سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲

سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲

آرمانشهر در خطر نابودی! دروغگوئی و عوامفریبی، دموکراسیِ آمریکا را آسیب پذیر کرد؟ – امیرحسین لادن

یورشِ دست راستی های افراطی به کنگره ی آمریکا، پس از ساعت ها درگیری، تجاوز به حریم کنگره، تهدید نمایندگان مجلس، کشته و مجروح شدنِ دهها تن، با شکست روبرو شد. این ماجرا، که بوسیله ی ترامپ برانگیخته، تهیج، و تشویق شده بود؛ جامعه ی مدنیِ آمریکا را بشدت تکان داد، مردم را شوکه کرد؛ و سیاستمداران را برای چاره جوئی، به تکاپو انداخت.

نمایندگان منتخب ملت که شورشیان قصد ضرب و شتم و حتی جان برخی از آنان را کرده بودند، مجبور شدند جلسه ای را که برای بررسی و تأئید انتخابات ریاست جمهوری تشکیل شده بود، معوق بگذارند و بوسیله ی مأموران امنیتی به پناهگاه های ویژه هدایت شوند. با اینکه کنگره دستخوش چپاول و تخریب شده بود، همانشب جلسه ی مجلس نمایندگان و سنا دائر گردید. نمایندگان، حرکت غیر دموکراتیک شورشیان را بشدت محکوم کردند و روشِ ترامپ را مورد بازخواست قرار دادند. رئیس سنا و سخنگویِ مجلس نمایندگان، هر دو اعلام کردند: این یورش که برخلاف قانون اساسی آمریکا و در تخریبِ دموکراسی بود، شکست خورد و ناکام گردید. دموکراسی پابرجا است، – قانون برقرار است، و – کنگره مشغول کارِ ملت و کشور می باشد.

آمریکا، طی سه قرن گذشته، نه تنها مظهر دموکراسی در جهان بوده، بل که “آرمانشهرِ” (مدینه فاضله) تمام محرومین عقیدتی و سیاسی و اقتصادی نیز بوده است. اصلِ پیدایش، باور و سرلوحله ی ایالات متحده: “از ملت های مختلف جهان، یک ملت ساختیم”، روی پول رایجِ کشور و روی دیوارِ کنگره ی آمریکا، حک شده است. در ضمنی که ایالات متحده، به “دیگ ذوب” نیز شهرت دارد؛ منظور از دیگ ذوب یا قابلمه ی مذاب اینستکه، از “با هم در آمیختنِ فرهنگ های مختلف و جذب و هدایتِ دیدهای متفاوت”؛ معجونی (ملتی) با فرهنگی قوی تر، کاری تر، و بهتر بوجود آورده ایم.

منظور از مظهر دموکراسی بودن، این نیست که سیستم آمریکا کامل و بی عیب بوده است. چون باید دانست که دموکراسی یک پروسه است، و نیاز به تکامل دارد. همانطور که انسان طیِ یک پروسه با آموختن، آگاه شدن و کسب تجربه، می تواند کامل تر شود. برای مثال، دو قرن پس از آغاز دموکراسی در آمریکا، زنان حق رأی پیدا کردند. نزدیک به نیم قرن بعد از آن، سیاهپوستان از این حق برخوردار گردیدند. در رابطه با پروسه ای بودنِ دموکراسی، و رابطه ی تکامل و اخلاقِ انسانی، چند نکته ی اساسی را از زبان اندیشمندان میهن مان مرور می کنیم.

احمد کسروی می نویسد: محمد طباطبائی (از اندیشمندان، دوران مشروطیت) که به سبب سفرهایش به روسیه و کشورهای عربی و ترکیه و آشنائی با رهبران و سیاستمداران گوناگون، از آغاز به خیال مشروطه نمودن ایران و تأسیس مجلس شورای ملی بود؛ مشروطیت و جمهوریت را برای مردم ایران زودرس می دانست و می گفت:”مردم ایران هنوز به آن درجه تربیت نشده اند و قابل مشروطیت و جمهوریت نمی باشند زیرا که مشروطیت در وقتی است که افراد یک ملت عالم شوند. (۱)

کم دانانی که اغفال دروغ ها و تئوری توطئه می شوند، لیاقت دموکراسی را ندارند!

” مصدق می نویسد: “آزادی و استقلال مراحلی داشت که ما میبایست آنها را طی کنیم”.  (2)

ما هنوز این مراحل را طی نکرده ایم و بقول شاعر: ما هنوز اندر خَمِ یک کوچه ایم! (عطار نیشابوری)

دو شخصیت دیگر میهن مان، تجربه و مشاهداتشان را در رابطه با ارجحیت منافع شخصی، و خلقیات نادرست با ما در میان می گذارند:

ابوالحسن ابتهاج می نویسد: “هنری لوس، ناشر مجله تایم و لایف، که یکی از با نفوذترین و قدرتمندترین شهروندان آمریکا در زمان خودش بود، در رابطه با فساد در ایران،  نامه ای باو نوشت: “شکی نمی توان داشت که فساد، بزرگ ترین سد راه و عامل بازدارنده پیشرفت است. با مقدار معینی از فساد، پیشرفت غیرممکن نخواهد بود، اما وقتی فساد از حد گذشت، پیشرفت ممکن نیست. فساد بیش از اندازه نه فقط جلوی پیشرفت کشورهای کم رشد را میگیرد، بلکه در پیشرفته ترین کشورها نیز فاجعه به بار میآورد.” (۳)

فساد در ایران، حد و مرزی ندارد و همه گیر است.

مهدیقلی هدایت می نویسد: “صندوقی به نام صندوق عدالت در شهر نصب کردند که ستمدیدگان بتوانند دادخواهی شان را در صندوق بیاندازند و بشاه برسد. از بس اوباش و اراذل اراجیف (سخنان پوچ و بیهوده) در صندوق انداختند تا صندوق ها را کندند و موقوف شد. این مردم هر کاری را بمسخرگی میکشانند، نمونه ی فاحش آن روزنامجات است که در دوره ی مشروطه منتشر میشود، {در مورد مشروطه می نویسند} میخواهیم هفتاد سال سیاه زبان آزاد نباشد.” (۴)  

نقشِ اوباش و اراذل (چماق بدستان) در دوران انقلاب مشروطه، کودتای ۲۸ مرداد، و تمام دوران جمهوری اسلامی را نمی توان و نباید نادیده گرفت.  

اینکه ماجرای چهارشنبه ۶ ژانویه، چگونه و چرا بوجود آمد را میگذاریم به عهده ی دولت و ملت آمریکا. هدفِ این نوشتار اینستکه ببینیم، این فاجعه چه درس یا درس هائی می تواند برای ما ایرانیانی که تشنه ی آزادی، خواستارِ عدالت اجتماعی و در تلاش برای برپائیِ مردمسالاری در ایران هستیم، داشته باشد؟   

آمریکا با وجودِ سه قرن دموکراسی؛ با سیستمی سکولار (آمریکا مذهب رسمی ندارد)؛ آموزش و پرورش سراسری و بهترین دانشگاه ها و پژوهشکده ها، که نوآوری هایشان به پیشرفت صنعت و تکنولوژی جهان خدمتِ قابل توجهی داشته؛ طی سه چهار سال “دروغگوئی و شایعه پراکنیِ” حکومتِ خودکامه ی ترامپ، میلیون ها آمریکائی کم دان را تا حدِ انفجار گمراه و دچارِ توهم کرد. پس تکلیفِ ما که کشوری عقب مانده، با حکومتی مذهبی و کاملاً فاسد، سیاستی فرقه ای، با اقتصادی ورشکسته، و … ، مشخص است!

دست اندرکاران رژیم فقاهتی، از جمله برادران لاریجانی، شعار میدهند که جمهوری اسلامی: کامل ترین دموکراسی را دارد. در صورتی که مردم ایران در جمهوری اسلامی، از حقوق انسانی و شهروندی محروم هستند. مطبوعات و وسائل ارتباط جمعی در کنترلِ مطلق رژیم است، و جامعه ی مدنی کوچکترین معنی و مفهومی ندارد!؟ اسرائیل نیز ادعا می کند که تنها دموکراسی در منطقه می باشد. این در صورتی است که مذهبیون یهودی در اسرائیل مانند همردیفِ مسلمان شان، حزب اله، از حق و حقوق ویژه برخوردار هستند. نخست وزیر اسرائیل نیز، مانند آخوندهایِ حاکم در ایران، فاسد و رشوه گیر و اهل زد و بند می باشد. نتنیاهو، همسرش و پسرش، هر سه، سالهاست که در دادگستری پرونده های فساد دارند؛ ولی او مرتب در انتخابات شرکت می کند و با ساخت و پاخت بکار ادامه میدهد. “دموکراسی” نه به ادعا است و نه شعاری! دموکراسی، نیاز به “شهروند” یعنی “مردمی آگاه و قانون مدار” دارد، که بتوانند جامعه ی مدنی بر پا کنند. نیاز به فرهنگِ اخلاق مدار، و زمینه ی مناسب برای استفاده از سیستم “بررسی و تعادل” دارد که اجازه بی قانونی ندهد و از سوء استفاده جلوگیری کند.   

اتحاد جماهیر شوروی و پس از فروپاشی، روسیه؛ سال ها است که رابطه اش با ایالات متحده در بهترین وجه، رقابتی وگرنه همراه با ضدیت و دشمنی بوده است. ولی بخاطر وجودِ سیستمِ “بررسی و تعادل” در دموکراسیِ آمریکا، موفق نشده بود آمریکا را آسیب پذیر کند. تا اینکه یک شخصِ خودشیفته یِ خودمحور که منافع شخصی را به همه چیز و همه کس ترجیح میداد، مصدر کار شد و توانست دموکراسیِ آمریکا را بمخاطره بیاندازد و خدشه دار کند. حتی در چنین وضعی، وجود دموکراسی و ستون هایِ جامعه ی مدنی؛ به شبکه های اجتماعی این اجازه را داد که بتوانند به رئیس جمهور متخلف و قانون شکن، “پوزه بند” بزنند!

دانالد ترامپ که شارلاتانی خودبزرگ بین و خودکامه می باشد، با دروغگوئی و عوامفریبی و رواجِ تئوری توطئه؛ توانست تعداد قابل توجهی از مردم آمریکا را اغفال کند، به انحراف بکشاند، و بدام بیاندازد. ما ایرانیان نیز، طی صد و پنجاه سالِ گذشته، پیوسطه آماج توطئه و دسیسه بازی بوده ایم و بارها هدفِ شارلاتان های دروغگو و عوامفریب قرار گرفته ایم. دشمنان خارجی (روسیه، انگلیس و پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا) با همراهیِ عوامل خود فروخته یِ داخلی که برای منافع شخصی شان، منافع جمعی و ملی میهن مان را گرو می گذاشتند و فدا می کردند، وارد میدانِ کارزار شدند و هستی مان را بردند. ایران را ضعیف و نیازمند و وابسته کردند.  

تفاوت: – داشتن دموکراسی، – دسترسی به وسائل ارتباط جمعی، و – حضور شهروند می باشد. همانطور که شاهد بودیم، حتی پس از ۴ سال دروغگوئی و عوامفریبی رئیس جمهور؛ حقیقت پیروز شد. مردم دستِ رَد به سینه ی دروغگو زدند. ترامپ، پس از دهها شکایت به دادگاه هائی که اکثر قاضی هایش جمهوریخواه و منتخب ترامپ بودند نتوانست، واقعیت ها را تغییر دهد، و هر بار با شکست روبرو شد. درسِ نخست برای ما اینستکه، دستخوش دسیسه و توطئه قرار گرفتن، غیرعادی نیست! آنچه باعث پیروزی دشمنان میهنمان شده، از یکسو، نداشتن دموکراسی در ایران و از سوی دیگر، حضور اشخاص “کم دان، بی وطن، و خود فروش” بوده است.  

توطئه ی بیگانگان، دروغگوئی و عوامفریبی شرکایِ ایرانی شان، بقدری مؤثر و کاری بوده که پس از ۲۰ سال دیکتاتوری رضاخان و سروری انگلیسی ها بر ایران، هنوز عده ای پشت سرِ این عاملِ بیگانه، سینه میزنند! پس از ۳۷ سال سرسپردگی و سپس وابستگی، هنوز عده ای ایرانی کم دان، شاهنشاه شاهنشاه می کنند! از اینها بدتر، فاجعه ی رژیم آخوندی است، که در حالی که کشورمان را بمرز نابودی و سقوط رسانده، هنوز میلیون ها تن؛ در این توهم هستند که خمینی نمونه ی بارزِ صدرِ اسلام بود و این آخوندهای دیگر هستند که ناسالمند!؟ ما با شارلاتان های دروغگو و عوامفریب که ثروت های کشورمان را در اختیار بیگانه گذاشتند و خودشان نیز شریک دزد بودند و چپاول کردند، آشنائی و تجربه داریم؛ ولی بنظر می رسد که درسی از آن نگرفته ایم! وگرنه چگونه است که هنوز میلیون ها تن در رأی گیری های رژیمِ فقاهتی، شرکت می کنند!؟

خمینی با کردار، گفتار و با فتوا، آب پاکی را رویِ دست همه ریخت: نخست با سخنان دروغ در پاریس، و وعده هائی که بهیچوجه قصد انجامش را نداشت، وارد ایران شد. پس از آنکه سوار کار شد، و کنترلِ ابزارهای قدرت را در دست گرفت، در بهار ۱۳۶۰ برایِ مقابله با مخالفان، فتوا داد که: “برای حفظ اسلام و نظام، دروغ گوئی واجب شرعی است. وقتی اسلام در خطر است، همه شما موظفید که با جاسوسی حفط بکنید اسلام را. دروغ بگوئید، واجب است بر شما. جاسوسی برای حفظ اسلام واجب است. دروغ گفتن هم واجب است”. (۵) 

باید بدانیم که فتوایِ خمینی برای حفظ نظام فقاهتی بود، نه برای آسایش مردم؛ برای بقای اسلام بود، نه سربلندی ایران!؟

باید بیآموریم که دروغگوئی و شایعه پراکنی، نه تنها بی اعتمادی، تفرقه و پراکندگی را در حدِ فاجعه در میهنمان رواج داده، بل که مردم را از – آشنائی با ایرانیان درستکار و – پشتیبانی از نُخبگان راستین، محروم کرده است! همه مان با سرنوشتِ قائم مقام، امیرکبیر، فرخی یزدی، میرزاده عشقی، علی اکبر داور، سرهنگ فضل اله خان، تقی ارانی، حسین فاطمی، خلیل ملکی، و محمد مصدق، آشنائی داریم. در ضمنی که رواجِ توهُمِ توطئه، باعث گمراهی شهروندان و بدگمانی و کژخیالی و بی تفاوتی مردم نسبت به مسائل مهم کشور می گردد.

بالاخره، باید از تجربه ی آمریکا بیآموزیم که پس از برپائی سیستمِ مردمسالارِ ملی در ایران، با قانون مداری و شرکت پویا در تعیین سرنوشت خودمان و میهنمان، از آن نگهداری کنیم! 

اندیشکده آگاهی و شناخت پیشنهاد می کند برای دستیابی به هدف ورجاوند (مقدس) مردمسالاری نیاز داریم:

پندار، گفتار و کردار نیک

الگویِ زندگی پدران مان را، سرمشقِ زندگی مان قرار دهیم

امیرحسین لادن

جمعه ۲۶ دی ماه ۱۳۹۹

[email protected]

(۱) تاریخ مشروطۀ ایران، احمد کسروی

(۲)  خاطرات و تألمات مصدق 

(۳) خاطرات ابوالحسن ابتهاج (جلد دوم) 

(۴) خاطرات و خطرات، مهدیقلی هذتیت

(۵) صحیفه امام، جلد ۱۵    

https://akhbar-rooz.com/?p=101045 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x