بزرگترین کنفدراسیون اتحادیه های کارگری اسپانیا موسوم به “کمیسیون های کارگران” با بیش از یک میلیون عضو با انتشار بیانیه ای همبستگی خود را با مهران رئوف و فعالین کارگری مجتمع نیشکر هفت تپه که به دادگاه احضار شده اند اعلام کرد. به گزارش اتحادیه ی بین المللی در حمایت از کارگران در ایران، در این بیانیه چنین آمده است:
در همبستگی با مهران رئوف و فعالین کارگری در هفت تپه
مهران رئوف از تاریخ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۰ تا کنون در سلول انفرادی بسر می برد. طبق گزارش اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران، احتمال دارد که مهران رئوف که در زندان اوین بسر می برد، مورد آزار و اذیت شکنجه قرار گرفته باشد. از سوی دیگر، فعالین کارگری در مجتمع نیشکر هفت تپه در شوش ( استان خوزستان) به دلیل اعتراض به وضعیت موجود این مجتمع بزرگ صنعتی ، تحت پیگرد قرار دارند.
حقوق و آزادی های سندیکایی در ایران بطور مرتب سرکوب می شود: تشکل های مستقل سندیکایی و فعالین کارگری و اجتماعی به دلیل اقدام به فعا لیت بر حق و مسالمت آمیز سندیکایی بطور روزانه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، از کار اخراج می شوند و مورد محاکمه قرار می گیرند.
در دو هفته اول نخست اکتبر ۲۰۲۰ موجی از دستگیری فعالین کارگری و اجتماعی در تهران و دیگر شهر های ایران به راه افتاد. مهران رئوف، فعال کارگری، در شب ۱۶ اکتبر ۲۰۲۰ متعاقب یورش نیروهای امنیتی به منزل مسکونی او، در تهران، دستگیر شد. در جریان این یورش، منزل ایشان مورد بازرسی قرار گرفت و کامپیوتر، موبایل و دیگر مدارک شخصی ایشان ضبط گردید.
در همان هفته دستگیری مهران رئوف، دهها نفر دیگر از فعالین کارگری و اجتماعی نیز دستگیر شدند که عده ای از آنها بعدا با قرار وثیقه آزاد شدند. مهران اما همچنان در وضعیت بد در زندان بسر می برد. مهران رئوف، فعال کارگری و آموزگار (آزاد) زبان انگلیسی، متولد ایران و بزرگ شده آن کشور است، او همچنین چندین سال در انگلستان زندگی کرده و دارای تابعیت ایرانی / انگلیسی است. به نظر می برسد دو تابعیتی بودن مهران او را در معرض خطر بیشتری از سوی مقامات ایران قرار داده باشد.
مهران رئوف، بدون دسترسی به وکیل و بدون داشتن اعضای نزدیک خانواده در ایران، در زندان بدنام اوین در سلول انفرادی و تحت کنترل سپاه پاسداران، محبوس است. با توجه به این شرایط و اعمال فشار شدید توسط مقامات زندان، این نگرانی وجود دارد که او مورد بدرفتاری و شکنجه قرار گرفته باشد. ما خواهان آزادی فوری مهران رئوف به عنوان یک زندانی عقیدتی هستیم . او نباید بیش از این بطور ناعادلانه در زندان بسر ببرد.
از سوی دیگر وضعیت فعالین کارگری در شرکت نیشکر هفت تپه بعد از اعتراض اخیر کارگران علیه خصوصی سازی و اختلاس مدیران عامل این مجتمع ، دشوار شده است. مدیریت این شرکت از ۲۸ نفر از کارگران معترض و فعالین کارگری به اتهام اخلال در نظم به دادگاه شکایت کرده است.
بعد از انقلاب ایران اکثر تشکل های کارگری، موقعیت مستقل و آزادی خود را در مقایسه با تشکلهایی که از سوی قدرت سیاسی حمایت می شدند، از دست دادند. تشکل های کارگری که تلاش کردند مقاومت کنند و از هویت و استقلال خود دفاع نمایند توسط رژیم تهران تحت عنوان “سازمانهای چپ” غیر قانونی اعلام شدند. در نتیجه این روند، و با گذشت زمان، مشکلات در راه ایجاد سندیکا های مستقل افزایش یافت و قوانین و مقررات در حمایت از تشکل های رسمی( کارگری) به تصویب رسید. در حالی که تشکل های مورد حمایت رژیم از امکانات مالی ارائه شده توسط دولت بر خوردار هستند، در مقابل، تشکل های که در اعتراض به این وضعیت تلاش کرده اند که به عنوان آلترناتیو در برابر تشکل های وابسته به دولت، عرض اندام کنند با مشکلات جدی روبرو بوده اند.
حکومت ایران چندین تشکل ( “کارگری”) که تحت کنترل حکومت قرار دارند را از لحاظ مالی تامین می کند. این تشکل ها عبارتند از خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار، انجمن های صنفی کارگران و مجمع نمایندگان کارگران. همانطور که می توان دید رژیم ایران یک سری ” تشکل های کارگری” در سطح محلی، استانی، و دولتی ایجاد کرده تا کارگران در ایران را که حق شان در ایجاد اتحادیه های آزاد و مستقل سلب شده را با قدرت تام، تحت کنترل قرار دهند؛ برای مثال کارگران در بخش های مهم اقصاد ایران مانند صنعت نفت و پتروشیی اجازه ندارند که تشکل مستقل خود را به وجود آورند و به اجبار تنها می توانند به یکی از تشکل های مذکور بپیوندند. این یک سیستم کنترل مثلثی است که فشار خود را در هر سه عرصه اعمال می کند. در همان حال رژیم ایران تلاش می کند که برای این تشکل ها در صحنه بین المللی از جمله از طریق کسب عضویت برای آنها در کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگر ی (ITCU) موقعیت ایجاد کند .
کمیسیون های کارگران اسپانیا ( CCOO ) در چارچوب کنفدراسیون بین الملللی اتحادیه های کارگری و سازمان جهانی کار ( ILO ) با پیگیری اوضاع کارگری در ایران، از جمله تشکلاتی بوده است که بارها نسبت به انتقام گیری از فعالین کارگری در ایران به خاطر اقدام به فعالیت سندیکایی اعتراض کرده و از ابتکار های تشکل های مستقل کارگری در آن کشور حمایت کرده است.
اول فوریه ۲۰۲۱
