نمایش اول اسفند، به تاکید اکثریت قریب به اتفاق نیروهای سیاسی ایران فاقد ارزش رقابتی است. ولایت فقیه با توسل به قانون و حکم حکومتی، این انتخابات را چنان از رقیب و مخالف و دگراندیش خالی کرده است که حتی رقابت سنتی و همیشگی بین جناح های حکومتی نیز در آن نیز وجود ندارد و از این نظر حق است که پیشاپیش مجلس محصول این نمآیش را صرف نظر از هر نتیجه ای که از «انتخابات» بیرون آید، مجلسی فرمایشی دانست و برایش اعتبار و مشروعیتی قایل نشد.
اما رای گیری اول اسفند از نظر دیگری برای جامعه ایران و جنبش دموکراسی خواهی از اهمیت برخوردار است. این روز، روز قضاوت مردم نسبت به حکومت اسلامی و رفراندمی است در نفی ولایت فقیه و نظام استبداد دینی. مردم ایران قصد کرده اند با این هدف، حوزه های رای گیری حکومتی را خالی گذارند و میزان واقعی هواداران رژیم اسلامی و مخالفین آن را در ایران آشکار کرده و به جهانیان نیز اعلام دارند.
نظرسنجی های مختلف حاکی از آن است که میزان شرکت کنندگان در انتخاباتی که به ضرب حکم حکومتی رهبر نظام اسلامی برگزار می شود، در خوش بینانه ترین حالت، از حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد بیشتر نخواهد بود. چنین میزانی از آرا، شکست سنگینی برای نظام اسلامی و رهبری آن است که محافظه کاران حاضر نخواهند شد علنا به آن تن داده و اعلامش کنند. با توجه به حساسیت تعداد آرایی که در این انتخابات به صندوق های ولایت فقیه ریخته می شود، حامیان ولایت، علاوه بر بسیج همه امکانات تبلیغی – تشویقی- روانی و تهدیدکننده خود، به هر طریق دیگری نیز خواهند کوشید بر تعداد آرای ولایت فقیه در این رای گیری بیافزایند.
شایعات مربوط به زمینه سازی برای تقلب گسترده در نمایش اول اسفند، که در روزهای اخیر مطرح شده است، از همین واقعیت و نیاز مبرم دستگاه ولایت برای رای سازی به سود خود، خبر می دهد. برگزاری انتخابات توسط دولت خاتمی، تضمین کننده سلامت شمارش آرا نخواهد بود. دور از انتظار نیست حکومتی که قانون خود را با حکم حکومتی رهبر تعطیل می کند، با یک حکم حکومتی دیگر آرای شرکت کننده در انتخابات مجلس هفتم را چند برابر کند. کسانی که در عرصه این انتخابات باقی مانده اند، هم تسلیم حکم حکومتی هستند و هم «منافع نظام» را بالاتر از آن می دانند که مدافع روند سلامت شمارش آرا باشند، همانگونه که مدافع انتخابات آزاد مورد ادعای خود نماندند.
جا دارد نیروهای دموکرات و احزاب سیاسی کشور، ضمن هوشیاری و هشدار دادن در مورد تقلب در انتخابات، خواهان نظارت سازمان های بین المللی بر جریان رای گیری اول اسفند و شمارش آرا شوند. هر چند پاسخ حکومت به درخواست اعزام نمایندگان سازمان های بین المللی برای نظارت بر شمارش آرا منفی خواهد بود، اما طرح این درخواست و پیگیری و پافشاری بر آن، اولا بی اعتمادی افکار عمومی در ایران و جهان را به حکومت اسلامی در این مورد نیز، عیان می کند و ثانیا فشار به حکومت برای اجابت این درخواست، امکانات آن را برای رای سازی و تقلب در انتخابات محدودتر می سازد.
