در اوضاع کنونی جهان به دلیل فجایعی از قبیل جنگ، فقر اقتصادی و زیر پا نهادن ابتدائی ترین حقوق انسانی از جانب حکومتهای دیکتاتور و استبدادی شرایطی بوجود آمده است که بنا به آمار سازمان ملل هم اکنون هشتاد و دو میلیون و چهارصد هزار انسان ناچار به ترک خانه و کاشانه خود شده اند.
هر روز در این مسیر کوچ خطرناک دهها انسان یا قربانی موجهای بیرحم دریا میشوند و یا توسط باندهای مافیایی قاچاق انسان به عنوان برده جنسی و جسمی خرید وفروش میشوند. هر چند در پشت پرده هر جنگ و درگیری منافع دولت ها و جریان های ارتجاعی وجود دارد، اما پیامد آن برای میلیونها انسان رنجدیده و زن و کودک جز آوارگی و ناامنی بیشتر چیزی در بر ندارد. آنها پناهنده و آواره می شوند، زندگی شان در معرض نابودی قرار می گیرد به دلیل شرایطی که هیچ کنترلی بر آن ندارند.
پناهجویانی هم که در کشورهای ترانزیتی برای انتقال به کشور سوم توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ثبت نام میکنند سالها پشت درهای بسته کشورهای پناهنده پذیر گرفتار و در انتظار می مانند. کسانی هم که وارد مرحله پذیرش و کشور پناهنده پذیری میشوند عملا وضعیت بهتری از دیگر هم سرنوشتان خود ندارند. این شرایط رقت بار وضعیت به شدت تحمل ناپذیری برای پناهجویان و پناهندگان به وجود آورده است. بسیاری از آنها دچار بیماریهای روحی وروانی گشته اند. گاها بخشی از زنان پناهجو در محل کار خود مورد بیحرمتی و آزار جنسی قرار میگیرند. در این شرایط همه گیری بیماری کرونا تنها و به صورت محدود به تعداد بسیار کمی از پناهجویان آنهم بصورت موردی مقداری کمک هزینه زندگی تعلق می گیرد. نهادها و سازمانهای حقوق بشری تنها درصدی از احتیاجات زنان سرپرست خانواده که در اثر فشار کاری از نظر روحی و روانی بیمار شده اند را تأمین می کنند. در حالی که دولتها برای مردمان کشور خود بسته های حمایتی ماهانه در نظر گرفته اند.
دولت های غربی برای مقابله با ورود غیر قانونی پناهجویان دیوارهای بتونی، حصارهای تو در تو و نرده های های خاردار کنترل شده درست کرده اند و هر ساله قوانین ضد مهاجرتی را تشدید می کنند. بنا به تصویب همین قوانین پناهجویان را به جزایر دور افتاده تبعید می کنند. در حالی که مداخله دولت های غربی و حکومت های ارتجاعی منطقه ای در کانون های بحرانی جهان و در شکل دادن به گروههای فرقه ای تروریست و برپائی جنگ های نیابتی نقش به سزایی داشته، اما هیچکدام از این قدرتهای حاکم بر جهان عواقب ویرانگر سیاست های خود بر زندگی مردم منطقه را نمی پذیرند. جنگ افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و یمن و… با حضور نظامی دولت های غربی به بحران حل ناشدنی تبدیل گردیده است. اگر روزی تنها یک دیکتاتور در این کشورها در راس قدرت قرار داشت حال دهها فرقه تروریست و هر کدام با حمایت یک دولت خارجی حکم می رانند. حال جا دارد از قدرتهای غربی و استبدادی فاشیست محلی سوال شود که : آیا در این جنگ های ویرانگر به خانواده های سران این حکومتها آسیبی وارد شده است؟ یا به برکت جنگ و خشونت میلیاردها دلار به چنگ آورده اند؟
کشورهای جهان حدود هفتاد سال پیش اعلامیه جهانی حقوق بشر و معاهده ها و کنوانسیون حقوق پناهندگان را تصویب کردند. دهها نهاد و ارگان حقوق بشری در دفاع از آن برپا شده اند. پس چرا حقوق بشر همچنان نادیده گرفته میشود؟ آیا این شعاری بیش نیست؟
حداقل در طی یک قرن اخیر جمهوری اسلامی ایران پرچمدار یک رژیم فاشیستی و فاسد و جنایتکار بوده است . در طول حیات این رژیم جنایتکار میلیونها انسان مجبور به فرار شده اند. تنها در سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۱ بنا به آمار رسمی به دلیل سرکوبگری شدید بیش از یک میلیون پناهنده به ترکیه پناه و از آنجا روانه کشورهای غربی شدند، ده ها هزار نفر در زندانهای این رژیم قتل عام و یا مورد شکنجه، تجاوز، آزار روحی و روانی قرار گرفته اند. اما در کمال ناباوری پناهجویان ایرانی امروزه در پروسه دریافت حق پناهندگی در نتیجه توافقات و همکاری های دوجانبه یا چند جانبه با بی توجهی روبرو می شوند.
مگر هر سال رژیم ایران رابه خاطر نقض حقوق بشر در زمینه های مختلف محکوم نمیکنید ؟ پس چرا در دفاع از حق و حقوق پناهندگی رویکرد دوگانه دارید؟ ما نیک میدانیم تمام این موارد را سازمان ملل، کمیساریای عالی پناهندگان، نهادها و سازمانهای حقوق بشری به خوبی میدانند و عامدانه و بی توجه بر اساس منافع خودشان از کنار آن میگذرند. بنابراین راهکار ما برای گذر از شرایط موجود این است :
یک: در وهله نخست برای پایان دادن به این زندگی نکبت بار در کشور زادگاه خود تلاش و مبارزه و تکیه بر اتحاد و همبستگی برای تغییر سرنوشت خود شرط اساسی است.
۱۶:۱۸
به جای اینکه در مسیر پر مخاطره و صعب العبور پناهندگی تلف شوید و یا توسط امواج متلاطم دریاها غرق شوید و درنهایت در گورهای بی نام و نشان دفن شوید، دست در دست هم داده حکومتهای فاسد جنایتکار را براندازید و از طریق تشکلات خود ساخته مدیریت جامعه را بدست بگیرید.
دو: در شرایطی که میلیونها نفر ناچارا راه کوچ اجباری و مهاجرت را در پیش گرفته اند و هیچ کشوری حاضر به پذیرش تعداد زیادی پناهنده نیست و کشورهای پناهنده پذیر نیز فقط برای تکمیل نیروی کار خود هر سال تعداد محدودی پناهجو می پذیرند و در هیچ جای این کره خاکی حاکمان رویکرد انسان گرایانه بر اساس حقوق برابر ندارند، در چنین شرایطی تنها اتحاد، همبستگی و مبارزه خستگی ناپذیر این مردم محروم و ستمدیده است که آنها را وادار به تسلیم در برآوردن خواسته ها و مطالباتشان میکند. نامگذاری روزی با نام روز جهانی پناهندگان اگر چه تحت فشار مبارزه در دفاع از حقوق پناهندگان انجام گرفته، اما این امر به تنهایی دردی از مشکلات شان را دوا نخواهد کرد .تنها تلاش، فعالیت و مبارزه متحدادنه ماست می تواند روز بهتری را برای جامعه انسانی و تمامی موجودات زنده رقم زند. پس هر کجا هستیم با اتحاد و همبستگی این دنیای وارونه را به چالش بکشیم. تغییر امکان پذیر است در صورتی که منافع و سرنوشت مشترک را با اتحاد و همبستگی فریاد بزنیم.
در آستانه روز جهانی پناهندگان ما بر اساس کنوانسیون تعریف شده حقوق پناهندگان خواستار برسمیت شناختن حقوقمان می باشیم در این راستا بار دیگر تاکید می کنیم :
１- کسانی که قبولی کمیساریا عالی و اداره مهاجرت کشور ترکیه را دارند و سالها در انتظار مانده اند، سریعا برای انتقال آنها توسط کشورهای پناهنده پذیر اقدامات لازم بعمل آید .
２- افرادی که سالهاست به دلیل شرایط حاکم به جامعه پناهندکی به پرونده آنان رسیدگی نشده است ضرورت دارد پروسه رسیدگی به پرونده شان را تسریع دهند ۔
شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه
۱۸ ژوئن ۲۰۲۱
