آنسو تَرَک شورای نگهبان نشسته است، با دو مُهر: ۱- ردِّ صلاحیّت ۲- تأیید صلاحیّت. اگر صلاحیّت او رَد شود، بستر بسیار مناسبی برای تاجزاده فراهم خواهدآمد تا این شورا را با توجّه به سابقه-ی پاک و برنامه-ی انتخاباتیش به چالش بکشد. اما گزینه-ی مُحتَمل شورای نگهبان، نه گزینه-ی یک که گزینه-ی دو خواهد بود. اما چرا؟ آنها خواهند گفت: تاجزاده نه در میان اصلاح طلبان داخلی وزنه ایست و نه چهره-ی مَقبولِ حداقلی برای سنّتی ها و اقتدارگراها. از طرفی بیت رهبری نیز نمی تواند چنین آدمی را تَحَمُّل نماید. پس تأیید صلاحیّت او، هم بیانگر عدالتِ ماست و هم اینکه مشکلی ایجاد نخواهد کرد، چون رآی نخواهد آورد
- اصلاحات ساختاری نظام
۱/۱ احیای اصول جمهوریت ۱/۲ کاهش شکاف بین اختیارات و مسئولیت ۱/۳ کارآمد کردن حکومت ۱/۴ پاسخگو کردن حاکمان ۱/۵ بستن نظام سهمیه‌بندی خودی/غیرخودی ۱/۶ محدود کردن نظامیان به امور دفاع و امنیّت ملّی ۱/۷ تکثُّر رسانه‌ای ۱/۸ مستقل کردن قوّه قضائیه ۱/۹ تضمین آزادی انتخابات
- حوزه سیاست خارجی
۲/۱ ممکن سازی لغو تحریم‌ها ۲/۲ عادی‌سازی روابط با آمریکا ۲/۳ بهربرداری از فرصت‌های جهانی ۲/۴ گسترش مناسبات با همه‌ی کشورها
- حوزه اقتصادی
۳/۱ رشد اقتصادی ۳/۲ بهبود معیشت مردم ۳/۳ مهار مشکل گرانی و بیکاری
- عدالت اقتصادی
۴/۱ توزیع عادلانه ثروت ۴/۲ مهار گرانی، بیکاری، نابرابری و شکاف طبقاتی ۴/۳ دفاع از حقوق محرومان، به‌ویژه کارگران و معلمان
- حقوق شهروندی
۵/۱ رفع تبعیض از زنان ۵/۲ تضمین گردش آزاد اطلاعات ۵/۳ تامین حقوق کامل شهروندی ۵/۴ توانمندسازی نهادهای مدنی ۵/۵ مخالفت با تحمیل یک سبک زندگی ۵/۶ تامین حقوق همه ایرانیان از هر قشر، قوم ، دین و مذهب
- اصلاحات حقوقی
۶/۱ جلب همکاری رهبر ۶/۲ دوره ای و انتخابی شدن رهبری ۶/۳ اجرای بدون تنازل و اصلاح قانون اساسی .
اینها رئوس برنامه ایست که مصطفی تاجزاده در بیانیه-ی کاندیداتوری خود برای انتخابات ریاست جمهوری ارائه نموده است. (فصل بندیها از من است)
آیا او دیوانه شده؟ و آیا او نمی داند حتی یکی از این مَفادِ برنامه ای در قاموس جمهوری اسلامی کنونی نمی گنجد؟ چرا همچون آرش کمانگیر، جمهوری اسلامی را در مقابل آخرین تیر تَرکِشَش (یک برنامه-ی حداکثری انتخاباتی) قرار داده؟
بازگوئی یا تحلیل مُجَدَّدِ شرایط کنونی ایران از حوصله-ی شما خارج و برای این قلم، تکرار مُکرَّرات است. تحلیل گران داخل و خارج کشور (هر دو جبهه) بر این نظرند که؛ جمهوری اسلامی وارد فاز جدیدی گشته است، بگونه ای که گزینه-ی “بود و نبود” نظام به روی میز آمده و جامعه را نیز یک بحران گسترده و همه جانبه-ی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در خود فرو بُرده است.
سیاست ورزان عرصه-ی سیاسی ایران هرکدام به آینده-ی ایران و همچنین آینده-ی سیاسی خویش می اندیشند. از اینجمله است تاجزاده که در چهل و اندی سالِ گذشته، مَسیر پُر پیچ و خَمی را طی نموده است. و در درون و برونِ سیستم حاکم، دست به انواع و اقسام راهکارها زده، که هیچکدام نیز جواب نداده است. اکنون او با جِسارت و واقع بینی که در خود اندوخته، به این نتیجه رسیده است که؛ آخرین بازی خود را باید کرد! شاید که این آخرین داو باشد.
به تصمیم کاندیداتوری تاجزاده در انتخابات ریاست جمهوری از دو مَنظر می توان نگاه کرد: ۱- نظری ۲- عملی
- بُعدِ نظری
بنیانِ نظری ناظر بر این تصمیم (شرکت در انتخابات ریاست جمهوری) تاجزاده گزاره-ی؛ “فرض محال، محال نیست” است که او عمیقاً آنرا جِدّی تلقّی کرده و با کشاندن آن به عرصه-ی انتخابات ریاست جمهوری در نظام فَخیمه-ی اسلامی قصد دارد دست به یک بازی بُرد – بُرد بزند.
او با یک برنامه-ی حداکثری پای به میدان انتخابات ریاست جمهوری نهاده و نیک میداند جمهوری اسلامی در قَد و قَواره ای که دارد نه برایش ممکن است و نه می تواند حتی به یکی از مَفادِ این برنامه اجازه-ی اجرا بدهد.
بدون شک او مَشاعِرَش را از دست نداده، اما او تصمیم گرفته با خود و با نظام اِتمام حُجَّت نماید.
ابتدا او می خواهد به خود بگوید: مصطفی همه-ی درها را زد و همه-ی راهها را رفت. دوم آنکه به همه-ی آنها که با او از ابتدای راه همراه بودند بگوید: این دیوی که ما از چراغ بیرون آوردیم به هیچ صِراطی مُستقیم نیست.
- بُعدِ عملی
تاجزاده حساب کرده: با ورود او به صحنه-ی انتخابات، در جبهه-ی اصلاحات درون کشور وِلوِله خواهد شد و در روزهای آینده شاهد طناب کشیهای فراوان خواهیم بود. به احتمال قریب به یقین طرفداران شرکت در انتخابات برای حفظ انتخابات و شرکت در انتخابات برای حضور حداقلی، با هیچ تَرفَندی نخواهند توانست از کاندیداتوری او حمایت کنند.
آنسو تَرَک شورای نگهبان نشسته است، با دو مُهر: ۱- ردِّ صلاحیّت ۲- تأیید صلاحیّت. اگر صلاحیّت او رَد شود، بستر بسیار مناسبی برای تاجزاده فراهم خواهدآمد تا این شورا را با توجّه به سابقه-ی پاک و برنامه-ی انتخاباتیش به چالش بکشد. اما گزینه-ی مُحتَمل شورای نگهبان، نه گزینه-ی یک که گزینه-ی دو خواهد بود. اما چرا؟ آنها خواهند گفت: تاجزاده نه در میان اصلاح طلبان داخلی وزنه ایست و نه چهره-ی مَقبولِ حداقلی برای سنّتی ها و اقتدارگراها. از طرفی بیت رهبری نیز نمی تواند چنین آدمی را تَحَمُّل نماید. پس تأیید صلاحیّت او، هم بیانگر عدالتِ ماست و هم اینکه مشکلی ایجاد نخواهد کرد، چون رآی نخواهد آورد.
به صحنه از کمی دورتر نگاه کنیم
رادیو تلویزیونهای ماهواره ای و کانالهای اینترنتی مُدَّتهاست شدیداً تحت تأثیر توپخانه-ی ” نه به جمهوری اسلامی” سعی دارند تا حَدِّ امکان، افکارعمومی را آماده-ی عدم شرکت در انتخابات نمایند. از دیگر سو؛ مِنهای افرادی مَعدود برای اوّلین بار، تمامی جریانات اپوزسیون از راست راست تا چپ چپ در خارج کشور، مُتّفق القول از چندی پیش دست به تحریم انتخابات ریاست جمهوری زده اند.
در چنین اوضاعی آیا تصمیم تاجزاده به اعلام کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری یک خودکشی سیاسیست؟
آیا این تصمیم به ما نمی گوید؛ به حرفهای آن زن فدائی هوشمند که گفت: هیچ سیاست ورز تیزبین و هوشیاری از چند ماه قبل، یک انتخابات را تحریم نمی کند، بایست بیشتر فکرکرد؟
مارال سعید
نیم تخت خیالتان تخت،حکم سرنگونی کلیت نظام سفله گان،قطعی و لازم اجراست.
بادکنک های سبز و بنفش و قهوه ای و زیتونی و قلمی های تدبیری و دَهنی های تغییری و کیف کش های تحولی و دموکراتهای بایدنیِ نظام سفله گان،با رذیلت وصف نشدنی خسارت ۴ دهه قتل و غارت و تجاوز «سال ۶٠»در خوزستان و گنبد و کردستان و مشهد و قزوین و اسلامشهر و قتلعام تابستان ۶٧ و قتلهای مخالفان برونمرزی و قتلهای زنجیره ای شاعران و نویسندگان و مترجمان دهه٧٠ و کشتار سال ٨٨ و جنایت روز عاشورا و تجاوز با شیشه پپسی در کهریزک و کشتار دیماه ٩۶ و قتلعام نیزار ماهشهر و ١۵٠٠ کشته آبان ٩٨ و موشک باران هواپیمای مسافرتی و کشتن علنی همه مسافران و دلار ٣۴ هزار تومنی سال ٩٩ و فقر مادی و فلاکت معنوی و بیکاری تورم و بیماری و گرسنگی غارت شدگان و غیرو ذالک را از کیسه خلیفه که نه،از سفره محرومین و غارت شدگان پرداخت نموده اند و با گارد آوانگارد، وقاحت و بلاهت و رذالت و حقارتشان را عیان کرده اند و خیلی شیک و تمیز و بی خاصیت برای شکلات زاده ای سینه می زنند که یکی از حامیان و شرکای ۴ دهه قتل و غارت و تجاوز مستند است؛البته تقصیر خودشان نیست،چرا که بادکنک های سبز و بنفش و قهوه ای و زیتونی و دَهنی های تحولی و کیف کش های بایدنیِ نظام سفله گان،مثل ایموجی های فضای مجازی،فاقد اصل و نسب و هویت فردی و حافظه تاریخی هستند؛بنابراین تعجبی ندارد که چرا همواره عملکردشان تابع لامتغیر اتاق فرمان و منافع ارزی شکم و زیرشکم و تن پوش و نشینمنگاهشان است.
پ.ن.
فردا اگر دیکتاتور نظام قاتلین مثل رضا ربع پهلوی هشتگ و پشتگ بزنه و بگه:«نه به جمهوری ولایت سفله گان»باز پا رکابی ها و مواجب بگیران مستقر در انگلیس و امریکا و اروپا و کانادا،اعتراض می کنند که کار کار عوامل خودسر و توپخانه نفوذی های موساد است؛پس حیف پس گردنی که به شکلات زاده های نظام سفله گان بزنید،یه نگاه فلاحتی وار کافیه!
بی آنکه سر جَدَل داشته باشم، نظرم را درباره پاره ای از کامنتها می گویم.
تفاوتها از فهم ما از سیاست ناشی می شود. اگر از این مبنا حرکت کنیم و سیاست را پروسه ای در جریان و علم ممکنات ببینیم. آنگاه با این سوآل مواجه خواهیم بود. من کی هستم؟ ما چقدر مائیم؟
آنگاه قلم را و دهان را به میزان نیروئی که در پشت آنست به گردش در خواهیم آورد.
در غیر اینصورت در بالای ابرها قدم خواهیم زد و سیاست را شریعتی جامد خواهیم دید و یکبار برای همیشه بر آن قلم باطل خواهیم کشید.
خانم سوسن!نیروی پشتیبان چپ خیل عظیم طبقه کارگر و زحمتکشانند،شما که این را باور ندارید اسمش را سیاست نگذارید ودر سایه ابرها با شریعت سیالتان قدم بزنید!
درین گنداب دیرینه, که بویش هر نفس آلوده و هر یاخته آزرده میسازد, کدامین ماهی آزاد می جوید؟
خانم مارال سعید گرامی, درود بر شما!
اگر گفته ی “آن زن فدائی هوشمند” را کمی ویراستاری کنیم, چنین میشود: “هیچ سیاست ورز تیزبین و هوشیاری در یک ‘انتخابات با نتایج از پیش تعیین شده’ شرکت نمی کند”!
براستی, انتظار شما از تعزیه های “انتخابات” در چهارچوب حکومت اسلامی چیست؟
بدون آنکه به ساختار چندین لایه و ولایتی حکومت اسلامی که از چندین غربال هر صدا را میگذراند تا آنچه میخواهد برآرد و بنشاند, چگونه سیاست ورزان را به “هوشیاری” و انتظار برای پیدایش روزنه ی امید اندرز میدهید؟
درین گنداب دیرینه, که بویش هر نفس آلوده و هر یاخته آزرده میسازد, کدامین ماهی آزاد می جوید؟
پس از چهل سال تبهکاری و ویرانی که بسیاری از مردمان را به زیر خط فقر رانده و بسیار دگر را در فقر زایانده ست, چگونه توده ی رنج را به تحمل فرا میخوانید؟
چه اهمیت دارد که “یک اصلاح طلب در چهارچوب حکومت اسلامی” خود کشی سیاسی کند آنگاه که “برادرانش” انسانهای بسیار را هر روز آزار میدهند و میکشند؟
آنگاه که “رهبر فقیه” میگوید: “مصیبت آن روزی ست که مردم پشت کنند به صندوق رای… و دشمن این را میخواهد”, آن “مصیبت” چیست و آن “دشمن” کیست؟
آنان که در پی این هستند که یک گنداب را با یک انقلاب آرمانی به آب زلال تبدیل کنند؛
این گروه، گنداب سازان جدیدی بیش نخواهند بود.
نوشتاری مناسب!
تاثیر اتفاقات در داخل و بر حامیان حکومت را هم باید در نظر بگیریم و این به معنی حمایت از حکومت اسلامی نیست!
متاسفانه عده ای از هموطنان فقط تکیه بر دید خود و یا سازمان و حزب خود داراند و موجب سانسور دیگران میشوند!
انتخابات در همه جهان اهمیت دارد حال صوری باشد و یا دمکراتیک چون تمام مردم را در بر دارد!
کاندیداتوری تاجزاده و یا بیانات ظریف را باید با تاثیر آن در داخل و بر هواداران حکومت هم دید!
از نظر ما نه کاندیداتوری آقای تاجزاده و نه افشاگری های ظریف ارزش چندانی دارد چون حکومت را حفظ میکند و لی تلنگری به حکومت هم هست!
تا اینجا حکومتیان مشروعه خواه با قانون اساسی صاحب الزمانی خود شمول تاجزاده ـ که دلش برای قبل از سال ۶۰ پر پر می زند ـ برای «انتخابات» شورای نگهبان وارد تکیه ی عزاداران حسینی شده اند.
در خارج از حکومت به غیر از سازمان سابق فدائیان اکثریت که هنوز رهبران آن برای شکوفائی جمهوری اسلامی دعا می کنند واز دست حزب چپ ( قدائیان خلق) و اتحاد جمهوریخواهان که «انتخابات » را تحریم کرده اند سخت عصبانی و از درد به خود می پیچند. می توان از راه توده و نهضت آزادی و کسان دیگری که به کاروان «انتخابات » دلواپسان حکومت جنایتکار اسلامی ملحق شده اند. نام برد.
حالا شما نگران چی هستید؟
چرا شما کلی بافی می کنید ” انتخابات در همه جهان اهمیت دارد……٬٬
مگر غیر از این دو سه گروه که نام برده شد شما کسان دیگری را هم می شناسید که برای «انتخابات» سرمایه گزاری کرده باشد؟
علت بی آبروئی حکومت در چیست؟
چرا با تمام جنایات برای «انتخابات » قر و قمیش میاید ؟
عملکرد بعضی دوستان مانند حزب اللهی های حکومت است!
نظر دادن را سانسور نکنیم!
من نه طرفدار حکومت هستم و نه در انتخابات شرکت خواهم کرد !
جکونگی تعییرات در داخل و تاثیر آن در جنبش و همه جناح ها چه مخالفان و چه موافقان حکومت را باید در نظر داشت تا بتوانیم از این برهه با برنامه و تلفات کمتر عبور کنیم!
هم میهن نظر پرسش مهمی را مطرح می کند:《حالا شما نگران چی هستید》
همین پرسش از خود ایشان هم مطرح است:
شما نگران چی هستید؟
اگر مردمان داخل کشور تصمیم گرفتند در انتخابات به حرکت در آیند
این تصمیمشان چه چیزی را به پرسش خواهد گرفت که شما نگران آن هستی.
این مقاله در مورد اقای تاج زاده پاکدست، برنامه فوق انقلابی وی، بخصوص نتیجه گیری مقاله و نقل قول از زن هوشمند فدایی رهبر ، بسیار تاثیر گذار بود !!!
اقای مارال برای تصمیم کبری عجله نکنید ، شاید فرخ نگهدار یا کبرا لاجوردی نیز کاندیدا شدند !!ّ
سرکار خانم مارال سعید نکاتی را مختصر و مفید آورده است سپاس از ایشان.
اما گروهی از این نه گویا را نباید جدی گرفت اینها موج سواری و فرصت طلبی را خوب می دانند اگر متوجه شدند جامعه دارد به حرکت در می آید سریع رنگ عوض می کنند؛ چون باید دکان اپوزیسیونیشان را حفظ کنند.
۱- آقای تاجزاده هیچ سنخیتی با آرش کمانگیر ندارد، آرش کمانگیر هیچوقت فالانژیست و سرکوب کننده مردم نبوده است در حالیکه آقای تاجزاده حداقل در دورانی از زندگی اش بوده است، لااقل دهه ۶۰.
۲- آقای تاجزاده تراژدی مصدق را کمدی کرده است، شکست برنامه ای هپروتی برای کسب وجهه ای شخصی، با این تفاوت که مصدق قطعا” و در تمام دوران زندگی اش فردی پاک و شریف بوده است. زیرکی و حسابگری هم ارتباطی با “جسارت و واقع بینی” ندارد، نان به اقای تاجزاده قرض ندهید.
۳- مطلقا” برخلاف پیش بینی شما آقای تاجزاده تایید صلاحیت نمی شود، این پیش بینی نادرست از دیدگاه نادرست اصلاح طلبانه خارج نشین ها ناشی میشود. او اگر به هر دلیلی کنار نکشید (که احتمال اش هست) قطعا” رد صلاحیت میشود. عمدا” دوبار از کلمه قطعی رد صلاحیت استفاده کردم که بعدا” یادتان و یادم نرود.
۴- بستن تحریم انتخابات به اپوزیسیون خارج از کشور ترفند کهنه شده اصلاح طلبان نظام است. خارج از کشور نیرویی نیست، تحریم از طرف نیروهای داخل کشورمطرح است، که لابد امثال شما منتظر تغییر نظام یا اجازه نظام برای برگشت به داخل و رهبری کردن علمی انقلابی شان هستید.
۵- آن خانم فدایی هم طبق معمول و در راستای نگهداری ۴۱ ساله رژیم بود که تحریم را تخطئه کرد، کلمه هوشمندی را بدون دلیل صرف نکنید. تحریم بر مبنای تجربه ۴۲ ساله مردم از قدرت مطلقه ولایت فقیه و مترسک بودن انتخاباتی های دروغین ایران است. نگاه کنید به قانون اساسی جمهوری اسلامی و بگویید تنور انتخابات را برای چه کسی با چه اختیاراتی گرم می کنید، برای یک تدارکاتچی دیگر ولی فقیه با یک ماله کش حاج قاسم؟
پ.ن.: نوار ظریف به اندازه کافی رسوا کننده مضحکه کشانیدن مردم به پای صندوق ها نیست؟
واقعاً از خواندن نوشته هایت مارال لذت میبرم. ساده، صریح، شفاف و موجد فکر.
پیشنهاد به دوستان: در ادامه حتماً نوشته-ی محمد رضا نیکفر “انتخابات و رژیم چنج” را در زمانه بخوانید.
به پیشنهاد شما نوشته آقای نیکفر را خواندم.ممنون اما برایم جالب بود که نظرآن نویسنده درست مخالف نظر خانم سعید بود و ظاهرا شما هر دو را تایید میکنید!!!