مادرم همیشه می گوید :
شک نکن که می آید
باید به ساعت به وقت عاطفه نگاه کرد
باید دید در همین لحظه
تمامی آدم ها چقدر منتظرند
باید دید برای آمدنش چقدر به مهر به هم می نگرند
باید به آسمان نگاه کرد
و دید نگاه ستاره به ماه چیست
و یا فی المثل باد در گوش درختان به نجوا چه می گوید
و باران چگونه دشت ها را با ابریشم و شبنم گلدوزی می کند
خب
خبر خوب همیشه از یک جایی شروع می شود
ناغافل می بینی کارگران هفت تپه دارند سرود می خوانند
و تمامی کارگران بندر
با انگشت اشاره
ستاره روشنی را در آسمان نشان می دهند
و معدن چیان مس سرچشمه
به رگه های روشنی از دانایی رسیده اند
و از هم می پرسند راستی رفیق کارگران فریبرز کجاست
با تمامی این اوصاف
باید کمی حوصله کرد
باید تمامی کوچه های متروک را آذین کرد
و پنجره های بسته را
رو به دریا گشود
باید با اسپند و آینه و کندر به کوچه رفت
باید به تحریر بلند به خیابان های جهان گفت:
راه را باز کنید
نجات دهنده در راهست.
مادرم همیشه می گوید
حالا بلند شو با آب چشمه های لالون وضو بگیر
باید برای آمدن باران کمی دعا کنیم
