در چهل سال اخیر، با هزاران نیرنگ و فریب وعده‌های پوچ بسیاری به مردم دادند، از جمله وعده‌ی بهداشت و درمان رایگان که به این وعده هم مثل تمامی وعده‌های دیگر وفا نکردند. بهداشت و سلامتِ جسم و روان مردم نه تنها مسئله‌اشان نبوده و نیست بلکه هر روز بیش از پیش به نفع بازار سرمایه مورد بی توجهی و هجوم قرار گرفته است تا به امروز که در نهایت منجر به کشتار سیستماتیک مردم بواسطه‌ی آلودگی همه گیر جامعه به ویروس وارداتی کرونا شده است .
پس از دریافت گزارش‌هایی مبنی بر وجود ویروس خطرناک کرونا در چین، اغلب کشورها با بستن مرزهای خود با چین، از ورودِ این ویروس به کشورهایشان ممانعت کردند. این در حالی است که جمهوری اسلامی با افتخار مرزها را به روی مسافران چینیِ ناقلِ بیماری بدون هیچ کنترلی باز گذاشت، تا از این فرصت بتواند از طریق شرکت‌های هواپیمایی و عمدتاً شرکت هواپیمایی ماهان که وابسته به سپاه و سهامدار عمده‌ی آن موسسه‌ی به اصطلاح خیریه‌ی «مولی‌الموحدین» است سودهای کلان عاید خود کند، چین، این متحد تجاری خودمحور و سودجو را راضی نگاه دارد و در عین حال در راستای هدفِ شیعی‌گستری به طلاب چینی خدمات بدهد. سپس با عدم اطلاع‌رسانی صحیح و به موقع و به تعویق انداختن آن تا برگزاری انتخابات فرمایشی (دوم اسفند) عدم شرکت مردم در این انتخابات را با شیوع ویروس کرونا توجیه کند. و چه بسیار منافع دیگر که بر مردم پوشیده مانده است.
آنانی که برای هر تغییر، تحول و یا بحرانی در جامعه برای خود کیسه دوخته‌اند، غم آنانی را ندارند که ندارند، نمی‌دانند و نمی‌توانند. بیشتر قربانیان بحران‌ها این افراد هستند: آنانی که مجبورند برای نان شب خود و خانواده‌اشان از صبح تا شب بدوند، نمی‌دانند که در مقابل بحران‌هایی همچون شیوع یک ویروس چگونه از خود محافظت کنند و یا اساساً توان چنین کاری را ندارند. سودطلبان و کیسه دوزان باکی از نابودی تمامی این اقشار و طبقات ندارند.
امنیتی کردن بیماری کرونا، عدم اطلاع‌رسانی، بی‌توجهی به اهمیت مسئله و دامن زدن به خرافات و باورهای غیرعلمی، اصرار بر روش‌های پیشگیرانه‌ی غیرعلمی و تجربه نشده و به سخره گرفتن تجارب کشورهای دیگر در این مورد، حمایت و پشتیبانی از دلالان و سود محورانی که سلامت جامعه را به خطر انداخته‌اند، و در یک کلام ناتوانی در کنترل و مدیریت شرایط، این بار مستقیماً حیات مردم را نشانه گرفته است. بی اعتمادی گسترده و حاکم در جامعه نسبت به مسئولین جمهوری اسلامی به ویژه پس از آبان ٩٨، که تعداد کشته شدگان آن هم چنان در پرده‌ی ابهام است، رازهای ناگشوده‌ی سرنگونی هواپیمای اکراینی و کشته شدن ١٧۶ نفر، و امروز اطلاعات دروغ در رابطه با تعداد مبتلایان و مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا، روز بروز افزایش یافته و مسبب نگرانی و سر در گمی عمومی و عاملی برای به خطر انداختن ثبات روانی جامعه شده است.
کشتار، دستگیری و شکنجه معترضین در دی ماه ٩۶، آبان و دی ٩٨، سرنگونی هواپیمای اکراینی و اینک کشتار کرونایی مردم، انتقام سختی است که حاکمیت از «نه» گفتن ِ مردم می گیرد. در چنین شرایطی مردم باید خود شبکه‌هایی را جهت اطلاع رسانی دقیق، آگاه‌سازی در مورد شرایط و در صورت امکان یاری رسانی ایجاد کنند. انتظار می‌رود زنان، مثل همیشه در این امر پیشگام باشند و امسال هشت مارس را تبدیل به بستری برای مبارزه با فریبکاران، دروغگویان، سودجویان و سلطه‌طلبان کنند.
در این راستا ما خواهان:
١. شناسایی، معرفی و مجازات عاملان ورود و انتشار ویروس کرونا در کشور؛
٢. توزیع رایگان وسایل پیشگیری بویژه در مناطق فقیر و نیازمند؛
٣. قرنطینه‌ی شهر قم به عنوان اولین منبع انتشار ویروس و دارای بالاترین آمار ابتلا و مرگ و میر؛
۴. بکار بستن توصیه‌های نهاد بین‌المللی بهداشت و بکارگیری تجارب دیگر کشورها با وضعیت مشابه؛
۵. تامین بودجه‌ی لازم برای تهیه‌ی امکاناتِ تشخیص، قرنطینه و مراقبت از آلوده‌شدگان و بیماران؛
۶. اختصاص بیمارستان‌هایی مجزا و کامل در هر شهر برای بیماران و تامین امکانات لازم برای کادر بهداشتی و درمانی آن‌ها؛
٧. بستن مرزها و ممانعت از صدور ویروس به کشورهای همجوار و انتشار آن در منطقه؛
٨. ایجاد و استقرار امکانات غربالگری علمی و مناسب در درگاه‌های ورودی کشور و شهرها، بویژه در فرودگاه‌ها؛
٩. ایجاد امکانات مناسب قرنطینه برای مشکوکین به بیماری به مدت حداقل دو هفته؛
١٠. تعطیلی تمامی مراکز آموزشی، هنری، ورزشی، تفریحی، زیارتی ومراکزی که مستلزم تجمع مردم است؛
١١. ضدعفونی هر روزه‌ی وسائط نقلیه عمومی؛
١٢. و هر آنچه که سلامت جسم و روان مردم را تضمین کند؛
۱۳٫ آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی؛ و
۱۴٫ ایجاد امکانات ویژه برای حفاظت و مراقبت از سایر زندانیان؛
هستیم.
اسفند ٩٨
زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
