با نامِ سیب آمده بود!
نیمه جان و مجنون گون؛
در مرزِ نیمه شبان
از کرانه ی تاریک؛
تا خیالِ روشنِ باغ.
همنامِ سیب بود؛
و خود را به عطرِ دل انگیزِ سیب می آراست
خوشبویِ آشناش؛
در جانِ روشن باغ افتاد؛
عشق، باغ را با خود بُرد!
آوازِ عاشقی؛
ازِ یادِ مرغِ عاشق رفت؛
زمانه پنج بار گریست؛
باغِ سیب گریست!
باغ با بغضِ داغ خوابید!
خدا به چهره یِ باغ آب پاشید!
باغ بیدار شد
وآن کِرم که با بویِ سیب آمده بود؛
در هوشیاری ی سیب هایِ بالغ مُرد.
اسن – تیرماه ۱٣۹۴
تصویر متن: “Die Entdeckung des Himmels” Roland Rafael Repczuk.
