گزارش هایی که در چند روز اخیر از شدت خشونت و سرکوب و کشتارها توسط مردم منتشر شده، هر چند به علت قطع اینترنت از یک سو و نبودن یک شبکه ی خبررسانی آزاد در ایران از سوی دیگر، قابل تایید و یا تکذیب نیست، اما خبر از کشته های بسیار، از شهرهای بزرگ تا بخش های کوچک می دهند، اظهارات این جا و آن جای مسئولان حکومتی در مورد کشته شدن معترضان، نشان می دهد که این گزارش های مردمی بیراه نمی گویند و حکومت در جریان اعتراضات اخیر تا توانسته کشته است.
این کشتار بی رحمانه – که می تواند سر به صدها بزند – با فرمان رهبر حکومت اسلامی علی خامنه ای در همان فردای نخستین روز اعتراضات آغاز شد، او به عوامل انتظامی و امنیتی حکومت دستور داد که به وظیفه عمل کنند. و وظیفه نیروهای نظامی و امنیتی در جمهوری اسلامی جز سرکوب و کشتار چیز دیگری نیست.
اخباری که از همه ی مناطق اعتراضی می رسد، حاکی از تعداد بالای کشته شدگان و تیراندازی های مستقیم به روی مردم معترض و جان به لب رسیده ای است که حتی اگر بخشی از آن نیز حقیقت داشته باشد، آن گاه ما با یک فاجعه ی بزرگ، با یک دریای خون، روبرو خواهیم بود که نظام اسلامی برای ادامه ی حکومت جنایتکارش بر خاک این کشور جاری کرده است.
ابعاد این سرکوب ها و کشتارها بسیار برزگتر و بیشتر از قیام دی ماه ۹۶ در صد شهر ایران است. مردم معترض نیز از آن قیام چه به لحاظ گستردگی و چه به لحاظ شدت عمل بسیار فراتر رفته اند. این امواج، موج از پس موج، پایه های لرزان این حکومت را تکان می دهد و تکان داده است.
حکومت اسلامی اکنون بر دریای خون نشسته است. و حکومتی که بر دریای خون بنشیند فرو خواهد پاشید، در پس یکی از این امواجی که از پی هم می آیند. اما هیچ کس نمی تواند بداند، جانیانی که در راس این حکومت نشسته اند، تا آن زمان هنوز قرار است تا چه میزان دیگری از خون این ملت شریف و رنج دیده را بر خاک جاری کنند.
یک نمونه:
یکی از این گزارش ها که از روز گذشته وسیعا در شبکه های اجتماعی بازتاب داده می شود چنین می گوید:
سلام. الان که دارم این ایمیل رو برای تو با چشمان پر از اشک و کلی بدبختی می زنم فقط کمک لازم دارم برای اطلاع رسانی نه من بلکه همه ایرانی هایی که در کف خیابون ها جان دادند.
فقط در بیمارستان محل کارم شب گذشته ۵ ۶ نفر کشته آورند و چندین مجروح ، پدر و مادرها و برداران و خواهران ضجه می زنند صدای آه و ناله و درد بی امان است.
نمی نویسم تا اندوهگین بشی می نویسم تا اطلاع رسانی کنى.
شب گدشته در تهران غوغا به پا بود. بعد از حمایت ولی خون ریز فقیه ، آتش به اختیاران با اسلحه کمری در خیابان ها به جان مردم افتادند و از پشت به سر شلیک می کنند، به گفته رانندگان و بهیاران آمبولانس ها هیچ اصابت گلوله ای به پا یا شکم نیست بلکه فقط به سر می زنند و اگر مردم شانس بیاورند گلوله به صورت اصابت کند.
به گفته مردم مقیم شهریار ، فقط شهریار روز قبل بیش از ۷۰ کشته داده است.
کرج قرچک شهریار اندیشه اسلامشهر ناآرام و درگیری است.
در محله های پایین شهر تهران مانند خاک سفید هم اوضاع به همین منوال است. همه بانک ها آتش زده شده و مردم در حال تلاش برای تسخیر کلانتری هستند.
بازار تهران حالت نیمه اعتصاب ، بازار اراک کاملا در حالت اعتصاب.
من سعی می کنم از همین کانال فیلم و عکس هم تهیه کنم بفرستم. من بعد از ارسال این ایمیل از سِندِرم حذفش می کنم.
به امید آزادی ایران
کسانیکه در جبهه مردم باشند نمیتوانند حمایت علنی روسیه را در کشتار و سرکوب نادیده گرفته و خود را به نفهمی زنند ، همین دیروز بود که روسها همزبان با نوکر خویش در تهران اعتراضات ملت را به خارجی ها چسباندند و لذا باید سیاست روسیه در قبال ایران و ملت ایران را به باد انتقاد گرفت افسوس از یک خط بیانیه و یا اعتراض به روسها بابت این حمایت از جنایت توسط ایرانیان خارج از کشور !
غارتگران بر گنج نشسته اند و اوباشان داخلی و منطقه ای را هم سازمان داده اند.
تصور عقب نشینی آنها از کشتار مردم تا زمانیکه خود در خطر نیفتند ،بسی دشوار است.
حکومت با کشتار بر جا بوده و شاید اینبار هم بتواند ادامه دهد،ولی بار بعدی چه؟
اختلافات را کنار باید گذاشت و مرکزیتی از اپوزیسیون را دور هم باید جمع آورد و از همه شیوه های مبارزه هوشمندانه و متشکل وهدفمند استفاده کرد.