پیش‌نویس قراداد ۲۵ ساله ایران و چین که از سوی مسئولین حکومت ایران «راهبردی» خوانده شده، در روزهای اخیر موجب واکنش های گسترده ای شده و در خود حکومت نیز مخالفت ها با آن رو به گسترش است.
«اقتصاد ۲۴» در تفسیری پیرامون این قرارداد نوشته است؛ نمایندگان مجلس از محتوای این قرارداد بی‌خبرند و گفته شده تنها مقامات ارشد از آن باخبرند.
نمایندگان مجلس میگویند از محتوای این قرارداد که به گفته وزیر خارجه هنوز نهایی نشده، بی‌خبرند و همین موضوع صدای انتقاد آنها را بلند کرده است. قراردادی که شواهد و قرائن بیانگر آن است که با اطلاع، توافق، تایید و همراهی مسئولان ارشد کشور، اکنون به مراحل پایانی نزدیک شده است. محمد جواد ظریف در صحن علنی مجلس درباره توافق بلندمدت میان ایران و چین، آب پاکی را روی دست نمایندگان ریخت و گفته «ایران ضمن حفظ سیاست همه جانبه و نشستن در برابر ۶ قدرت جهانی با اقتدار با چین روابط خود را گسترش داد و اکنون ما در راستای قرارداد ۲۵ ساله با چین هستیم و در این قرارداد هیچ موضوع مخفی وجود ندارد. زمانی که آقای شی با رهبری دیدار کردند بحث این قرارداد مطرح شد زمانی که بنده پیش‌نویس آن را به چین بردم باز هم اعلام شد. زمانی که چین به پیش‌نویس ما پاسخ داد باز هم اعلام کردیم، زمانی که در دولت چارچوب پیش‌نویس بررسی شد اعلام شد و هرگاه به توافق برسیم با شفافیت کامل اعلام خواهیم کرد.»
ظریف این قرارداد را سیاستی واقع‌بینانه در راستای گذار جدید جهان از مرکزیت قدرت غرب به شرق خواند و گفت: باید این واقعیت را درک کنیم که منبع قدرت در دنیا در حال تغییر است و ما باید واقعیت جدید دنیا را بپذیریم و این به معنای این نیست که سیاست نه شرقی نه غربی را فراموش کرده یا کنار گذاشته‌ایم.
اکنون در شرایطی که چین سکوت اختیار کرده، جدالی بر سر این توافق در ایران شکل گرفته است؛ جدالی که با اظهارات محمود احمدی‌نژاد اوج گرفت و با اعتراض نمایندگان مجلس یازدهم پیگیری میشود. اما جریان سندی که گفته میشود بهمن ماه ۹۴ و در جریان سفر رئیس‌جمهور چین به ایران مطرح شده و پیشتر با مخالفت دولت دوم احمدی‌نژاد اجرایی نشد، چیست؟ براساس این قرارداد چین چه امتیازاتی دارد؟ چه مزایای نصیب ایران میشود؟
نسخه ای از این قرارداد که در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود به اخبار روز نیز رسیده است. ما بدون آن که بتوانیم صحت این سند را تایید کنیم آن را جهت اطلاع عموم منتشر می کنیم:
برای ورق زدن روی فایل های پائین صفحه کلیک کنید
از دید حزب تودهٔ ایران، که در درجهٔ نخست منافع ملّی ایران و بهبود زندگی مردم ایران و به‌ویژه زحمتکشان را در نظر دارد، اطلاع از جزئیات هر توافق اجرایی، به‌ویژه توافقی این چنین درازمدّت و ۲۵ ساله، و بررسی علمی و کارشناسانهٔ آن گامی ضروری در تأیید یا نقد یا رد کردن آن است. در صورت نبودن شفافیّت، و در نبود امکان بررسی، نقد و تجدید نظر در مورد چنین توافق‌هایی توسط کارشناسان خبره و معتبر و بازتاب شفاف آن در رسانه‌ها، و به‌ویژه در وضعیتی که فساد سراپای حکومت ولایی را فراگرفته است و هیچ اعتمادی به نهادهای حاکمیت در تأمین منافع ملّی ایران و تصمیم‌گیری به صلاح اکثریت مردم و به‌خصوص زحمتکشان نیست، گمانه‌زنی‌ها (و در بدترین حالت، دروغ‌پردازی‌ها و سخیف‌ترین جوّسازی جانبدارانه و تبلیغات چین‌ستیزانه) همچنان ادامه خواهد یافت. هیچ اطمینانی نیست که جمهوری اسلامی ایران که به خاطر سیاست‌های خانمان‌براندازش با اعتراض‌ها و مخالفت‌های مردمی شدیدی روبروست و در موقعیت اقتصادی-اجتماعی-سیاسی محکم و باثباتی قرار ندارد، بخواهد یا بتواند توافقی درازمدّت را امضا کند که اولویت‌های زندگی مردم ایران را تأمین و تضمین کند. جمهوری اسلامی ممکن است برای بقای خودش از جیب مردم و منابع ملّی ولخرجی کند، و بر این اساس است که حزب ما معتقد است که این چنین برنامهٔ همکاری‌ای در صورت امضا و اجرایی شدنش پس از گذار کشورمان از مرحله دیکتاتوری به مرحلهٔ ملّی و دموکراتیک باید از منظر منافع ملی و رشد و تحول نیروهای تولیدی میهن مان مورد تجدید نظر قرار بگیرد. باید به دور از هیاهو و تبلیغات سخیف و دروغ‌پردازی، با تلاشی مشترک به واقعیت دست یافت و برای تأمین منافع ملّی کوشید. این عرصه نیز یکی از عرصه‌های مبارزهٔ عمومی با دیکتاتوری ولایت فقیه در راه تأمین حقوق و منافع زحمتکشان ایران است که می تواند و باید با همکاری بین نیروهای سیاسی ترقی خواه پیش برده شود.
کمیته مرکزی حزب تودهٔ ایران
۲۶ تیر ماه ۱۳۹۹
اشتراک‌گذاری این:
چرا چین میخواهد تن به قراردادی با حجمی کلان وریسکی بزرگ ترازحجم بدهد ?
من متن قرار داد رو خوندم و چیز بدی ندیدم
حکومت راهی رو بعد ۴۰ سال داره میره که کشورهای حاشیه خلیج فارس سالها پیش رفتن
در این شرایط مجبوریم به یکی از قدرت ها اعتماد کنیم.
حکومت بین آمریکا و چین،چین رو انتخاب کرده و به خاطر مشکلاتی که با آمریکا در طول ۴۰ سال داشتیم منطقی هم هست
تو متن قرارداد سهم ایران یک درصد هست، عوایدش هم جهت توسعه، لبنان،سوریه، عراق و افغانستان هست، ضمنا چینیها هرجا قرارداد ببندن نیروی کار چینی رو استخدام میکنن این یعنی بیکار شدن مردم ایران، گمرک هم تحویل چین شد یعنی باید عوارض گمرکی به چین پرداخت بشه و از یکشنبه کارکنان گمرک قشم از کار بیکارشدن، مغازه ها تعطیل شدن، این یعنی خیل عظیم بیکاران، شما عمیق بخون متن قرارداد رو به عمق فاجعه پی میبری. من چند نمونه رو گفتم باقیش با شماست
جدای از مخفی بودن قراداداما نظر به اینکه همان افرادی که برجام را به ملت تحمیل کردند پای میز مذاکره با چین نشستن دلیل محکمی بر وجود قراردادی به تفع چین و ضرر مردم ایران میباشد و دولتمردان ایران که جایگاه مردمی خورشان را از دست داده اند برای ماندن بر سر قدرت چاره ای جز بخشیدن ایران به چین ندارند
از وقتی که حکومتی ها سقوط هواپیما توسط موشک رو تا زمان پخش شدن کلیپ دومین اصابت موشک با جدیت و قطعیت انکار کردند و بعد فاش شد اینها دروغگوهای مصلحت اندیش بیش نیستند، فهمیدم برای منفعت خودشون هر کاری ازشون ساخته ست
چین و روسیه همیشه با زرنگی خون ایران را مکیدتد با این قرارداد چین تا آخرین قطره ذخایر نفت ایران را نمکد دست بر نمی دارد صدها افسوس
ایجاد و توسعه ی چنین تعاملات و همکارهای دو جانبه ی ایران و کشورهای همسود منطقه ای گامی نو در سپهر سیاسی دو کشور ایران-چین میباشد،تجربیات تاریخی سده ها و قرون گذشته نشان دهنده ی تعهدات زردپوستان در مبادلات و معاملات خود میباشد و در مقایسه با سفید پوستان مرکانتلیست غربی که اساس همه ی توافقاتشان کسب سود و منفعت غیرمنصفانه است،کشورهای آسیای شرقی همیشه به عنوان یک دوست بی کلک شناخته شده اند و همکانطور که اشاره شد این توافقنامه بر عکس توافقنامه ی برجام یک توافق برد-برد میباشد،استمرار و بقای چنین توافقی پاینده باد .
لطفا مارا از گیجی درآورید!!!
آیا این همه هیاهو درمورد قراردادی که هنوز از مفاد آن اطلاع دقیقی نیست و آنچه هست حدس و گمان است و یک متن تایید نشده، طبیعی است؟
آیا اگر همین امروز اعلام شود که ایران همه شروط آمریکا را پذیرفته یا با بریتانیا و اتحادیه اروپا به تفاهمات استراتژیک دست یافته، باز هم فضای مجازی چنین عکس العملی خواهد داشت؟
گروهی ازفروش جزایر حرف می زنند، گروهی دیگر ازحضور نظامی چین در عرصه سرزمینی ایران سخن می گویند، گروهی کمپین مخالفت با وطن فروشی راه انداخته اند. براساس کدام اسناد و مدارک؟ معلوم نیست. آنچه پذیرش مطالب چین ستیزانه را نزد اذهان عمومی آسان کرده بردو رکن بی اعتمادی به جمهوری اسلامی بین مردم و سابقه ذهنی از چین به عنوان قبضه کننده بازارها و به ورشکستگی کشاندن کسب و کارها می باشد. اما این همه واقعیت نیست.
آیا مدیریت پشت پرده ای وجود دار؟ آن مدیریت بر کدام پایه استوار است؟ آیا امپریالیسم خبری دست اندرکار است؟ آیا درگیری جناح های درون حاکمیت فرمانروای فضای مجازی است؟ یا…؟
دامن زدن به تبلیغات مرتبط با این قرار داد با مبارزات مردم چه نسبتی دارد؟ آنرا تقویت می کند یا آنرا به انحراف می کشد؟
آیا یک خطر واقعی ایران را تهدید می کند یا خطری موهوم قرار است رنج گرسنگی، بیکاری، افلاس و فلاکت مردم را به حاشیه براند و زیر سایه خود قراردهد؟ آیا قرار است این تبلیغات کرکننده سرپوشی باشد بر دزدی، اختلاس و شیادی های حاکمان هردو جناح یا یکی از آنها و… واقعا موقعیت حساسی است و تحلیل گران زبر دست باید در این پیچ خطرناک کاروان را به سلامت عبوردهند. امیدوارم
هر قراردادی که طولانی مدت باشد یعنی پای استعمار در ایران و برای مردم ایران باطل است اگر بسود ایران هم باشد انقلاب کردیم خودمان باشیم نه ظریف یا اشخاص دیگر
آخرش دارند مخفی میکنند باز میگویند چیز را مخفی نمیکنیم
دورود،هرقراردادی که جمهوری اسلامی پای اونرو امضاکنه قطع یقین جزنکبت واستعمارنصیبی ایران وایرانی نخواهدشدواین قرارداد ابرجنایت جمهوری اسلامی در تاریخ برای همیشه ماندگارخواهدشد
استاد بزرگوار نظرتون درباره برجام چیه؟
می خواهم نظر حزب چپ ایران را در مورد این قرارداد بدانم.
لطفا یکی از کارشناسان سیاسی سازمان این موضوع را موشکافی کند و یا حزب چپ اطلاعیه ای در این مورد صادر نماید، همانند برای هر موضوع دیگر اجتماعی. با تشکر
چین دزد فرصت طلب و غارتگر منابع ایران در نبود غارتگران غربیست.
جمهوری اسلامی با تکیه ب چین و روسیه خیال بالا بردن مقاومت خود و دخالت بیشتر در منطقه و بالا بردن سرکوب داخلی را رقم زند.
فارغ از اینکه این قرارداد خوب و یا بد است باید به اثر. این قرارداد با نیت حکومت ولایی فکر کرد ،که نتیجه اش دوام حکومت سرکوب و غیر انسانی حاکم است ،آیا چین و روسیه تا آخر به حمایت از این حکومت ضد بشری ادامه دهند سوال انگیز است.
آنچه حکومت اسلامی نا دیده میگیرد از دست دادن پایگاهش در میان مردم است .
با هر نیرنگی توانایی جلوی ریزش های بعدی را نخواهد گرفت چون مردم این حکومت را نمیخواهند.
خوب این همه هیاهو برای چی؟
در اینجا ما با یک توافق کلی روبرو هستیم .به غیر از موارد تقویت جاسوسی جمهوری اسلامی بر رسانه‌ها و شبکه‌های اینترنتی ،
قول و قرار با چینی ها برای ایجاد یک دیواره سانسور بر اذهان و دهان مردم ایران، هیچ نشانی از از کاپیتالاسیون یا فروش کشور دیده نمی شود. جدا از اینکه غربیها بازار سود آور ایران را از دست می دهند و چین بازار ایران را در دراز مدت قبضه میکند. به دلایل زیادی هم می توان یقین کرد که در دهه آینده سطح تکنولوژی چینیها کم و کسری از غربیها نخواهد داشت. باید توجه داشته باشیم که از دوران امیرکبیر (همعصر کارل مارکس) که ایرانیان با مشاهده ترقیات و رشد روز افزون دانش و صنعت در غرب، برای ترقی خیز برداشتند، با کما تاسف تاکنون نتوانسته اند که در این راه قدم بگذارند، بر عکس، بعداز گیر افتادن در قلاب اسلامی، در مقایسه با همسایگان غیر صنعتی خود نیز یک سده عقب هستند. همچنین تا کنون به علت حضور تاریخی و مزمن فساد سیاسی، فکری ، مذهبی و نیز مانع تراشی های قدرتهای غربی ایرانیان نتوانسته اند به این راه گام نهند، بنابراین چاره ای نیست جز اینکه امورات خود را با کمک یکی از کشورهای قدرتمند علمی و صنعتی حل کنند. ناگفته نماند که ایران و افغانستان تا زمانی که به دست آمریکایی‌ها و روسها اداره می‌شدند، بهره بیشتری از طبیعت، علم صنعت و رفاه و آرامش داشتند.با اینکه این یک گزاره فلاکتبار است ولی یک واقعیت انکار ناپذیر تاریخی هم هست. همچنانکه یک فرد در زندگی تصمیمات نابجا اتخاذ می کند، یک ملت هم همینطور می تواند به بیراهه برود.
دوست گرامی
آنچه حکومت اسلامی را حتی چند روزی بر جا نگه دارد برای این مردم سم است..
حال قراردادی ۲۵ ساله که تکاملش را هیچکس نمیداند!
آیا سهام دولتی را چینی ها خواهند خرید و کشور از این طریق تحت کنترل چین قرار میگیرد؟
آیا این وابستگی زمانی به دست چین تکمیل میشود و حکومت اسلامی بر داشته میشود و این بنفع مردم خواهد شد!؟
ما نمی دانیم و نمیتوانیم آنرا حمایت کنیم ،تغییرات باید از طریق مردم ایران و با همکاری اپوزیسیون فعلی صورت گیرد،هر چه زود تر به یک جبهه جا نشین باید پرداخت.
کیا جان، من از جمهوری جهل و جفتک و جنایت و جفنگ حمایت نکردم. ولی چون دکان و حجره آخوندی با ضد غربی بودن می گردد، لاجرم باید بدامن یکی دیگر بپرد. من فقط ترسیم کردم
از توجهت ممنون
دوستان گرامی ئاواره و کیا
در علوم سیاسی گفته میشود دوستی و دشمنی کشورها با هم دائمی نیست.
مردم هم می گویند حکومت ها می آیند و می روند ولی مملکت باید سرجایش باقی بماند.
با توجه به این نکات ، قرار داد طولانی مدت ۲۵ ساله جای بحث زیادی دارد.
در ضمن رئیس جمهوران روسیه و چین تنها رهبران قدرتهای بزرگ جهان هستند که در جماران به حضور رهبربی خرد مشرف شدند. این کار از جانب رهبران آمریکا، انگلیس ، فرانسه، آلمان و…. بعید ست. چرا؟
اما جناب ئاواره !
در حکومت گذشته ، داشتن روابط حکومت آنچنانی ، جی جی و باجی با آمریکا هم درست نبود.
می دانید چرا؟
مثلا ، در صنعت و سرمایه گزاری درایت و توجه به شرائط اقلیمی و منافع عادلانه را کنار می گذاشت .
از آن مهم تر وقتی بناست ، در مورد یک صنعت زیر بنائی مانند خود رو سازی اقدام شود ، باید دید در مثلا دهه ۶۰ میلادی :
۱. کدام کمپانی ها در مجموع از نظر کیفی و کمی سرآمدند .
۲. کدام یا کدامین کمپانی ها مناسب ترین خود رو ها برای ایران ، با صرفه ترین پیشنهاد ها و شرائط ارائه می کنند.
۳. مطالعه کارشناسانه ی مطلعین و مسئولات ، تکنوکرات ها و… برای خرید پروژه…
در عمل ؛ وقتی ماجرای شرکت ایران خودرو را در نظر بگیریم که با تولید پیکان شروع شد . اتوماتیک یاد شرکت تالبوت می افتیم.
می توان هنوز پرسید خودروساز بهتر از تالبوت در اروپا نبود؟
اگر بخواهید، نگارنده بخاط تجربیاتش ، شما را به انواع بخشهای صنعتی در ایران می برد که با چه ولنگاری قرار داد پشت قرار داد بسته شد ….
و هر کشوری توانسته بود دل شاه ، رهبران و تصمیم گیرندگان وقت را بدست آورد. از خوان یغما سهمی گرفته بود.
همین جا برایتان عرض شود که در میان صاحبان صنایع و تکنوکرات ها نوابغی وجود داشت که حسابشان از بوروکرات های دور وبر شاه جدا بود:
گروه صنعتی بهشر و خانواده ی لاجوردی ها ، نمونه رشد یافته وبالنده ی صنایع ایران با محصولات مرغوب بودند.
در اوایل دهه پنجاه طرح تولید الیاف مصنوعی پلی استر را دنیال کردند .
با شرکت دوپونت آمریکا قرار داد احداث طرح در اصفهان را بستند.
هزار نفر متخصص در سطح مهندس ، تکنسین و مدیران ارشد به مدت یکسال به آمریکا اعزام شد.تا آ» سال بی نظیر !
مدرن ترین کارخانه ی الیاف مصنوعی بنام پلی اکریل اصفهان در سال ۵۵ با مشارکت دو مجتمع آمریکائی و ایران افتتاح شد. یکی از موفق ترین پٰروژه های صنعتی به قضاوت صاحب نظران ایرانی و بین الملی که از هر حیث بدون نیاز به کارشناسان خارجی بعداز انقلاب نیز به کار خود ادامه داد.
انتخاب دوپونت به خاطر این بود که بهترین تولید کننده پلی استر در جهان بود. در مورد تمام محصولات موجود درجهان شاخص هائی وجود دارد که بهترین ها را نشان میدهد. سوء تفاهم نشود حتما بناید بهترین را انتخاب کرد ولی از میان بهترین ها را و مناسب ترین ها را می توان انتخاب کرد.
منافع ملی هر کشور حکم می کند که کارشناسان آن در هر زمینه ای حق انتخاب داشته باشند و برای نیازهای خود تصمیمات مناسب بگیرند نه به مثل شاه برود بخاطر علاقه به دانش و تکنولوژی انرژی اتمی چند تا نیروگاه «درشت و مرغوب » برای شرائط اقلیمی وایران با دریای نفت زیر پای ملت سوا کند !
از این زاویه باید به این دست قرار داد های ۲۵ ساله یا کمتر و بیتشر نگاه کرد که در دنیا را بروی خودمان می بندیم .
ما نیاز به همکاری و دوستی با تمام کشور های جهان داریم تا نیازهای خارجی خود را با انتخاب دقیق و قرار دادهای عادلانه تامین کنیم.کسی نمی داند فردا چه میشود.