هشتم مارس امسال در شرایطی فرا می‌رسد که جهان ما همچنان از حقوق برابر زنان با مردان فاصله بسیار دارد. در پیشرفته ترین کشورها نیز این حقوق علیرغم آن که به رسمیت شناخته شده است، در بسیاری عرصه ها رعایت نمی شود. در عین حال خیل عظیمی از زنان در سراسر دنیا از ابتدایی‌ترین حقوق خود نیز محروم هستند و فریاد اعتراض آن‌ها در هر گوشه‌ای از این گیتی به گوش می‌رسد و خشونت علیه زنان از رایج ترین اعمال و جرایمی است که در بسیاری از کشورها هنوز چندان مکافاتی ندارد.
در کشورما، و زیر سلطه حکومت اسلامی، زنان به انسان درجه دو تبدیل شده اند. رژیم حاکم طی ۴۱سال گذشته همواره کوشیده است که زنان را به بردگی خانگی و بی حقوقی کامل در برابر مردان وادار کند و با تصویب قوانین و ایجاد محدودیت های متعدد رسمی و غیر رسمی، آن ها را از حضورازاد و فعال در عرصه عمومی جامعه حذف کند. اما هر چه این فشارها افزون تر شده است، مقاومت در برابر حکومت زور و سرکوب ، در میان زنان دامنه گسترده تری یافته است و ادامه این مقاومت ها جنبش زنان را به یکی از جنبش های پایدار و قدرتمند مدنی و اجتماعی برای تغییر در جامعه ما تبدیل کرده است و شمار هر چه بیشتری از زنان را از میان نسل های مختلف، به عرصه پیکار برای رفع تبعیض و بی عدالتی ، کشانده است ، مشارکت فعال در جنبش اعتراضی ۸۸ تا شورش زحمتکشان در دی‌ماه ۹۶، حرکت” دختران انقلاب “ علیه حجاب اجباری ، در جنبش محیط زیست و اعتراضات کسترده مردم در ابان ماه ۱۳۹۸، شرکت در اعتصابات وتظاهرات مختلف و.. همه نشانگر آنند که قوانین ضد زن و ابزار اجرایی آنان چون دادگاهای اسلامی ،گشت ارشاد، دسته جات حزب اللهی و اسید پاش نه تنها نتوانسته است مبارزه زنان را متوقف کند ، بلکه این مبارزات علیرغم فرود و فراز ها همچنان ادامه دارند و هر روزه اشکال گوناگون و گسترده تری می یابند و بالطبع تبعات ان ، سرکوب و زندان و محرومیت برای زنان است.
زنان ایرانی نشان داده‌اند که خواهان جهانی دیگرند، جهانی که در آن، از حقوق انسانی برابر با مردان برخوردار باشند و هیچ انسانی به واسطه تبعیض، به ویژه به دلیل جنسیت خود مورد ظلم و ستم قرار نگیرد، جهانی که همه انسان‌ها در صلح، آرامش، آزادی و امنیت زندگی کنند و از تمامی امکانات جامعه به شکل عادلانه بتوانند بهره‌مند شوند.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران هشتم مارس، روز جهانی زن را به همه زنان و مردان آزاده و دلیر کشورمان، به ویژه زنان مبارزی که اکنون در زندان‌های جمهوری اسلامی در برابر استبداد ایستادگی می‌کنند، شاد باش می‌گوید و بر این باور است که بدون برچیده شدن بساط تبعیض جنسی، نمی‌توان به رهائی دست یافت.مبارزه جاری زنان همراه با دیگر جنبش های اجتماعی علیه رزیم اسلامی تنها راه رهایی زنان از یوغ رزیم زن ستیز میباشد. ما از همه زنان و مردان آزاده، سازمانهای سیاسی و نهادهای مدافع حقوق بشر می‌خواهیم که در روز ۸ مارس امسال زندانیان سیاسی و به ویژه زنان زندانی را به فراموشی نسپارند و برای آزادی آن‌ها از هیچ تلاشی دریغ نورزند.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۱۵اسفند ۱۳۹۸ – ۵ مارس۲۰۲۰
