انتخابات مجلس شورای اسلامی دوم اسفند۹۸ برگزار می شود. این انتخابات، اما این بار، بیش از گذشته، خصلت نمایشی خود را از دست داده است. تحریم انتخابات، دیگر حتی نیاز به تبلیغ هم ندارد و پیشاپیش از سوی اکثریت عظیم مردم رقم خورده است. مردم این بار، عطای “رآی اعتراضی” را به لقایش بخشیده اند. به جای صندوق رای، خیابان را برای اعتراض برگزیده اند. این بار مردم به جای دست هایشان با پاهای شان رآی داده اند. این حقیقت انکارناپذیر را همگان دریافته اند. راهپیمائی شکوهمند مردم از دی ماه ۹۶ تا آبان ۹۸ و گذر از جاده های سراسر کشور با کامیونداران و کامیون رانان، سرزدن به فولاد اهواز و هپکو اراک و بالا رفتن از هفت تپه با شکوه، سردادن سرود رهائی در ۱۶ آذر درخشان و به یادماندنی، به همراه “فریاد از این بیداد” پیش کسوتان عرصه فرهنگ، کار و تلاش، و برافراشتن پرچم پرافتخار رهائی در اول ماه توسط سندیکاهای کارگری و دانشجویان مدافع حقوق کارگران، بر چوب کردن روسری ها بر گذرگاه ها توسط “دختران خیابان انقلاب”، همه و همه نشان از دوران جدیدی در صحنه پیکارهای سیاسی کشور می دهد. حالا دیگر سپیده در افق نمایان گشته است. این را دوست و دشمن دریافته اند. دیگر صندوق رای حرفی برای گفتن ندارد، حتی برای بیان “نه اعتراضی” . این خیابان است که راه نشان می دهد. گام های استوار مردم، لرزه های سیاسی برای زمین لرزۀ رهائی را نوید می دهند.
تنها اکثریت عظیم مردم، انتخاب خود را نکرده اند؛ سکانداران اصلی قدرت نیز انتخاب شان را کتمان نمی کنند. آنها بی نیازی خود به برگ انجیر انتخابات را به هزار زبان فریاد می زنند. دستگاه ولایت و قدرتمندان اصلی استبداد ولایتی، با ترس از تکرار “صدای انقلاب شما را شنیدم”، گوش هایشان را با پنبه پر کرده اند و عمامه و کلاه های سپاهی هایشان را روی گوش هایشان کشیده اند که هیچ صدائی به داخل آن نرود. آنها به این نتیجه رسیده اند که باید در برابر راهپیمائی با شکوه مردم، سدی از آتش و خون بر پا کنند. کشتار بیرحمانه و جنایتکارانه هفته آخر آبان ۹۸، این سیاست رذیلانه را به خوبی نشان داد. به بند کشیدن نزدیک به ده هزار نفر به اتهام شرکت در خیزش آبان ماه و پس از آن، احکام سنگین برای تمامی مخالفان سیاسی و مدنی، واکنش سنگین به هر صدای اعتراض، از جلوه های این سد آتش و خون است. آنها نه تنها در برابر مردم آرایش جنگی به خود گرفته اند بلکه در برابر خودی هایشان نیز آستانه تحمل را به حداقل رسانده اند. با حذف و رد صلاحیت زنجیره ای، تکلیف دوسوم کاندیداهای مجلس را به طور قطعی روشن کرده اند. در یک سوم باقی مانده، برای رقابت خیلی خودی ها، دریچه ای کوچک باز گذاشته اند. در صف آرائی آتش و خون در برابر مردم، دیگر نیازی به نمایش “انتخابات” ندارند. این را حتی ستایشگران “صندوق رآی” نیز دریافته اند. اطلاعیه ها و اعلامیه های رنگارنگ، این حقیقت را به خوبی به نمایش می گذارند.
در چنین رویاروئی آشکاری، دیگر نیازی به تحریم انتخابات نیست. تحریم انتخابات، تحصیل حاصل است. باید برای نشان دادن این اعتراض عمومی و همگانی، راهکارهائی اندیشید. برای خنثی کردن دوز و کلک های نمایشی دستگاه های دروغ پراکنی و جعل واقعیت حاکمیت رسوا، چاره ای اندیشید. برای تبدیل خشم و نفرت عمومی از بازی های کثیف و بی ارزش حاکمیت، به اقدام مشخص و تاثیرگذار سیاسی، در مسیر این راهپیمائی شکوهمند مردمی راه هائی جست. دوران نمایش تاکتیک های درخشان توده ای فرارسیده است. شناخت این تاکتیک ها، فراگیر کردن آنها، نشان دادن جلوه های شکوهمند نافرمانی های مدنی مستمر و یافتن راه های مؤثرتر همگرائی های مردمی در خیابان، محلات، محیط های کار، در شهر و روستا، در سنگر مدارس و دانشگاه را باید به عنصر اساسی فعالیت های انقلابی همگانی تبدیل کرد.
پرچمداران مشعل آزادی و برابری، بادبان ها را برافرازید!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
دوشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ برابر با ۱۰ فوریه ۲۰۲۰
