زینب جلالیان زندانی سیاسی محبوس در زندان خوی در سیزدهمین سال از حبس خود در این زندان بسر می‌برد. خانم جلالیان با وجود بیماری چشم، دهان و ناحیه شکمی از اعزام به مرخصی استعلاجی کماکان محروم است. این زندانی سیاسی در سال ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تایید اما با یک درجه تخفیف تبدیل به حبس ابد شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، محرومیت خانم جلالیان از اعزام به مرخصی در حالی است که به دلیل شیوع کرونا در ایران سخنگوی قوه قضاییه مدعی اعزام ۵۴ هزار زندانی به مرخصی شده است.
یکی از وکلای خانم جلالیان، وکالت خود را لغو و امیر سالار داودی، دیگر وکیل وی نیز به حبس محکوم شده و در حال سپری کردن مدت محکومیت خود است. در حال حاضر هیچ وکیلی برای پیگیری پرونده، وضعیت پزشکی و یا اعزام این زندانی سیاسی به مرخصی وجود ندارد.
سال گذشته نیز سازمان عفو بین الملل در گزارشی از مشکلاتی چون ”ناخونک چشم، عوارض روده و کلیه و برفک دهان” که موجب اختلال در غذا خوردن وی شده نام برده بود. بنا بر این گزارش خانم جلالیان بارها درخواست اعزام به بیمارستان و انجام آزمایشات پزشکی را نموده است که با مخالفت مسئولان زندان مواجه شده است.
بنا به گفته خانم جلالیان در زمان بازداشت از طریق شلاق بر کف پا، مشت به شکم، کوباندن سر به دیوار و تهدید به تجاوز مورد آزار و شکنجه قرار گرفته بود.
لازم به ذکر است، اگرچه آیین نامه سازمان زندان‌های ایران چک ماهانه زندانیان در بهداری و اعزام به بیمارستان خارج از زندان را پیش‌بینی کرده است ولی به دلیل دخالت نهادهای امنیتی، مجوز اعزام زندانیان سیاسی و عقیدتی صرفا با اجازه دادستانی و طی یک فرایند طولانی ممکن است که به ویژه در بیماری‌های خطرناک، شانس تشخیص زودهنگام را کاهش می‌دهد.
