بحران جهانی ناشی از شیوع ویروس خطرناک کرونا ( COVID – ۱۹ ) نه تنها وضعیت بهداشت و سلامت اکثریت مردم دنیا را به خطر انداخته، بلکه سبب بروز بزرگترین بحران و رکود اقتصادی سالهای اخیر شده است. بحران اقتصادی عظیمی که خیلی ها آنرا با بحران بزرگ ۲۰۰۸ نظام سرمایه داری مقایسه میکنند.
این بحران که ابتدا از “ووهان” چین آغاز شده بود، خیلی سریع به اکثریت کشورها سرایت کرده است. تا این لحظه حدود ۱۳۰ هزار نفر مبتلاء شده اند که از میان آنها حدود ۵ هزار نفر جان خود را بویزه در چین – ایتالیا – ایران – کره جنوبی – امریکا و ژاپن از دست داده اند. البته خیلی ها آمار غیررسمی را بالاتر از این میزان میدانند، بویژه در ایران که رژیم درمانده جمهوری اسلامی همواره برای مصلحت نظام، استاد پنهانکاری و دروغگویی بوده است.
آمارهای غیر رسمی صحبت از دهها هزار مبتلاء و هزاران جانباخته در ایران میکنند. به دلیل تعلل، ناکارآمدی و الویت قرار ندادن سلامت مردم، تا کنون دهها نفر از پزشکان و پرستاران ایران نیز به این ویروس الوده شده اند و تعداد زیادی از انها جان خود را از دست داد اند.
خطر شیوع این ویروس، نخستین بار روزها قبل از راهپیمایی دولتی ۲۲ بهمن و نمایش انتخاباتی ۲ اسفند، در قم به اثبات رسیده بود اما سردمداران رژیم، برای اینکه دو نمایش حکومتی ۲۲ بهمن و دوم اسفند تحت تاثیر قرار نگیرند عمدا به پنهانکاری و دروغگویی روی آوردند و اخبار مربوط به شیوع این ویروس خطرناک در ایران را ناشی از توطئه دشمنان برای تضعیف نظام مقدس اسلامی ارزیبابی کردند.
نتیجه این شد که از بستن حرم معصومه به عنوان یکی از مراکز اشاعه ویروس به اقصی نقاط ایران جلوگیری نکردند و استانهای زیادی را تحت تاثیر این مصیبت قرار دادند.
در حالیکه دولت چین یک استان ۶۰ میلیونی و دولت ایتالیا یک کشور ۶۰ میلیونی را قرنطینه کرده اند مقامات ارشد رژیم با وقاحت، قرنطینه شهرها را مربوط به دوران قبل از جنگ جهانی اول و عصر طاعون میدانند. به همین خاطر شاهد این بودیم که در روزها و هفته های اخیر خود مردم دست به کار شده و تجمعات اعتراضی در شهرهای ماسال، تالش، رشت، بندرعباس، آمل، محله فقیرنشین “نیروگاه” در قم و نیز در منطقه ورودی گیلان و مازندران برپا کرده اند.
این رژیم حتی قادر نبوده اولیه ترین امکانات پیشگیری نظیر: دستکش، ماسک، ژل ضدعفونی کننده و الکل را در اختیار مردم قرار دهد. به اعتراف وزیر بهداشت حدود ۲۰۰ میلیون ماسک و دستکش از انبارها غیبشان زد و سر از بازار سیاه درآورد. احتکار جنایتکارانه ای که بی شک رد پای مافیای رژیم بویژه سپاه در آن دیده می شود. بطوریکه قیمت مثلا ماسک در این بازار سیاه حتی از کشورهای پیشرفته غربی نیز گرانتر است. حتی دهها میلیون دلار کمک پزشکی سازمان بهداشت جهانی نیز سر از بازار سیاه دراورده است.
متاسفانه در این میان بخشی از مردم به دلیل ناآگاهی به مصرف الکل صنعتی و الکل تقلبی روی آورده اند تا به خیال خویش بدنشان را در برابر ویروس کرونا گارانتی کنند. این موضوع تا کنون سبب مرگ و بیماری صدها نفر از شهروندان کشور شده است. تنها در استان خوزستان حدود پنجاه نفر جان خود را از دست داده اند.
سیستم درمانی ایران که به اعتراف خود رسانه ها و برخی مقامات رزیم از کمبود ۲۵۰ هزار پزشک و پرستار رنج میبرد به دلیل فشار طاقت فرسای کار و نیز نبود امکانات، عملا سلامت جسمی و روانی هزاران کادر درمانی زحمتکش کشور را به خطر انداخته است و این خود میتواند سبب گسترش هرچه بیشتر ویروس کرونا در ایران شود.
اگر چه گفته می شود ویروس کرونا “دمکرات” است و مقام و طبقه و فقیر و غنی نمی شناسد و دامن شمار زیادی از ایادی رژیم را نیز گرفته است، اما پروسه درمان و نجات از این مصیبت به هیچوجه ” برابری” سرش نمی شود و از میان اقشار زحمتکش و تهیدست، بیشترین قربانی را میگیرد. زیرا این اقشار از یکطرف امکان مالی برای تهیه اولیه ترین وسایل پیشگیری را ندارند و از سویی دیگر نگزیرند برای تامین معاش به سر کار خود و یا بازار کار بروند و سلامتی خویش را در معرض ریسک قرار دهند. این البته فقط شامل حال کارگران و تهیدستان ایران نمی شود تقریبا در بسیاری کشورهای سرمایه داری نیز سلامت و بهداشت مردم تابع یک مناسبات طبقاتی ظالمانه است.
به همین خاطر در این دوران فاجعه بار از حیات بشریت، مبارزه برای ارزشهای سوسیالیستی و عدالت طلبانه نظیر: حق سلامت و معیشت ( درمان رایگان – اموزش رایگان – بیمه بیکاری کامل برای همه کسانیکه شغل و درامد خود را از دست میدهند و …) بیش از هر زمان اهمیت پیدا میکند.
حتی در بزرگترین کشور سرمایه داری جهان یعنی امریکا – به گفته برنی سندرز – ۸۳ میلیون انسان یا فاقد هر نوع بیمه درمانی هستند و یا از بیمه های بی کیفیتی برخوردارند.
بر اثر بحران اقتصادی ناشی از ویروس کرونا و سقوط بازارهای مالی و بورس، سیستم حمل و نقل، صنعت توریسم، رستوران، ورزش و … صدها میلیون نفر شغل و یا درآمد خود را از دست داده اند و یا در شرف از دست دادن هستند. از اینرو مبارزه برای تامین معاش انسانها در کنار حق سلامت و حیات به موضوعی عاجل در جنبشهای کارگری و اجتماعی جهان و ایران تبدیل شده است.
جمهوری اسلامی اکنون به دلیل شیوع کرونا شاید از “افت” جنبش در ایران خرسند باشد، اما بداند به مجرد پایان یا کاهش این بحران، با خیزشها و جنبشهای انقلابی عظیم تر از گذشته روبرو خواهد شد. کارد به استخوان مردم رسیده و اکثریت اردوی کار و رنج دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. دیگر طاقت شان از رژیم اسلام، سرمایه، ریا و غارت به سر رسیده است. اگر قرار باشد بر اثر ویروس و فقر و بیکاری و گرسنگی و بی خانمانی جان خویش را از دست دهیم بگذار با عزت، این در میدان مبارزه و در مصاف با رژیم درمانده تحقق یابد.
سلامت، معیشت، منزلت، حق مسلم ماست
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۴ اسفند ۱۳۹۸ – ۱۴ مارس ۲۰۲۰
