هَستن با تو،
چونان
پرواز با قُقنوسی ست
تیز پرواز
و ژرف گریز.
پرنده ی خاکسترم!
چگونه توانم
آهی زِ عُمقِ سینه برآرم
در نرمی ی زیرِ گلوی تو؟
پیوستن با تو،
چونان
عبور از لهیبِ آتشفشانی است
مهیب
و سوزنده.
با خیالی بی باور،
چگونه توانم
دعای وصل بخوانم
برایِ هم آشیان شدن با تو؟
اسن. اوایل مهر ماه ۱٣۹۶
