از روز اول مهرماه بخشی از کارگران شرکت کشت و صنعت هفت تپه در اعتراض به اخراج ۲۰ نفر از همکارانشان دست از کار کشیده و در محل مدیریت شرکت تجمع نمودند و این اعتصاب همچنان ادامه دارد.
بیشتر از ۱۲ سال است که کارگران این شرکت با انواع مشکلات اعم از عدم امنیت شغلی، تعویق حقوق و مطالبات، عدم طبقه بندی مشاغل، قراردادهای موقت و چندین مشکل دیگر روبرو هستند. در یک دوره با تغییر مالکیت شرکت به بخش خصوصی و بازگشت دوباره آن به دولت نتوانستند تأثیری در بهبود مشکلات کارگران داشته باشند اما واگذاری شرکت در چند سال گذشته به بخش خصوصی و با مالکیت جدید خانواده اسدبیگی بر این مرکز تولیدی عظیم و پر اهمیت، مشکلات انباشته شده کارگران شدت گرفت و نهایتاً با اعتصاب گسترده کارگران هفت تپه در آذرماه نود و شش وارد فاز جدیدی شد.
این دوره نوین از مبارزات کارگران هفت تپه پیچیدگی ها و افت و خیزهای زیادی به خود دیده است. چند دوره اعتصاب گسترده که نمونه آذر و دیماه سال گذشته ابعاد بسیار گسترده ای به خود گرفت و با رژه خیابانی کارگران و کشاندن تجمع به مقابل فرمانداری شوش سراسر کشور را تحت الشعاع خود قرار داد.
اکنون که اعتصاب در اعتراض به اخراج تعدادی از همکاران شکل گرفته است و کارگران اعتصابی با اشاره به اینکه روند این اخراج سازی ها در آینده دامن سایر کارگران را خواهد گرفت به درست بر عامل اصلی این وضعیت یعنی ” خصوصی سازی” در شرکت اشاره دارند.
سیاست های تعدیل ساختاری و واگذاری شرکتهای دولتی به بخش خصوصی که به عنوان اصلی ترین سیاست اقتصادی کشور از آن اسم برده می شود دامنه ی بسیار گسترده ای از مراکز تولیدی و صنعتی در کشور را در سالهای گذشته به ورطه نابودی کشانده و عملاً به بیکاری ده ها هزار کارگر منجر شده است.
اعتصابات و اعتراضات گسترده کارگران در سالهای اخیر در مراکزی همچون هفت تپه، فولاد اهواز ، هپکو اراک، آذرآب، ماشین سازی تبریز و ده ها مرکز دیگر مبین این امر است که در پس خصوصی سازی در شرکتها و به یغما بردن سرمایه های اجتماعی کشور که همگی حاصل دسترنج کارگران است، تضییع حقوق کارگران و خطر اخراج سازی و بیکارسازی ها شدت یافته و موجبات اعتراض کارگران را پدید آورده است.
روند ادغام اقتصاد کشور در بازار جهانی برای حاکمیت سرمایه داری در ایران از مسیر همین سیاست خصوصی سازی مراکز دولتی میگذرد و این سیاست عملاً به نابودی کار و زندگی میلیونها کارگر و خانواده ایشان منجر میگردد. آن بخش از کارگرانی هم که کارشان از دست نرفته است با انواع بیحقوقی ها اعم از تعویق پرداخت دستمزدها روبرویند.
همکاران و همسرنوشتان در سراسر کشور ;
” خصوصی سازی” به عنوان اصلی ترین سیاست اقتصادی، به امری حیاتی برای سودآوری و ادغام در بازار جهانی و برونرفت از بحران برای سرمایه داران حاکم در دستور کار نهادهای حاکمیتی قرار گرفته است.
هیچ یک از دستگاه های دولتی و یا قضایی و دیگر دستگاه ها نه تنها در برابر چنین سیاستی نخواهند ایستاد بلکه تمام تلاششان را در خدمت این سیاست کلان اقتصادی قرار خواهند داد.
در دوره اخیر که نهاد قضایی به تقابل با برخی مسئولین از جمله عزل و دستگیری رئیس سابق سازمان خصوصی سازی و برخی از کارفرمایان خصوصی در مراکز مختلف صنعتی با پوشش ” مبارزه با فساد” دست میزند به هیچ عنوان به ریشه های این سیاست اقتصادی ایرادی نخواهد گرفت و نهایتاً تنها با توجیه ”عدم اهلیت” کارفرما و انجام ”خصوصی سازی بد” کارفرمایان خصوصی فعلی در مراکز صنعتی مختلف، خلع شده و به کارفرمای دیگری که از منظر ایشان ”اهلیت” داشته باشد واگذار خواهند شد.
این امر تنها کارگران معترض در این مراکز را برای مدتی سرگردان کرده و به شکل دیگری با همین مشکلات کنونی روبرو خواهد کرد.
ما در اتحادیه آزاد کارگران ایران به همراه دیگر بخش های جنبش کارگری در دوره های مختلف به تبعات خصوصی سازی های رانتی اشاره کرده ایم و یکسال گذشته نیز با انتشار اسنادی درباره تلاش کارفرمای هفت تپه برای واگذاری بخشی از شرکت که منجر به بیکارسازی برخی از کارگران میشد افشاگری کرده ایم.
نتیجه روند واگذاری های خصوصی چه به افراد اهل چه نا اهل به گفته مسئولان، تنها گسترش بیکارسازی و تعرض به حقوق کارگران از هفت تپه تا هپکو، از فولاد تا آذرآب، از ماشین سازی تبریز تا کنتورسازی قزوین خواهد بود.
اتحادیه آزاد کارگران ایران ضمن حمایت بی دریغ از خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی هفت تپه، اعلام می دارد که در بستر اعتراض به خصوصی سازی و درخواست بازگشت شرکتهای خصوصی به دولت هیچ کدام از نهادهای حاکمیتی نه تنها در کنار کارگران نخواهند بود بلکه با تمام توان در مقابل این خواست کارگران خواهند ایستاد و نهایتاً تنها با اعلام عدم شایستگی کارفرمایان فعلی و واگذاری به کارفرمایان جدید منافع حزبی و جناحی خویش را پوشش خواهند داد.
از این رو کارگران مراکز کارگری در کشور برای عبور از بحران کنونی باید به نیروی اتحاد و همبستگی طبقاتی خویش اتکا کرده و این مطالبه مهم و اساسی خویش را جامه عمل پوشانند.
زنده باد کارگران هفت تپه
زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران در سراسر کشور
اتحادیه آزاد کارگران ایران- هفتم مهرماه نود و هشت
