پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

بعد از کرونا همه چیز دقیقا مثل قبل خواهد بود

میشل وِلبک

میشل وِلبک مهم ترین نویسنده نسل جدید فرانسه معمولا در رمان هایش به موضوعات روز که صدر اخبار جهان هستند، می پردازد و بسیاری از این موضوعات در فرانسه و اروپا جنجال برانگیزند. او به عنوان پیام آور مدرن عصر حاضر که پیشگویی هایش تاکنون درست از آب درآمده اند، بر این باور است که <<بعد از کرونا همه چیز دقیقا مثل قبل خواهد بود>>. این نویسنده معاصر فرانسوی که سال ۲۰۱۰ به علت خلق رمان <<نقشه و قلمرو>> برنده جایزه ادبی معتبر گنکور شد، به دلیل طنز نیشدار و رندانه خود به شهرت رسیده است. آثار او سرشار از دلزدگی و بیزاری از جنبه های روزمره زندگی اجتماعی است.

واکنش به یک نامه


میشل ولبک در نامه ای که چند هفته پیش در رادیو خوانده شد، ایده <<دنیای جدیدِ>> پس از اپیدمی کرونا را که جهان تحت تأثیر آن قرار می گیرد، رد می کند. افرادی که ایده آلیست تر هستند، کسانی که در بحران سلامت فعلی، طلوع تغییری قریب الوقوع را دیده اند، احتمالا از تجزیه وتحلیل میشل ولبک دلسرد خواهند شد. این رمان نویس توضیح می دهد برخلاف نامه ای که چهارم می در کانال رادیویی فرانس اینتر خوانده شد، اعتقادی به ظهور <<دنیایی جدید>> پس از اپیدمی کرونا ندارد.

او که ملقب به فرزند شورشی فرانسه است، سال ۱۹۸۵ نخستین اشعار و متون ادبی خود را نوشت و پس از انتشار چندین نوشته پراکنده، سال ۱۹۹۸ با کتاب <<ذرات بنیادی>> به شهرت جهانی رسید. این کتاب با استقبالی فراوان روبه رو شد، در مدتی کوتاه به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شد و توسط اسکار رولر، کارگردان آلمانی به فیلم تبدیل شد.

ولبک در مورد دنیای پس از کرونا می گوید: <<به این نوع گفته ها که دیگر هیچ چیز مثل قبل نخواهد بود، ذره ای اعتقاد ندارم.>> نویسنده <<نقشه و قلمرو>> می گوید: <<برعکس، همه چیز دقیقا همان طور خواهد ماند.>> نویسنده معاصر فرانسه که آثار او در خارج از کشور بیشتر خوانده شده است، تأکید می کند: <<ما بعد از قرنطینه در یک دنیای جدید از خواب بیدار نخواهیم شد. همان دنیا خواهد بود، فقط کمی بدتر.>> این رمان نویس معتقد است نتیجه اصلی اپیدمی ویروس کرونا <<تسریع برخی جهش های رو به رشد>> به ویژه به سمت <<کاهش روابط انسان ها>> خواهد بود. میشل ولبک همچنین افزود: <<اپیدمی کرونا دلیلی فوق العاده برای بودن خود در این روند سخت ارایه می دهد: منسوخ شدن خاصی که به نظر می رسد روابط انسانی را تحت تأثیر قرار می دهد.>> و ادامه می دهد که <<گفتن این حرف همانقدر اشتباه است که بگوییم ما تراژدی، مرگ، اندوه و غیره را بار دیگر کشف کردیم.>>

مرگ ۲۵ هزار فرانسوی

میشل ولبک در نامه اش خطاب به برخی از نویسندگان می گوید آنها در خانه های ویلایی خود قرنطینه شده اند <<در حالی که اپیدمی کووید-۱۹ باعث مرگ نزدیک به ۲۵هزار نفر در فرانسه شده است>>. این نویسنده اشاره می کند که <<مرگ هرگز به اندازه هفته های اخیر مرموز نبوده است.>> نویسنده مشهور دو رمان <<نقشه و قلمرو>> و <<تسلیم>> می گوید: <<قربانیان در واحدی از آمار تلفات روزانه خلاصه می شوند، اضطرابی که میان مردم شیوع پیدا کرده، به اندازه ای است که افزایش جمعیت مرده ها را در پی دارد و به طرز عجیبی انتزاعی است.>> در این هفته ها رقم دیگری، یعنی سن بیماران، بسیار مهم خواهد شد. او نیشدارترین افکار خود را برای بیان سرنوشت افراد سالخورده در طول دوره همه گیری کرونا که اغلب در خانه های سالمندان به تنهایی فوت کرده اند، نگه داشته است. او اظهار داشت: <<هرگز با چنین وقاحتی روشن و واضح بیان نشده بود که زندگی همه ارزش یکسانی ندارد.>> این رمان نویس می پرسد: <<تا کی باید این افراد از یک سن خاص به بعد -۷۰، ۷۵، ۸۰ سال به بعد- دوباره احیا شوند و تحت درمان قرار بگیرند؟ انگار ما از قبل مرده ایم.>>

آب پاکی روی دست کرونا!

ولبک که از منظر طرفدارانش به عنوان پیام آور مدرن عصر نهیلیست و فردگرایی شناخته می شود، آب پاکی را روی دست کسانی که این بیماری همه گیر را یک نقطه عطف احتمالی می دانند، ریخته است. ولبک هشدار داد خودقرنطینگی و کار در خانه که اپیدمی به ارمغان آورده است <<از نظر تکنیکی فشاری برای تسریع روند منزوی و ایزوله کردن افراد وارد می کند.>> با این حال نویسندگان، این دوره ای را که بشر آخرین گام های خود را برمی دارد، با رمان آخرالزمانی او <<امکان یک جزیره>> مقایسه کرده بودند و او این نویسندگان را مورد تمسخر قرار می دهد.

این رمان نویس که با چانیون لایسس لی، دانشجوی چینی ۳۴ سال جوان تر از خود ازدواج کرده است، می گوید: <<تعریف این داستان خیلی طول نمی کشد.>> او ادعا می کند که حتی شمار تلفات نیز به بهترین صورت ممکن، وضع جهان را همان گونه که از قبل می شناختیم، بازتاب می دهد: <<فرانسه بهتر از اسپانیا و ایتالیا از این بحران خارج می شود، اما نه بهتر از آلمان. خیلی تعجب ندارد.>>

ولبک همچنین ردیفی از ستاره های ادبیات فرانسه را که راجع به بحران صحبت کرده بودند، مسخره کرده است. او می گوید: <<در رفاه دوران قرنطینه آنها، کنار دریا و آسایش ییلاقی شان هرگز توضیح نمی دهند در ساختمانی در پاریس قرنطینه اند یا خیر.>> با این وجود از اینکه براساس قوانین سختگیرانه دولت فرانسه نمی تواند بیشتر از یک کیلومتر از خانه دور شود، شکایت داشت. بدیهی است این مسأله باعث شود مردی را که سال گذشته با وجود ابراز علاقه مندی به وطن در سری کتاب هایش، کسی که بزرگ ترین افتخار فرانسه، نشان لژیون دونور را دریافت کرده است، تخریب کنند. در آوریل ۲۰۱۹ بود که به درخواست امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه نشان لژیون دونور به میشل ولبک اهدا شد. او به عنوان مردی شصت وچهار ساله که بسیار سیگار می کشد و در یکی از پرخطرترین گروه های ابتلا به ویروس کرونا قرار دارد، گفت: <<نویسنده به پیاده روی نیاز دارد.>> او می گوید: <<تلاش برای نوشتن، اگر امکان پیاده روی برای چند ساعت با ریتمی ثابت ندارید، به هیچ وجه توصیه نمی شود. تنش عصبی انباشته از افکار و تصاویر درحال نوشتن حل نمی شود و همچنان در سرِ بیچاره نویسنده می چرخد که اگر دیوانه نشود، به سرعت عصبی می شود.>>

نویسنده پیشگو

ولبک با رمان های نهیلیستی اش به شهرت رسید. این رمان ها ماجرای مردانی زن ستیز را به تصویر کشیده است که در هستی بدون عشق به دام افتاده اند و شیفته روابط گاه به گاه خود هستند.
آخرین رمان او <<سروتونین>> درباره کارمند افسرده دولت است که فاجعه روستایی فرانسه را کشف می کند و از آنجا که میشل ولبک به نوعی جنبش اعتراض آمیز جلیقه زردها را در فرانسه پیش بینی کرده بود، به فروش کم سابقه ای دست یافت.

ولبک را رمان نویس آینده فرانسه می دانند؛ نویسنده ای که در رمان هایش شهرهای ویرانه ای را توصیف می کند که در انتظار این کشور است.

<<سروتونین>> نیز به طرز عجیبی به اوضاع و احوال امروز فرانسه شبیه است: کشاورزانی روستایی که جهانی شدن و اتحادیه اروپا زندگی شان را بر باد داده است و حالا برای گرفتن حق شان به شهرها ریخته اند؛ همان جلیقه زردها. این رمان نیز خوانندگان را به دل روستای های فرانسه می برد و همانند آثار قبلی او مملو از اخبار سیاسی و اجتماعی است. ولبک این اثر را قبل از پیدایش جلیقه زردهای فرانسه که نماد اعتراضات اخیر در این کشور هستند، نوشته بود،اما او در این اثر جنبش و تظاهرات اخیر فرانسه را پیش بینی کرده بود، به نحوی که هیچ سیاستمدار دیگری نتوانسته بود آن را حدس بزند. او همچنین پیش بینی کرده است که فرانسه در سال۲۰۲۲ رئیس جمهوری مسلمان انتخاب می کند و به زودی تابع قانون و شریعت اسلام خواهد شد. این نویسنده با انتشار <<تسلیم>> نیز در سراسر جهان مخالفان و ستایشگران بسیاری پیدا کرده است.


زهرا نوروزی – شهروند – برگرفته از نشریه لوپوئن

https://akhbar-rooz.com/?p=31131 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
کیا
کیا
3 سال قبل

اینکه یک پیش گویی درست از آب در آمده است، دلیلی بر صحت پیشگویی های بعدی نمیشود ،بخصوص رئیس جمهور اسلامی و پذیرش شریعت اسلامی در فرانسه !

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x