«نه به رئیسی»، «نه به جمهوری اسلامی»؛ مردم ایران اجازه نمی‌دهند یک جنایتکار رئیس جمهور آنان باشد.
بیش از چهار دهه از استقرار و تثبیت حکومت اسلامی می‌گذرد، حکومتی که تاسیس آن با اعدام و قصاص و سنگسار و لشکرکشی به ترکمن صحرا، کردستان و آذربایجان آغاز گشت. حکومتی که بخاطر صدور انقلاب اسلامی ادامه جنگ خانمان برانداز هشت ساله را با خسارتهای مادی و معنوی جبران ناپذیر به کشور ما تحمیل کرد.
حکومتی که در دو دهه اول زمامداری خود با کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی و شکار و ترور صدها تن از مخالفان و دگراندیشان در داخل و خارج کشور، وحشت عمومی دوران تفتیش عقاید را در پایانه قرن بیستم در کشور ما به راه انداخت. خاوران نماد جنایت این نظام و یادواره رنجی شد که بر ملت ما رفته است. حکومتی که جنبش دانشجویی را با آدمکشان حرفه ای به خاک و خون کشید و مردم ایران را خس و خاشاک نامید. حکومتی که در جنبش دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ فرزندان ایران را بخاطر اعتراضات مدنی آنان در خیابانهای ایران به گلوله بست.
زیست بوم ایران نیز در طی این چهار دهه، توسط این حکومت ضد ایرانی آسیب های غیرقابل جبرانی را متحمل شده است. نیازهای بنیادی شهروندان ایران، مانند آب، بهداشت و حداقل معیشت از آنان سلب شده است؛ و فقر، تحقیر و فلاکت، کرامت انسان ایرانی را از بین برده است. حکومت اسلامی هستی مشترک و تمدنی ساکنان این سرزمین را با خطر نابودی روبرو کرده است.
حکومت اسلامی از بدو تاسیس، دشمنی با جهان غرب، نابودی اسرائیل و دخالت و ایجاد تنش در کشورهای منطقه را سرلوحه سیاست خارجی خود قرار داده است. مافیای درهم تنیده بیت رهبری و سپاه پاسداران با ایجاد دهها گروه نظامی شیعی، و دخالت در حیات سیاسی کشورهای عراق، سوریه، لبنان و یمن، جنگ و ترور را در سراسر خاورمیانه اشاعه داده و صلح و ثبات منطقه و جهان را به خطر انداخته است.
سیاست اتمی کردن ایران با صرف میلیاردها دلار ثروت ملی در راستای پیشبرد استراتژی اسلام سیاسی، و نقض گسترده حقوق بشر، به تحریم های چندجانبه ای ختم شدند که بیش از چند دهه راه تعامل سالم با جهان را مسدود کرده و بهترین بستر را برای یک اقتصاد مافیایی، فساد، ایجاد شبکه بین المللی مواد مخدر و پولشویی و آدم ربایی برای سران سپاه و حکومت فراهم آورده است.
مردم ایران با مشاهده و تجربه مستقیم خود از زمامداری حکومت دینی در این چهل و دو سال بود که در ۲۸ خرداد با بایکوت فعال صندوق رای، کمپین «نه به جمهوری اسلامی» و «رای بی رای» را به رفراندوم بزرگ ملی تبدیل کردند و با عدم شرکت خود، رای عدم صلاحیت کلیت نظام و دستگاه رهبری آن و همچنین ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور منتصب آن را صادر کردند. مردم ایران کسی را که عضو هیئت مرگ، قاضی احکام بیشمار اعدام و جوانانی مثل نوید افکاری و روح الله زم بوده است، بعنوان رئیس جمهور ایران به رسمیت نمی شناسند.
شورای مدیریت گذار این اراده ملی برای پایان دادن به حکومت اسلامی را نشانه اعتلای جنبش دموکراسی خواهی و آزادی‌خواهانه مردم ایران می داند. ما حضور یک رئیس جمهور قاتل را توهین به شعور مردم ایران میدانیم و همصدا از اعتراضات مردم و جنبش دادخواهی آنان که در سراسر ایران و دیگر کشورهای دنیا علیه تحلیف او به راه افتاده است، حمایت می کنیم. رمز پیروزی در همبستگی ملی و پیوستن به تظاهرات در سراسر ایران است.
آینده از آن ملت ایران است.
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
۱۲ مرداد ۱۴۰۰
