نازک بین: به قول یکی از فوتبالیستهای کرمانشاهی ،اگر زنده یاد نوذر آزادی یک فیلم کمدی در باره فوتبال می ساخت ،«ای آخ» اش،در نزد هواداران و شبکه های مجازی ،محشر به پا می کرد. پانزدهم اسفند را روز درختکاری در ایران نامیده اند . در چنین روزی بود که مارک ویلموتس ،مربی بلژیکی تیم فوتبال نظام ،درختی را کاشت که هر چقدر شاخ و برگ بگیرد هم نشانهای از بیکفایتی مدیران فدراسیون است و هم اینکه هر برگ و شاخ آن بطور تصاعدی ارزش افزوده پیدا می کند. عجیب است که آندره استراماچونی مربی ایتالیائی استقلال نیز ، یک درخت کاشت که چندین میلیون یورو برای وی ثمره در بر داشت!.
اتلتیکومادرید، پادشاه اروپا
اتلتیکومادرید بهترین آمار را در کسب پیروزی در میان تیمهای پنج لیگ برتر اروپایی دارد. به نقل از آس، اتلتیکومادرید در اروپا حکمرانی می کند. قرمز و سفیدپوشان بیشترین درصد پیروزی در این فصل را در میان تیمهای حاضر در پنج لیگ برتر قاره سبز داشتهاند. ۷۵ درصد بازیهای روخی بلانکو با پیروزی به پایان رسیده است. این تیم در ۲۴ بازی ۱۸ پیروزی، چهار تساوی و دو شکست را به ثبت رسانده است. با وجود افت در چند هفته اخیر همچنان از این لحاظ در اروپا بهترین است. پس از آن منچسترسیتی با ۷۴.۱ درصد، اینتر ۷۲ درصد، بایرن مونیخ ۶۹.۶ درصد، پاریسن ژرمن ۶۷.۹ درصد، لایپزیگ ۶۵.۲ درصد، لیل ۶۴.۳ درصد، رئال مادرید ۶۴ درصد، بارسلونا ۶۴ درصد و میلان ۶۴ درصد بهترین آمار را به ثبت رساندند.اتلتیکو در لالیگا با ۵۸ امتیاز صدرنشین است و یک بازی کمتر از رئال مادرید و بارسا ۵۳ امتیازی دارد. همچنین کمترین گل خورده را در رقابتها دارد. آنها یک گل کمتر از سیتی که در لیگ برتر انگلیس ۶۵ امتیازی است، دریافت کردهاند.یکی از کلیدهای موفقیت اتلتیک به نیمکتش مربوط میشود. ارزش کل این بازیکنان که از گرابیچ، ورسالیکو، لودی، توریرا، اررا، کندوگبیا، ویتولو، فلیکس و موسی دمبله تشکیل شدهاند، ۲۶۴ میلیون یورو است. سوارس، یورنته، کاراسکو، کوکه، کورئا و اوبلاک از جمله بازیکنانی هستند که در بهترین روزهای خود به سر میبرند. این شرایط موجب رقم خوردن نتایج درخشانی برای اتلتیکو شده است که میتواند در آینده ای نزدیک با فتح جام هم همراه شود. باشگاه روی تعادل میان جوانی و تجربه شرطبندی کرده است که نقش کلیدی در وضعیت کنونی تیم دارد.
اعتیاد بلای جان ورزشکاران
بسیاری از ورزشکاران بزرگ جهان پس از مدتها ورزش و عنوانداری سرانجام اسیر اعتیاد به مواد مخدر شدند و مسیر زندگیشان را تخریب کردند. این ورزشکاران پس از افسردگیهای شدید رو به مصرف مواد مخدر آوردند. این افراد دلیل اعتیادشان را داشتن استرس زیاد، سقوط از اوج و تنهایی میدانستند.یکی از ناراحتکنندهترین داستانها مربوط به دروازهبان افسانهای کلمبیا، رنه هیگوئتا است. زمانی که او بازیکن تیم آوکاس بود، دچار اعتیاد و افسردگی شد. در تاریخ فوتبال جهان ازاین سنگربان به عنوان خالق حرکت عقرب یاد میشود. هیگوئتا یکی از دوستان نزدیک پابلو اسکوبار، بزرگترین قاچاقچی کوکائین جهان بود. رنه پس از مدتی به عنوان مربی وارد جامعه فوتبال شد.مارک بوسنیچ، دروازهبان سابق تیم ملی استرالیا در سال ۲۰۰۲ آزمایش اعتیاد داد و جواب این آزمایش، مثبت اعلام و معتاد بودن این دروازهبان علنی شد. بوسنیچ در آن زمان دروازهبان شماره یک تیم چلسی انگلستان بود که پس از اعلام و مشخص شدن اعتیادش به کوکائین توسط باشگاه لندنی کنار گذاشته شد. مارک به علت اعتیاد ۹ ماه از ورزش فوتبال محروم بود. در مدت اعتیاد، او هر هفته ۶ هزار یورو برای خرید کوکائین هزینه میکرد. دروازهبان تیم چلسی گفته بود: در هر بار مصرف، ۱۰ گرم کوکائین استفاده میکردم. مهم ترین خاطره فوتبالی تاریخ ایران در روزی رقم خورد که بوسنیچ درون دروازه استرالیا بود.مارکو پانتانی، یکی از معروفترین و شکستناپذیرترین دوچرخهسواران دنیا بود که گفته میشود زمانی به کوکائین اعتیاد داشته است. او فتحکننده جیرودی ایتالیا تور دوفرانس بوده است. داستان زندگی او از آن جایی غمانگیزتر میشود که جسد این ورزشکار را در یکی از روزهای
سال ۲۰۰۴ در هتلی به نام ریمینی پیدا کردند. مارکو به تومور مغزی مبتلا شده بود که پس از مدتهای زیادی اعتیاد، دچار بیماریهای قلبی نیز شد.لن بیاس در سال ۱۹۸۴، به عنوان بسکتبالیست برگزیده بوستون سلتیک معرفی شد. این بسکتبالیست میخواست به این منظور با دوستان دانشگاهی خود جشنی را برگزار کند اما این آخرین شب زندگی او بود. لن بیاس به دلیل مصرف مواد در آن شب دچار بیشمصرفی شد. این اتفاق باعث شد تا رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت کشور آمریکا مجازات بسیار شدیدی برای مصرف و حمل کوکائین در نظر بگیرد.پل گسکوین، ستاره سالهای گذشته تیم ملی فوتبال انگلیس، آخرین بازیکنی است که به علت تصمیمات نادرست، دچار شرایط هولناکی شد. هافبک با استعداد انگلیسی خیلی زود به حاشیه رفت. گسکوین دچار اعتیاد به الکل و مواد دیگر شد و زندگیاش را بر باد داد.
لیورپول در کما
تیم فوتبال لیورپول در دیدار خانگی مقابل چلسی شکست خورد تا با قبول پنجمین شکست متوالی خانگی خود با بحران مواجه شود. چلسی نیز به عملکرد درخشان هفته های اخیرش ادامه داد. به گزارش ایرنا؛ پنجشنبه شب در دیداری حساس از هفته بیست و نهم لیگ برتر باشگاههای انگلیس، لیورپول در ورزشگاه «آنفیلد» به مصاف چلسی رفت که این بازی با برتری یک بر صفر آبیهای لندن همراه شد.این بازی در حالی آغاز شد که لیورپول با اُفت عجیبی در هفتههای اخیر مواجه شد است اما چلسی پس از اینکه «توماس توخل» هدایت آبیهای لندن را برعهده گرفت، عملکردمتفاوتی داشته است.از سوی دیگر رقابت توخل و یورگن کلوپ به عنوان دو مربی آلمانی، بر جذابیتهای موجود افزوده بود.چلسی در این بازی هم عملکرد خوبی داشت و در دقیقه ۲۳ «تیمو ورنر» آلمانی با فرار از مدافعات لیورپول موفق به گلزنی شد اما سیستم کمک داور ویدئویی با سختگیری و آفسایدی میلیمتری، این گل را مردود اعلام کرد.انگیزه میهمان برای موفقیت کاهش نیافت و در دقیقه ۴۲ «میسون مونت» وینگر جوان این تیم در پشت محوطه لیورپول جولان داد و با شوتی تماشایی، گلزنی کرد.در نیمه دوم هرچند لیورپول توپ و میدان را در اختیار داشت اما همچون دیدارهای اخیر در ایجاد موقعیت ناکام بود تا در اتفاقی باور نکردنی، پنجمین شکست متوالی خانگی را تجربه کند.چلسی با این پیروزی به امتیاز ۴۷ رسید و تا رتبه چهارم بالا آمد و لیورپول هم ۴۳ امتیازی باقی ماند. در این دیدار تعویض دقیقه ۶۲ محمد صلاح، مهاجم لیورپول، حیرت کارشناسان و نارضایتی و عصبانیت صلاح مواجه شد. صمیمی که باتوجه به اینکه تا اینجای کار صلاح با ۱۷ گل، آقای گل لیگ برتر است، بسیار عجیب و باورنکردنی به نظر می رسید.ستاره مصری نیز در حالی که با خشم سری به تاسف و ناباوری تکان می داد از کنار سرمربی خود رد شد و مستقیم به صندلی خود روی سکوها رفت. صلاح حتی پس از نشستن روی سکو نیز همچنان عصبانی بود و سر خود را تکان می داد و چهره ای بسیار گرفته داشت.جیمی کاراگر، ستاره سابق لیورپول و کارشناس فوتبال، در این باره گفت: “من از تعویض محمد صلاح واقعا سورپرایز شدم. خودش هم خیلی راضی به نظر نمی رسید. لیورپول نیاز به یک گل داشت و صلاح آقای گل لیگ برتر است.”
بیلبائو به فینال رفت
فرشته تقی زاده-تیم فوتبال بیلبائو با برتری مقابل لوانته به فینال جام حذفی اسپانیا راه یافت و حریف بارسلونا برای کسب عنوان قهرمانی شد. بامداد جمعه در ادامه دور برگشت از مرحله نیمه نهایی کوپادلری، لوانته در خانه خود مقابل اتلتیکوبیلبائو قرار گرفت و متحمل شکست شد تا نماینده ایالت باسک راهی فینال شود.این دیدار در حالی آغاز شد که بازی رفت با تساوی یک بر یک به اتمام رسیده بود و به همین دلیل، هر دو تیم از شانس خوبی برای رسیدن به فینال برخوردار بودند.لوانته کار را در خانه خود بهتر آغاز کرد و در دقیقه ۱۷ توسط «روجر مارتی» به گل دست یافت.در دقیقه ۳۰ بیلبائو صاحب پنالتی شد تا «رائول گارسیا» مهجم باتجربه این تیم کار را به تساوی بکشاند.تساوی یک بر یک تا پایان ۹۰ دقیقه باقی ماند و باتوجه به اینکه بازی رفت هم با همین نتیجه همراه شده بود، کار به وقتهای اضافه کشیده شد.در دقیقه ۱۱۲ شوت «آلخاندرو رمیرو» پس از برخورد به مدافع لوانته تغییر جهت داد و تبدیل به گل شد تا بیلبائو در این دیدار حساس به برتری دو بر یک دست یافته و حریف بارسلونا در فینال شود.پیش از این بارسلونا با غلبه بر سهویا در مجموع دو بازی رفت و برگشت به فینال راه یافته بود.
نگاهی به مستند ورزشی «بار طلا»
سال ۲۰۲۰ که قرار بود در تابستان آن، بیش از ۱۵ هزار ورزشکار از حدود ۲۰۰ کشور پس از چهار سال، در بالاترین میدان آرزوهای ورزشی دنیا، المپیک و پارالمپیک، با یکدیگر به رقابت بپردازند، سالی شگفت شد که در آن انسان معاصر بار دیگر عدم قطعیت را تجربه کرد. مستند ورزشی بار طلا، « The Weight of Gold» به کارگردانی برِت راپکین، محصول همین سال فراموشنشدنیاست و گرچه با اشاره به غافلگیری ورزش از کرونا، تعویق یکساله المپیک و فشارهای ذهنی مضاعف مسافران توکیو آغاز میشود اما مسألهای بزرگتر دارد و برای اثبات آن سراغ المپینهایی رفته است که هر کدام بارها تجربه مدالآوری داشتهاند. در این فیلم مایکل فلپس، جرمی بلوم، دیوید بودیا، ساشا کوهن، گریسی گلد، لولو جونز و بود میلر و تعدادی دیگر از قهرمانان المپیک ایفای نقش میکنند.
پیشنهاد ما به شما این است که با پیشفرضهای ذهنی به تماشای «بار طلا» ننشینید و به دنبال خط سیر داستانی با اوج و فرودهای معمول نباشید. در این مستند ورزشی، ما با حکایت زندگی یک قهرمان المپیک که از نقطه صفر شروع کرده و عاقبت با تمرین و مرارت روی سکوی المپیک ایستاده است و یک جهان او را همراهی و تشویق میکند، روبهرو نیستیم! برای تماشای این فیلم باید شنونده خوبی باشیم. بار طلا حرفهای تازهای دارد و راوی نیمه پنهان زندگی قهرمانان المپیک از زبان خودشان شده است. راپکین، چالشهای سلامت روان افرادی را بررسی کرده است که در نظر دیگران، نمونههایی از شخصیتهای مستقل، محکم و نفوذ ناپذیرند.
کلیدیترین جمله این فیلم، اولینبار از زبان مایکل فلپس، شناگر آمریکایی و موفقترین المپین تمام دورانها با بیشترین مدال و طلا شنیده میشود. در بخشهای بعدی وقتی پای صحبت سایر کاراکترها مینشینیم درد مشترکی را کشف میکنیم، همان سنگینترین بار: «وقتی تو یک المپین هستی، داستانت با بقیه فرق میکند! من همه ۳۶۵ روز سال را کار میکردم، باید عالی میشدم. همیشه به مایکل جوردن به عنوان یک الگو فکر میکردم و چهار سال زحمت میکشیدم. برای رسیدن به آن لحظه در حد جان کندن مشقت تحمل میکردم.»ساشا کوهن، قهرمان دو دوره اسکیت نمایشی المپیک میگوید: «هر چیز دیگری جز المپیک یک مانع در زندگی من بود؛ دوست، فامیل، آشنا، خانواده و حتی مدرسه… وقتی سوار اتوبوس ورزشگاه المپیک میشوی و به محل مسابقات میروی، حس فوقالعادهای داری. به این فکر میکنید که امشب و در راه بازگشت، پرونده تو بسته و چیزی در تاریخ نوشته خواهد شد که پاک شدنی نیست. در چند ثانیه ویرانکننده زندگی تو زیرورو میشود و اگر طلا را از دست بدهی… این برای المپیکیها حکم مرگ و زندگی دارد، چیزی که آنها را تعریف میکند.»
شاون وایت، قهرمان چهار دوره رقابتهای اسنوبوردینگ المپیک تحتتأثیر حرفهای مادرش در مورد المپیک، حاضر به انجام بزرگترین ریسکها در زندگی میشود: «هر کاری میکردم برای اینکه نسبت به رقبایم بهترین برگ برنده را پیدا کنم. این اساس دنیای من بود. المپیک با همه میدانهایی که قبلا دیده بودم، فرق داشت. الهامبخش بود.» جرمی بلوم، قهرمان دو دوره المپیک اسکی آزاد در ۱۹سالگی برای اولینبار به المپیک رفت و در رسانه پیشبینی شده بود که او طلا را خواهد گرفت: «میخواستم در المپیک با بهترینها رقابت کنم، به دلیل آن پیشبینی خیلی استرس داشتم.»در رفتوآمد بین گفتوگوی شخصیتهای بار طلا، با شنیدن داستان المپینهایی که در آغاز زندگی ورزشی میپذیرند داستانشان با بقیه فرق دارد، خلأ بزرگی دیده میشود. آنها در تاریکترین روزهای زندگی هم اعتماد ندارند که رنج خود را حتی با روانشناسان ورزشی در میان بگذارند.همه المپینها صبحهای زود بیدار شدهاند، شنای بیپایان در استخر کردهاند یا دور زمین مسابقه دویدهاند یا در پیست، رینگ یا… عمری را صرف کردهاند، برای بودن در لحظه خاص آن شکوه طاقتفرسا. در رویدادی که قرار نیست تا چهار سال دیگر تکرار شود. سپس درهای استادیوم المپیک بسته میشوند. تماشاگران و رسانهها میروند. نمایش و توجه تمام میشود. بعد از خودت میپرسی: تمام شد؟ آیا من میخواهم دوباره برای چهار سال دیگر این سختی را به خودم بدهم؟ از فردا زندگی چه شکلی خواهد داشت؟ من کی هستم؟ دچار افسردگی بعد از المپیک میشوی. یک حس عمیق پوچی.
از المپیکیها بیشتر در مورد آمادگی و شرایط جسمیشان سوال میپرسند. نگرانیهای اقتصادی، امنیت مالی وابسته به مدال به ویژه نشان طلا، اضطراب صف طولانی ورزشکاران جایگزین، تحمل فشارهای ناشی از شکست، نگرفتن نتیجه، برخوردهای اغراقآمیز رسانه، نکوهش اجتماع غیر المپیکی و چگونگی دوران بازنشستگی برای المپینها و حتی خانوادههای آنها مسائلی هستند که به گواه راویان مستند بار طلا، کسی از آن سخنی نمیگوید. عواملی که بسیاری از قهرمانان را دچار افسردگیهای شدید میکند. رنجی که از نگرانی مخدوش شدن تصویر قهرمان قوی در نظر سایرین به تنهایی میبرند و دردهایی که هیچگاه بازگو نمیشوند تا جایی که کار برخیشان به سراشیبی مرگ خودخواسته کشیده میشود.در این برش کوتاه از زندگی قهرمانی، جامعه طلایی المپیکی آمریکا مورد بررسی قرار گرفته است و در اواخر فیلم از افرادی نام برده میشود که سنگینی فشارهای روانی مدال طلا را تاب نیاوردهاند و به زندگی خود پایان دادهاند. المپینهایی که نقش خود را در این فیلم ایفا میکنند، سکوت را شکستهاند، از چالشهای روحیشان میگویند. آنها مدام میگویند که مانند سایرین، انسانهایی با نقاط قوت و ضعف منحصر به خود هستند. تلاش بار طلا برای تغییر ذهنیتهاست. قهرمانان این مستند شجاعت را در پرهیز از پنهانکاری میدانند و برای ایجاد یک تحول، چه جایی بهتر از عرصه المپیک تا مردم جهان هم از آن الگو بگیرند و از رنجها و فشارهای روانی سخن بگویند.
منبع-جم آنلاین-آرزو قنبری
بیش بازی بایر مونیخ- دورتموند
یکی از جذاب ترین و پر بیننده ترین رقابت های باشگاهی فوتبال آلمان بازهم از راه رسید؛ جدال بایرن مونیخ و دورتموند همیشه جذابیت های خودش را دارد.در هفته بیست و چهارم فصل ۲۱-۲۰۲۰ بوندسلیگا آلمان، تیم های بایرن مونیخ و دورتموند مقابل یکدیگر قرار می گیرند.بایرن مونیخ پس از چند لغزش، در بازی با لاتزیو خودش را پیدا کرد و پس از مغلوب کردن تیم ایتالیایی در رم، توانست یک پیروزی مقتدرانه مقابل کلن کسب کند تا جایگاهش در صدر جدول را حفظ کند. بایرن مونیخ می داند که تا پایان فصل، شاگردان ناگلزمان شانه به شانه آن ها حرکت خواهند کرد و لغزش، به معنای نزدیک شدن لایپزیش به صدر جدول خواهد بود. بایرن مونیخ فردا برای حفظ صدر جدول، بازی مشکلی در پیش دارد اما تیم هانسی فلیک همیشه مقابل تیم های بزرگ، تیمی دیگر است و انگیزه هایش حداقل دو برابر می شود. همان طور که فلیک گفت، این بازی برای بایرن مونیخ مثل یک دیدار لیگ قهرمانان اروپا است و این برای دورتموند خبری خوب محسوب نمی شود چرا که بایرن مونیخ در دیدارهایی که با این رویکرد ظاهر می شود، همیشه خطرناک و بی رحم است.از سوی دیگر دورتموند که این فصل چندان جالب ظاهر نشده، در تلاش برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا است و با تیم های آینتراخت فرانکفورت و البته وولفسبورگ رقابت دارد. شکست مقابل بایرن مونیخ، کار آن ها را مشکل تر از گذشته خواهد کرد و تیم ادین ترزیچ باید با هدف کسب پیروزی به مونیخ برود. کار آن ها به خودی خود مقابل بایرن مونیخ دشوار است و مصدومان متعدد و کلیدی از جمله جیدون سانچو، کار آن ها را سخت تر خواهد کرد اما درکلاسیکر، دیداری است که همیشه جذابیت های خودش را دارد و البته کار هم نشد ندارد؛ دورتموند با ارلینگ هالند آماده، امیدوار است در آلیانتس آرنا حرف هایی برای گفتن داشته باشد.
یوونتوس با لاتزیو در جاده ناهموار
آغاز هفته مرگ و زندگی برای آندره آ پیرلو؛ سرنوشت فصل می تواند طی چهار روز برای بیانکونری مشخص شود و فردا، آغاز این راه است. یوونتوس، چهار روز بسیار حساس و تعیین کننده را پیش رو دارد؛ بازی با لاتزیو و پورتو، می تواند سرنوشت فصل آن ها را تعیین کند. یوونتوس که این روزها روی فرم صد درصد نیست و غایبان مهمی دارد و بازیکنانش خسته اند، باید به مصاف لاتزیویی برود که طی فصول اخیر همواره برایش دردسرساز بوده است. لاتزیو، سهمیه اروپایی و به خصوص لیگ قهرمانان اروپا می خواهد و آن ها تا همین الان هم به اندازه کافی امتیاز از دست داده اند؛ این یعنی تیم سیمونه اینزاگی برای گرفتن امتیاز به تورین می رود. از سوی دیگر آندره آ پیرلو خوب می داند اگر تیمش می خواهد تا روزهای پایانی شانسی برای قهرمانی داشته باشد، باید فقط و فقط بازی های آتی را ببرد و هرگونه لغزش، می تواند امیدهای آن ها برای دهمین قهرمانی متوالی اسکودتو را نابود سازد. یوونتوس می خواهد با پیروزی مقابل لاتزیو، ضمن ماندن در کورس قهرمانی سری آ، با روحیه ای خوب به مصاف پورتو در تورین برود؛ دیداری که برای آن ها بسیار حساس است و بیانکونری نمی خواهد مثل فصل گذشته، خیلی زود از لیگ قهرمانان اروپا کنار برود.