بار دیگر هم میهنان مان در آستانه یِ یک انتخابِ سرنوشت ساز، قرار دارند.
دیشب، یکی از دوستان می گفت: به نظر او دو راه داریم: نخست، رأی میان بد و بدتر است، و دوم، رأی ندادن است.
آیا مردم باید در رأی گیری شرکت کنند، و به قول دوستمان میان “بد” و “بدتر”، یکی را انتخاب نمایند، یا پس از چهار دهه وعده های دروغ و پوچ؛ حرف های بیهوده و بی اساس، با ندادن رأی، به رژیم، یک نه قاطع بگویند و به قول پایه گذار جمهوری اسلامی، توی دهن رژیم بزنند!
پاسخ در مورد نخست، این بود که این همه سال، میان بد و بدتر – به “بد” رأی داده اید – اوضاع نیز مرتب بدتر شد. چنانچه همان کاری را انجام دهید که همیشه انجام داده اید، همان نتیجه ای را می گیرید که تا بامروز گرفته اید! شبیه اسب عصار، همه اش دور میزنید، حرکت می کنید ولی بجائی نمی رسید!
در رابطه با انتخابات و رأی گیری، چند نکته نیاز به شفاف شدن، دارند:
نخست اینکه در جمهوری اسلامی، فرض بر اینستکه ما قادر به تشخیص راه از چاه نیستیم و باید تابع روحانیت باشیم که جانشین خداوند و مبین دین هستند. یعنی ما “اُمت” هستیم، نه “شهروند”؛ اُمت اسلامی حق انتخاب ندارد، حق رأی دارد.
دوم، شورای نگهبان با تکیه به قانون اساسی جمهوری اسلامی، تعیین صلاحیت همه نامزدهائی را که در انتخابات شرکت می کنند، از وظائف قانونی خود می داند. بنابراین در ایران، ما “انتخابات” نداریم، “رأی گیری” داریم. طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی، شورای نگهبان کاندیدها را انتخاب می کند و مردم به یکی از “منتخبین شورای نگهبان” رأی می دهند.
سوم، پرسش آیا رأی دادن و یا شرکت نکردن در این نمایش، تفاوتی به حال رژیم دارد و تأثیری می کند؟
پاسخ را در اقرارهای رهبر رژیم بررسی می کنیم:
خامنه ای می گوید: انتخابات، موضوع آبروی نظام است. او می گوید موفقیت انتخابات می‌تواند در حل مشکلات داخلی و بین المللی تأثیر گذار باشد. او گفت “حتی اگر کسی از او خوشش نمی‌آید … باید به پای صندوق رأی بیاید”.
تصمیم با مردم است که میان آبروی نظام، یا “زندگیِ در شأن انسان” یکی را انتخاب کنند؟
خامنه ای در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ نیز گفته بود: حتی کسانی که حامی نظام نیستند به خاطر کشور رأی بدهند.
با در نظر گرفتن این واقعیت که رژیم کوچکترین ارزشی برای ایران و ایرانی قائل نیست، و بخش اعظمی از ثروت های ملی کشور را خرج شبه نظامیان لبنان و عراق؛ پشتیبانی از یمن؛ و جنگ در سوریه می کند؛ به اینجا که می رسد، دَم از “کشور” و “خاطر کشور”، می زند!؟ همه اش دروغ و نیرنگ و فریب.
اینکه ما به عنوان اُمت اسلامی، حق انتخاب نداریم، بجای خود؛ حالا همین رأی گیری را نیز کاملن مهندسی کرده اند. شورای نگهبان، صلاحیت ۸۰ نماینده از چهره‌های اصلاح طلب و بیش از ۹۵ درصد از نامزدهای نمایندگی آنان را در یازدهمین دوره انتخابات مجلس ردِ کرده است. برخی از خبرنگاران می‌گویند تعداد حذف شدگان بیشتر است.
حسن روحانی، رئیس جمهور رژیم می گوید: “مردم تنوع می خواهند. بگذارید در میدان انتخابات همه احزاب و گروه ها شرکت کنند، قطعن (قطعاً) ضرر نمی کنید. با یک جناح نمی شود، کشور را اداره کرد.” او گفت: “به مردم نگوئیم که در برابر یک صندلی مجلس ۱۷ نفر، ۱۷۰ و یا ۱۷۰۰ نفر کاندید هستند، ببینیم از چند جناح ۱۷۰۰ نفر کاندید هستند؟ ۱۷ نفر از چند جناح، از یک جناح؟
اینکه انتخابات نمی شود. مثل اینکه در مغازه ای از یک جنس ۲ هزار عدد وجود داشته باشد.
دو سال پیش مردم، در اعتراضات بسیار گسترده در بیش از صد شهر در کشورمان، با شعار: “اصلاح طلب، اصولگره دیگه تموم ماجرا”، تکلیف خودشان را با رژیم مشخص کردند.
رهبر رژیم به نویسندگان و مسئولان دولتی منتقد شورای نگهبان هشدار داد، حمله به شورای نگهبان غلط ترین کارها است، باید مراقب باشید، …؛ انتخابات مجلس مهندسی شده نیست، انتصابات نیست! او گفت از دشمن نمی شود گلایه کرد ولی مرتبطین، نماینده مجلس و فلان مسئول مهم دولتی باید مراقب باشند، به غلط جوری حرف نزنند که مردم از حضور در انتخابات دلسرد شوند!؟
خوشبختانه، بخش عظیمی از مردم بیدار کشورمان، مخالف هر دو جناح هستند. در ضمنی که در حال حاضر دو جناح نیز در مقابل یکدیگر قرار گرفته اند. اصولگراها، قصد دارند به وسیله ی شورای نگهبان، اصلاح طلبان را حذف کنند. زیرا یکی از وظایف مجلس بعدی، انتخاب رهبر است. بنابراین بایستی کاملن (کاملاً) در اختیار اصولگراها باشد. در چنین شرایطِ مهندسی شده؛ خامنه ای می گوید: “انتخابات در ایران جزو سالم ترین انتخابات در جهان است.”
با شرکت نکردن در این رأی گیریِ مهندسی شده و “ساختگی”، طبق گفته ی رهبر رژیم، آبروی نظام را می برید. عدم شرکت در این رأی گیری، می تواند “کاری تر” از هر نوع اعتراض مدنی باشد. ما طیِ چهل سال گذشته، برای کسب حقوق انسانی، یعنی انتخاب و آزادی، به انواع اعتراضات دست زده ایم بجز “نه گفتن” به شرکت در رأی گیری. آیا دلیلی بهتر از “شرکت نکردن” در این خیمه شب بازی، برای کسب ارزش و احترام انسانی و حقوق شهروندی تان می بینید؟ آیا راهی ساده تر و بی خطرتر، برای مبارزه با رژیم در این نمایش مسخره، دارید؟
نیاز به تکرار دارد، اگر همان کاری را انجام دهیم که همیشه انجام داده ایم، همان نتیجه ای را می گیریم که تا بامروز گرفته ایم! باید این دایره مدار بسته شکسته شود. فراموش نکنیم که فاجعه ی خونین آبان، سرنگونی هواپیمای مسافربری، و دروغگوئی رژیم، کوچکترین اعتماد و اعتباری برای رژیم باقی نگذاشته است و برای نخستین بار در ایران، اکثریت قابل توجهی از هم میهنانمان در این رأی گیری شرکت نخواهند کرد. بخاطر خودتان، خانواده تان و آینده ی میهن تان در این خیمه شب بازیِ عوامفریبانه شرکت نکنید.
امیرحسین لادن
بهمن ۱۳۹۸
