• “انفال” واژه ای ست قُرآنی:
معنای آن گشایش و پیروزی بود،
در واژگانِ جنگی ی صدّام؛
امّا،
برای مردمِ درد آشنای کُرد،
این واژه ای ست شوم،
به تاریخِ زادبوم: …
“انفال” واژه ای ست قُرآنی:
معنای آن گشایش و پیروزی بود،
در واژگانِ جنگی ی صدّام؛
امّا،
برای مردمِ درد آشنای کُرد،
این واژه ای ست شوم،
به تاریخِ زادبوم:
معنای آن:
کشتارِ عام!
“انفال”!
یک سو،
معناش: بی لگامی ی خود کامگی و آز؛
یک سو،
معناش، جان سپردنِ انبوهِ مردمان،
وقتی کز آسمانِ وطن شان می بارد
بر هر فرود
و هر فراز
بارانِ مرگ
در بمب های خردلی و سینه سوزِ گاز.
“انفال”!
آن سو، برای قدرتِ فرمانروا،
معناش: خود پرستی ی دیوانه وارِ یک خونخوار؛
این سو، برای مردمِ محروم و بی نوا،
معناش: گیر و دار و
در خونِ خود تپیدنِ صدها هزار کودک و مرد وزن،
وقتی که خاکِ میهن،
بی سنگر و سپر،
جولانگهِ سپاهی ست،
مُزدور و نا به کار،
با توپ و تانک و موشک و یوزی و تیربار؛
و بارها بار
زشت کار تر از تاتار:
که در گذارِ بی هشدارش بر شهر و روستا
می گردد
هر دیوار
یک آوار و
هر خانه یک مزار.
“انفال”!
آن سو،
معناش: نیمخندی از خشنودی
بر لبانِ یک مردمخوار،
ازدیدنِ خرابی و نابودی؛
این سو،
معناش: خشمِ ناتوانِ جوانان و
بغض ِ گلوگیرِ کودکان
و اشک های بی تسکین
بر گونه های سوخته ی مادران وعروسانِ سوکوار.
امّا چنین که هست نمی ماند:
زیرا چنان که بود نماند.
زیرا
“چراغِ بادی ی اُمّید” را
هیچ توفانی
نمی تواند خاموشاند.
زیرا
انسان شکست می خورد، امّا نمی شکند.
و هر شکست می تواند
پیروزی ی نهایی ی او را
نزدیک تر کند.
و “کُرد”
یعنی :
“گُرد”؛
و “گُرد”
یعنی : “نترسیدن از دشواری”،
یعنی:
“آمادگی برای نبرد”،
یعنی: “امیدواری”،
آری:
وقت است تا بخوانم
با خواهرم، *نزند،
بر برترین چکاد، به بانگِ بلند:
– شادا امیدواری:
بنیادِ پایداری،
جانمایه ی تلاش
و رازِ ماندگاری،
آری،
شادا امیدواری!
دوازدهم بهمن ماه ۱٣۹۱،
بیدرکجای لندن
* اشاره به شعر “غزوه” (فتح) شاعر کرد “نزند بگیخانی”
