محققین و پژوهشگران فرانسوی پس از چهارماه بی خبری از همکاران بازداشت شده خود فریبا عادلخواه و رولاند مارشال سرانجام تصمیم گرفتند که همکاری با همه موسسات اموزشی و تحقیقاتی ایرانی را تا اطلاع ثانوی تحریم کنند. بیانیه اساتید فرانسوی در عین حال متذکر می شود که این تحریم شامل کار با دانشجویان و پژوهشگران ایرانی نمی شود.
متن بیانیه جمعی از اساتید فرانسه
در روز پنجم ژوئن ۲۰۱۹، فریبا عادلخواه، مردم شناس، و رولاند مارشال، جامعه شناس، هردو محقق و استاد در سیانس پو، پاریس در ایران به اتهام تخلفات امنیتی دستگیر شدند. این اتهام غریب و شگفتی آور حتی بیشتر باورنکردنی خواهد بود اگر در مقابل تلویزیون و آنطوریکه سنت جمهوری اسلامی شده است در انظار عمومی باشد. فریبا عادلخواه و رولاند مارشال در هیچ فعالیت سیاسی له و یا علیه ایران شرکت نداشته، با هیچ آژانس امنیتی در ارتباط نبوده، و هیچ برنامه ای بجز پژوهش دانشگاهی نداشته اند. آنها بوضوح محقق و پژوهشگران زندانی هستند.
این دو استاد آکادمی در طناب پیچیده سیاست غیرقابل نفوذ ایران در منطقه گروگان هستند، یکی که همواره سعی داشته است بر پیچیدگی های جامعه درون ایران نور بیفشاند، و دیگری که در تلاش بوده تا نتایج سیاست های سخت گیرانه غرب در این منطقه را فاش سازد. تناقض قضیه آنکه، نگهبانان انقلاب تمام وحشت و سوء ظن های ما را نسبت به ایران با این بازداشت اثبات کرده اند. بعنوان اعضای آکادمی قابل پذیرش نیست که همکاران دانشگاهی ما یک جانبه و با چنین اتهامات واهی از آزادی خود محروم شوند، تا یا بعنوان گروگان در ارتباطات بین المللی معامله شده و یا به صورت وزنه ای در درگیری های جناحی داخلی مورد استفاده قرار گیرند.
چهار ماه بی فایده به مذاکرات بین پاریس و تهران گذشته است. اکنون واضح است که همبستگی حرفه ای و مسئولانه ما نه تنها با فریبا عادلخواه و رولاند مارشال بلکه با بیش از پانزده محقق خارجی دیگر بازداشتی در ایران ما را وا می دارد تا به تمام اشکال ارتباطات سازمان یافته دانشگاهی و همکاری های علمی و اکادمیک با جمهوری اسلامی ایران، به استثنای پذیرش دانشجویان ایرانی و همکاری فردی با محققین دانشگاهی در ایران، پایان دهیم.
اخلاقا ما خودرا متعهد میدانیم! چگونه میتوانیم به همکاری ها ادامه دهیم وقتیکه همکاران ما در زندان تهران نابود میشوند؟ پیشگیری های احتیاطی نیز این تصمیم را توجیه میکند. وزارت خارجه فرانسه به اتباع فرانسه توصیه کرده است از سفر به ایران خودداری کنند و مرکز ملی پژوهش های علمی (CNRS) نیز دیدار از ایران را ممنوع میسازد. موسسات دانشگاهی که بگونه دیگر می اندیشند ریسکی بی معنی را پذیرفته اند و خانواده های اعضایی که دستگیر میشوند حق دارند ان موسسات را بطور قانونی مسئول بدانند و تحت پیگرد قرار دهند.
با حفظ بازداشت فریبا عادلخواه و رولاند مارشال در خفا و دور از انظار عمومی، دیپلمات ها، دانشگاهیان و روزنامه نگاران فرانسوی به سپاه پاسداران وقت کافی دادند تا ماشین مخربی را که از پنجم ژوئن به راه انداخته بود متوقف نماید. به انها چهار ماه کامل فرصت داده شد اما انها از نشئه پیروزی های منطقه ای خود چنان مست بودند که این امکان را به هدر دادند.
ما این تصمیم را با دقت و احتیاط کامل اتخاذ می کنیم. ما این اقدام را تحریم نمی نامیم که ترمینولوژی خاص سیاسی خود را دارد. ما حتی رژیم را نیز محکوم نمی کنیم و اولویت های استراتژیک کشور را در رابطه با استقلال بعنوان یک عضو جامعه بین المللی بزیر سوال نمی بریم. ما تنها همکاری با دانشگاه های چنین ساختاری را زیر سوال می بریم. در شرایط حاضر این همکاری غیر ممکن است. ما از گروگانگیری نام نمی بریم، از استفاده انسان بعنوان ابزاری برای مبادله در سیاست سخن میگوییم. تا جاییکه ما میدانیم سپاه پاسداران بدنبال باج گیری مالی نیست. بنظر میرسد انها بیشتر علاقمند به اعمال نفوذ بر سیاست خارجی، مقابله با فتنه داخلی، و یا حتی اعمال نفوذ در روند دادگاهی در رابطه با ماموران زندانی شان در اروپا هستند. ما همچنین سعی داریم از ترم دو تابعیتی استفاده نکنیم، چرا که برخی از دانشگاهیان زندانی در اوین چنین شرایطی را ندارند و استنباط ما اینست که اگر همه هم تابعیت دوگانه داشتند تاثیری در این موضوع نمی داشت. سپاه پاسداران باید درک کند که ما بهیچوجه قصد نداریم با داخل کردن موضوع تابعیت دوگانه برای رژیم تخفیفی قائل شویم که شاید توجیه قانونی برای بازداشت دو تابعیتی ها وجود دارد و یا دستگیری انها تخلف کم تری را نشان میدهد.
مخالفت با تحریم همکاری های علمی بر این اساس که همکاران ایرانی مان، که همواره هدف محدودیت و تبعیض های دولت جمهوری اسلامی بوده اند، را مجازات می کند نیز متاسفانه جایگاه محکمی ندارد. مبادله و همکاری با موسسات تحقیقاتی خارجی تا کنون نتوانسته کمکی به انها بکند، بنابرین بنظر نمی رسد که توقف موقت این همکاری ها تاثیر چشمگیری بر مشکلات همیشگی این همکاران ایرانی داشته باشد.
گرچه ممکن است سپاه پاسداران نسبت به دانش و آگاهی بی تفاوت باشد، اما آنها نمیتوانند فشار های اجتماعی را در ایران کاملا انکار کنند—ویا از مناقع سایر موسسات علمی و دانشگاهی در کشور چشم بپوشند. توقف همکاری های تحقیقاتی و علمی با ایران مضافا بدین معنی ست که ما بر نیروهای متقابل زیرپوست سیاست در ایران وزنه ای بنفع نیروهایی میافزاییم که با این گروگانگیری های سیاسی مخالفند و ان را برای جایگاه و منافع ایران در عرصه روابط بین المللی مضر میدانند.
آخرین چیزی که ما میخواهیم در نهایت انست که همکاران ایرانی خود را ایزوله کنیم، ما برعکس مایلیم که کشورشان را مجاب کنیم احترام به روند های جهانی که پایه این همکاریهای پژوهشی بود را از سر گیرد. ما بر همبستگی با همکاران ایرانی مان بار دیگر پای میفشاریم.
مترجم: گودرز اقتداری
