آیا عبورِ بی‌هراس
از اتفاقِ یک استعاره ی مبهم
نیست…؟
هنوز هم عده‌ای بر این باورند:
سپیده ی سَحَری
پشتِ همین پرده‌های پوسیده
پنهان است.
غُروبا… غُروبا !
به استعاره ی تاریکی اعتماد نکن،
الف. بامداد
سرانجام
سر از گور برخواهد داشت
و از شاعرانِ به خوابْ اندر
خواهد پرسید:
شما
مقابلِ خاموشی ی بی‌چرا مُردگان و
فراموشی ی بی‌چرا زندگان،
چه کرده‌اید… چه کرده‌اید
که استعاره ی بی‌حروفِ آزادی
همچنان
از رسیدن به کرانه ی کلمات می‌ترسد…!
