آیا ایران هم خواهد توانست روی پای خود بایستد و تاریخ را ورق بزند؟
وامروز من و خانواده ام در مریلند دوباره زاده می شویم و ترسمان از آینده تاریک ، به امید و روشنایی خیره میشود.
درست ١٠ روز پیش در مقاله ای کوتاه گفته بودم : آمریکا و جهان بر سر دوراهی است و دانولد ترامپ نیز بر سر دو راهی مرگ وزندگی .
این نوشته سرمقاله روزنامه شرق در تهران شد و باعث گفتگو در بی بی سی در چشم انداز بامدادی.
امروز و فردا هم صحبت برسر کشمکش غریزه زندگی و مرگ و دو گانگی نسیم آزادی و خفقان فاشیسم است . صحبت برسر دوراهی صلح و جنگ است و صحبت بر سر امید و نا امیدی است.
دو نیروی اجتماعی در پهنای آمریکا و ایران و جهان در روبروی هم ایستاده اند : نیرویی که به آهستگی در حال ذوب شدن و مردن است و نیرویی که که هردم پروبال می گسترانند و سفید وسیاه نمی کند. نیروهای دیروز و نیروهای فردا.
البته که دیروزیان ، بسادگی تسلیم
فردائیان نمیشوند همان طور که آسمان هم بسادگی تسلیم زمین نمی شود !
مهم این است که من و شما کجا ایستاده ایم ؟ درسمت حرکت تاریخ به جلو و یا در کناراسبی که مرده است پاهایمان در زمین یا چشم هایمان بر آسمان ؟
آمریکا امروز راهش را از دیروز جدا می کند و یکبار دیگر زمینی می شود . قانون و حق زندگی کردن وًحق رای دادن و حق انتخاب کردن را دوباره به رسمیت می شناسد . دیروز ترامپ را بالا کشید تا کدخدایی جهان را تجربه کندو بر آسمان فخر فروشی کند ، اما خیلی زودتر از همه دریافت که بیراهه رفته است و این شهامت و اعتماد بنفس را داشت که خود ، راه رفته را باز گردد و چشم براه ( اسکندری نباشد) و خودش را ، با دست خودش اصلاح کند و بیراهه رفتن خودش را بپذیرد.
با چنین چرخشی،
خشونت ، نژادپرستی ، قلدری و زور و تحریم و برتری طلبی، مهار می شود و زنی مهاجر زاده و رنگین پوست ، دوش بدوش مردی سالخورده و سفید پوست ، به جهان پر آشوب امروز ، (سلامی دوباره ) سر می دهند که امید به زندگی نمرده است و انسان می تواند جهانی دیگر بسازد که زندگی ارزش باشد نه مرگ ، گفتگو بین ملت ها حاکم باشد و نه خشونت ، انتخاب راه ملاک باشد ونه تسلیم به قضا و قدر .
البته که این آغاز راه است وراه بس طولانی و بس سنگلاخی است. نیروهای دیروز با چنگ و دندان و با دروغ و توطئه بر چشم جهانیان ماسه می ریزند.
انسان آمریکایی ، از برنی سندرز گرفته تا جو بایدن ، امروز بیش از همیشه ، انسانی جهانی شد. گرچه نمی خواست . او می خواست خودش باشد و خود برای خود تصمیم بگیرد اما با این نگاه به ( خود آمدن) ناگهان بار دیگر، انسانی جهانی شد .
انتخابات امسال آمریکا ، انتخاب بین راستی و دروغ بود . انتخاب بین مدرنیته و سنت بود . انتخاب بین همه نژادی و تک نژادی بود ، انتخاب بین فردا و دیروز بود ، انتخاب بین جمع سالاری و فرد سالاری بود و انتخاب بین قانون و زور سالاری بود و انتخاب بین ( ما) و ( من ) بود و در نهایت انتخاب بین نیروهای زمینی و نیروهای آسمانی بود و چه متبرک بود این انتخاب و من چقدر سرشارم از این انتخاب .
اشکبوس طالبی – ایرانی اهل مریلند و زنجیران – ١۶ آبان ٩٩ برابر با ۶ نوامبر ٢٠٢٠
