دیر زمانی است که آموزش و پرورش در ایران سیر قهقرایی می پیماید و اعتراضهای به حق فرهنگیان نیز به علت نگاه نادرست امنیتی حاکمیت نه تنها راه به جایی نمی‌برد بلکه باعث گشوده شدن پرونده های جدیدی برای فعالان صنفی میگردد.
با وضعیتی که کشور در حال حاضر با آن روبروست از گرانی های افسار گسیخته گرفته تا سرکوب اعتراضات و بی توجهی آشکار حکومت نسبت به تحولات اجتماعی و انباشته شدن مطالبات مردم ،حداقل انتظار از دولت و بطور کلی ، حاکمیت این است که اگر در برآورده ساختن خواسته های حداقلی جامعه عاجز و ناتوان است ، لااقل نمک روی زخم مردم نپاشد و هر روز عرصه را بر مردم بویژه فعالان صنفی و اجتماعی و سیاسی تنگتر نکند .
دریغ و افسوس که نه تنها به این خواسته های حداقلی توجهی نمی شود بلکه حتی در بسیاری از موارد با دهن کجی آشکار به مطالبات مردم سعی در تحت فشار قرار دادن روز افزون فعالان صنفی و سیاسی می انجامد.
یک نمونه بارز و آشکار چنین رفتاری ،اینکه اسماعیل عبدی ، علیرغم پایان یافتن مجازات پنج سال زندان ایشان که صد البته به علت فعالیتها و مطالبات صنفی مشمول آن شده ،نه تنها آزاد نمیشود بلکه با گشودن پرونده قبلی وی و افزودن ده سال زندان به مجازات وی ،او همچنان باید در این شرایط وخیم کرونایی در زندان بماند.
کانون صنفی مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی ضمن تاکید بر آزادی هر چه سریعتر اسماعیل عبدی از زندان ،خواستار آزادی تمام زندانیان سیاسی ،عقیدتی و محیط زیستی است و ادامه فشار بر زندانیان فوق را فراقانونی و ضد انسانی دانسته و اینگونه اعمال را قویا محکوم می‌کند.
فروردین ۱۴۰۰
کانون صنفی مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی
