هیچ نگرانی مالی ای ندارند. فروش خودرو نیز از نرخ پایین بهره منفعت میبرد. پست گزارش میدهد که “برخی از نمایندگی های فروش اتومبیل بهترین ماه ژوئیه خود را داشته اند.” نیازی به گفتن نیست که خرید این اتومبیل ها بخشی از صف های طولانی در مقابل بانک های غذا را تشکیل نمیدهند!

اگرچه ده ها میلیون نفر اکنون بیکار هستند، اما فروش فروشگاه ها به سطح پیشا – پاندامی باز گشته است. سودهای عظیمی نصیب فروشگاه های بزرگی چون تارگت، وال مارت و هوم دیپو گردیده است که بیشترین فروش خود را در طول تاریخ دیده اند. در همین حال ۱۰۰۰۰۰ کسب و کار کوچک از نیمه ماه مه بطور دائم تعطیل شدند و برآوردها حاکی از آن است که صدها هزار کسب و کار کوچک دیگر نیز در مقابل پاندامی و رکود اقتصادی در حال رشد، دوام نخواهند داشت. این امر میلیون ها کارگر دیگر را نیز از کار بیکار خواهد کرد.

همزمان با تعطیل شدن کسب و کارهای کوچک، وال مارت و تارگت وارد شده و جایگزین آنها میشوند. این بخشی از فرایندی است که طی آن سرمایه داری فاجعه را به “فرصت” تبدیل میکند، گرایش خود را به انحصار تسریع مبخشد و بازار را در جستجوی سرسختانه سودهای بالاتر، به دستهای کمتری می سپارد.

بانک مرکزی ایالات متحده برای ثروتمندان پول چاپ می کند

بانک مرکزی ایالات متحده مرتبا پول چاپ کرده و آن را بین ثروتمندان تقسیم می کند. در سقوط اقتصادی پیشین در دروه جورج بوش و باراک اوباما، کل مبلغ پول چاپ شده بیش از ۲۹ تریلیون دلار بوده است. شکی نیست که چاپ پول در این دوره، از آن مبلغ پیشی خواهد گرفت.

روزنامه نیویورک تایمز در تاریخ ۱۸ آگوست، با اشاره به افزایش مستمر شکاف اقتصادی بین سرمایه داران و کارگران، می گوید که بانک مرکزی هیچ نقشه ای ندارد که سرازیر شدن انبوهی از پول نقد به سمت ثروتمندان را بزودی متوقف سازد. تایمز می نویسد “بانک مرکزی برای آرام ساختن سرمایه گذاران، برنامه های جدید خرید اوراق بهادار خزانه و سایر دارایی های مالی را آغاز کرده است و اساسا با چاپ پول جدید، این برنامه ها را تأمین مالی می نماید.”

در ابتدای بحران، بانک مرکزی فورا ۳ تریلیون دلار اوراق قرضه خزانه داری و شرکتی را خریداری کرد که عمدتا به صورت خرید مقادیر زیادی از بدهی های شرکتهای بزرگ مانند مایکروسافت، کوکاکولا، مک دونالد، اکسون موبیل، وال مارت، ای تی اند تی و ویزا بود. این خریدهای بزرگ بدهی توسط بانک مرکزی، هم شرکت ها را تأمین مالی می کند و هم هزینه صدور بدهی را برای شرکت ها کاهش می دهد.

اگرچه بانک مرکزی مدعی برنامه ای بنام برنامه وام خیابان اصلی برای وام دهی به کسب و کار های کوچک و متوسط می باشد، اما تقریبا هیچ وامی به این شرکت ها نداده است. از ۶۰۰ میلیارد دلار اختصاص یاقنه به این برنامه، فقط ۹۲ میلیون دلار آن – معادل ۱۵ درصد – وام داده شده است. این امر بدان دلیل است که بانک های تجاری ای که وام ها را تنظیم کرده و درصد کمی از آن را نگهمیدارند و بقیه را به بانک فدرال میفروشند، هیچ علاقه ای به دادن وام های کوچک و کم بهره و یا با بهره نزدیک به صفر به شرکت های کوچک، یعنی به آنهایی که تقریبا هیچ سودی از آنها انتظار نمیرود، ندارند. بانک ها ترجیح میدهند که وجوه خود را در راه ایجاد سودهای هنگفت بیشتر، سودآورتر و برای دادن وام به شرکت های بزرگ نیازمند به مبالغ زیاد برای کمک به گذر آنها از بحران اقتصادی، استفاده کنند.

بدین ترتیت، مکانیسم طبیعتا سود محور سرمایه تضمین می کند که شرکت های بزرگ تر، شرکت های کوچکتر را جمع کرده و سهام بیشتری از بازار را به خود اختصاص بدهند.

سرمایه داری انحصاری منافع خود را تلفیق می کند

نیویورک تایمز میگوید بازار سهام که پس از کوتاهترین دوره “بازار خرس”، یعنی کاهش قیمت و رکود در تاریخ، به جای اول بازگشته است و این “نمایشی است مشخص از آنچه تحلیلگران به نوبه خود بعنوان خوش بینی، اعتماد به نفس یا حرص منصفانه سوداگری توصیف می کنند.” حفظ این موج سهام بهر حال “به شدت به مخارج فدرال، سیاست های پولی آسان و علائم مستمر پیشرفت در شکار واکس های ویروس، متکی است.” خواننده ممکن است متوجه شده باشد که مواردی نظیر بیکاری کمتر، هزینه های اجتماعی بیشتر، دستمزد بالاتر، و تعداد موارد کمتر ابتلا به ویروس و مرگ و میر در کوتاه مدت، در زمره نگرانی های بازار سهام نیستند، تا چه برسد به ذکر حتی درآمد واقعی و سودهای شرکت ها.

درحالیکه شاخص های سهام ممکن است در بالاترین رکورد خود باشد، سودها حتی در میان شرکت های بزرگ نیز به دور از میزان جهانی هستند. نیویورک تایمز گزارش میدهد “تقریبا تمام سودهای شاخص های اصلی بازار سهام در سال جاری، به دلیل افزایش نرخ سهام چند شرکت غول فناوری است که مهمترین آنها اپل، آمازون و مایکروسافت می باشند.”

تایمز می نویسد “یک اقتصاد ضعیف می تواند در واقع برای وال استریت خوب باشد، چنانچه بانک مرکزی به سرازیر کردن پول تازه چاپ شده به بازارهای مالی ادامه دهد، یعنی همان چیزی که در وال استریت بعنوان نقدینکی شناخته میشود.” تایمز خاطر نشان می شود که به همین دلیل است که مطالعات، “ارتباط کمی” بین رشد اقتصادی و بازار سهام نشان میدهند.

جروم پاول، رئیس بانک مرکزی در روز ۲۷ آگوست اعلام کرد که بانک مرکزی نرخ بهره را برای مدتها نزدیک صفر نگه خواهد داشت، حتی اگر این امر باعث افزایش تورم بشود. همه اینها آشکارا حاکیست از قصد دولت در تلاش برای نگهداشتن بازار سهام در بالاترین وضعیت ممکن.

مایکل هارتنت، استراتژیست ارشد سرمایه گذاری در تحقیقات جهانی بانک آمریکا، به نقل از نیویورک تایمز این بازار را بازار افزایش قیمت “نیهیلیستی” سال ۲۰۲۰ می نامد. “عملکرد بازار در برابر اینگونه انتظارات شدید رشد، فقط آخرین نمونه شرط بندی سرمایه گذاران بر این امر است که رشد کم، بانک مرکزی را وادار به ادامه سرازیر کردن پول به سیستم مالی می کند و در نهایت موجب تقویت سهام میشود. به عبارت دیگر، سهام، نه به دلیل خوش بینی اقتصادی، بلکه به دلیل اینکه آینده نسبتا ناگوار به نظر میرسد، رو به افزایش می باشد.”

وضعیت بسیار وخیم تر از سال ۲۰۰۹ است

بسیاری از اقتصاددانان، از جمله جروم پاول رئیس بانک مرکزی پیش بینی میکنند که این رکود اقتصادی بسیار طولانی خواهد بود – و این هم دلیل خوبی دارد. برای اقتصاد ایالات متحده تقریبا ۱۰ سال طول کشید تا تعداد مشاغلی را که تاکنون در سال جاری از بین رفته اند، اضافه کند. تعداد افرادی که دارای یک شغل هستند، در پائین ترین سطح خود از دهه ۱۹۶۰ تاکنون و بسیار کمتر از هر زمانی در طول دوره رکود اقتصادی بزرگ می باشد.

بانک سرمایه گذاری وال استریت گولدمن ساکس پیش بینی میکند که اقتصاد ایالات متحده امسال ۶/۴٪ منقبض خواهد شد – تقریبا دو برابر انقباض ۵/۲٪ سال ۲۰۰۹، بدترین سال رکود اقتصادی بزرگ.

دولت های ایالتی بهمراه کاهش شدید درآمد مالیاتی ایالت ها و در حالی که کارگران بطور دسته جمعی از کار بیکار یا مرخص شده اند، اکنون به دنبال توازن مجدد بودجه خود هستند، اما نه با افزایش مالیات بر ثروتمندان – بهشت ممنوع !- که از زمان رکود اقتصادی بزرگ ده سال پیش تاکنون، ۹۵ درصد سود حاصل از درآمد کسب کرده اند، بلکه با تحمیل ریاضت اقتصادی وسیع بر کارگران و فقرا، و بطور نامتناسبی بر زنان و رنگین پوستان.

در حال حاضر ۸/۲ میلیون نفر از کارگران دولت ایالتی و دولت محلی، از ماه فوریه تاکنون شغل خود را از دست داده اند. یعنی چهار برابر بیشتز ار ۷۵۰ هزار مشاغلی که در طول ۵ سال رکود اقتصادی دوره بوش و اوباما کاهش یافته بود. تخمین زده شده است که ممکن است مشاغل ۸/۲ میلیون نفر دیگر از کارگران دولت ایالتی و دولت محلی کاهش یابد. این کاهش گسترده مشاغل ایالتی و دولت محلی، علاوه بر کاهش چشمگیر در اشتغال عمومی است. پیش از پاندمی، بیست و یک ایالت و واشنگتن دی سی هنوز مشاغل کمتری نسبت به ماه ژوئیه ۲۰۰۸ داشتند. این مشاغل بویژه احتمالا توسط زنان و افراد رنگین پوست انجام میشود – و بسیار بیشتر از حد متوسطی است که سازماندهی اتحادیه ای بشود. سازماندهی اتحادیه ای در بخش دولتی در حال حاضر ۳۷ درصد است، در حالی که در بخش خصوصی ۷ در صد می باشد.

فرماندار دموکرات کالیفرنیا، گاوین نیوزوم، یک کاهش ۱۰ درصدی حقوق کلیه کارکنان ایالتی را تحمیل کرد و افزایش برنامه ریزی شده حقوق را هم به حالت تعلیق در آورده است. نیوزوم که یک میلیونر است، متعهد شد که حقوق خود او هم ۱۰ درصد کاهش یابد، اما روزنامه ساکرامنتو بی دوماه بعد کشف کرد که حقوق او اصلا هیچ کاهشی نداشته است و او همچنان بطور کامل، یعنی ماهانه ۱۷۰۰۰ دلار حقوق دریافت می کند.

فرماندار دموکرات نیویورک، اندرو کوومو نیز در حال برنامه ریزی برای تحمیل ریاضت کشی وسیع مشابهی است. کوومو و دموکرات های ایالتی، در کنار کاهش وسیع در آموزش عمومی، در حال کاهش میلیاردها دلار از خدمات پزشکی در طول پاندامی هستند. کوومو که بخاطر کنفرانس های مطبوعاتی روزانه خود در مورد کووید ۱۹، که او را در زمان کوتاهی به یک محبوب رسانه ای تبدیل کرد زیرا پاندمی را از ترامپ جدی تر میگرفت، از افزایش مالیات بر ثروتمندان نیویورکی امتناع می ورزد. شهر نیویورک میزبان ۹۲ میلیاردر است.

چه چیز دیگری هست که بشود در مورد یک سیستم بیمار گفت؟ سیستمی که در آن بدترین اوقات برای اکثریت قریب به اتفاق، به بهترین زمان برای نخبگان شرکت ها تبدیل می شود. سرمایه داری – که توسط دوقلوهای جنگ و غارت به نوبت اداره می شود – قابل اصلاح نیست. سرمایه داری باید به دست اکثریت قریب به اتفاق، که از شر ذات سرمایه داری رنج می برند، از بین برود. امروز اولین لشگرهای این نیروها به تعداد بیسابقه ای در خیابان ها حضور دارند و نژادپرستی سیستماتیک سرمایه داری را محکوم می کنند. آنها مبارزات چشمگیر دوره پیش رو را به نمایش می گذارند.

—————