در هفته ای که گذشت زندانیان تعدادی از کشورهای جهان از ایتالیا و اسپانیا تا لبنان و انگلستان شاهد اعتراض و درگیری و فرار زندانیان از دست خطر ابتلا به ویروس کرونا بودند. در ایران هم، از همدان و خرم آباد و سقز و مهاباد تا تبریز، شیراز و اهواز و … محل کشمکش و درگیری زندانیان با ماموران رژیم بود. هم اکنون تلاش زندانیان برای شکستن درهای زندانها و فرار از خطر ویروس کرونا بر فضای سیاسی ایران سایه افکنده است. در برخی از زندانها، از جمله سقز و خرم آباد تعدادی از زندانیان موفق به فرار شدند اما در بقیه شهرها، دولت دست به سرکوب وحشیانه و کشتار زندانیان زده است.
جمهوری اسلامی، فرار زندانیان از خطر ابتلا به کرونا و مرگ را “شورش” نامیده است تا سرکوب وحشیانه خود را توجیه کند. در قفس نگاه داشتن زندانیانی که با برخورداری از کمترین امکانات بهداشتی و درمانی در مقابله با شیوع کرونا در زندانها بسر میبرند، یادآور محبوس کردن انسانها در زندانهای آشویتس در انتظار کوره های آدم سوزی فاشیسم است. هیچ چیز حتی فاشیسم و قوانین کثیف جمهوری اسلامی هم نمیتوانست بهتر از حربه کرونا، جان همه زندانیان را با خطر کشتار دستجمعی روبرو کند و نفس حاکمیت را از دست این قربانیان خلاص کند؛ هیچ چیز به اندازه کرونا نمیتوانست به خلاص کردن گریبان دولتها از پرداخت خدمات بهداشتی و رفاهی در حق حتی شهروندان ظاهرا “آزاد” در بیرون زندانها، یاری رساند! کرونا بهانه ای شد که حمله دولتها به ضعیف ترین حلقه های جامعه انسانی از زندانیان تا سالخوردگان و بازنشستگان توجیه شود. بهانه ای شد تا نرخ افزایش خشونت خانگی علیه زنان و کودکان توجیه شود. کرونا سپری شد تا نظام ضد انسانی سرمایه داری و حاکمان بر مسند قدرت اش را از مسئولیت مستقیم در قبال حیات و حرمت و حیثیت انسان، معاف کند.
محکوم کردن صدها و دهها هزار انسان به مرگ در سیاه چال های حاکمان، جنایت علیه بشریت است. تنها بنا به آمار خود رژیم اسلامی ایران، هزاران نفر از معترضان آبانماه ۹۸ در زندانهای این جلادان اند. هزاران هزار انسان دیگر به جرم باورهای سیاسی، بجرم دفاع از ابتدایی ترین حقوق انسانی در جهان امروز، به جرائمی چون اعتیاد، تن فروشی، بدهکاری و … بازداشت و اسیر و در انتظار اجرای “حکم” اند. علیرغم تقاضای خانواده های زندانیان برای آزادی موقت آنها، قوه جنایتکار قضائیه، تنها با آزادی تعداد اندکی از زندانیان، کماکان بقیه را در زندانها نگه داشته است.
زندانهای جمهوری اسلامی همیشه قتلگاه و شکنجه گاه زندانیان بیشماری بوده است. اعتراض، اعتصاب و مبارزات زندانیان برای آزادی و حقوق انسانی شان در تمام این سالها ادامه داشته است و اعتراض امروز زندانیان به اوضاع فلاکت بار زندانها در ادامه مبارزات پیشین آنها است؛ با این تفاوت که شیوع کرونا میتواند به یک کشتار جمعی در زندانها بیانجامد. هم اکنون، همه زندانیان به مرگ محکوم شده اند، بدون آنکه حتی نیازی به همان دادگاه و وکیل و محکمه و قانون و …. نمایشی هم باشد. بدون آنکه نیازی به روند کشدار دادگاه و محاکمه باشد، درجا میتوان همه را از لب تیغ کرونا گذراند و گذشت! این طرح و نقشه جنایتکارانه ای است که جمهوری اسلامی نه تنها برای زندانیان بلکه برای آنها هم که ظاهرا بیرون زندانها “آزادند”، در مقابله با ویروس کرونا در آستین دارد. این حاکمیتی است که بشر را در انتظار مرگ با کرونا در زندانی به وسعت جامعه بشری نگاه داشته است!
بشریت آزادیخواه هر زمانی که فکر کند جانش در خطر است، حق فرار دارد. حق هیچ زندانی و اسیری، ماندن در انتظار مرگ نیست؛ اقدام دسته جمعی زندانیان برای فرار از مرگ تنها راه باقی مانده برای نجات است؛ اکنون حفظ نهاد زندان بعنوان یکی از ارکانهای سرکوب دولت، از واجبات است؛ نیروهای سرکوبگر این نظام به قصد حفظ زندانها و سیاه چال هایشان به کار انداخته شده اند و بروی زندانیان شلیک میکنند.
این دولت با لشکرکشی به سمت زندانها توان مقابله با قدرت متحد و متمرکز مردم آزادیخواه را ندارد! این مردم گلوله نظامیان و ارگانهای سرکوبگر این دولت را از زندانها تا وسط میادین ظاهرا “آزاد” شهرهای ایران هنوز در سینه دارند. مردم ایران، آنان که دلشان برای رهایی و برابری می تپد، زندانیان و اسرایشان را در این میدان نبرد علیه کرونا و نظام، رها نخواهند کرد؛ عطش به آزادی و آزادگی، عطش به رفاه و زندگی در قلب و روح این مردم، خاموش شدنی نیست. فرار زندانیان در شرایط خطر کرونا، فرار از مرگ حتمی است. در حالیکه دست مردم در این شرایط بسته است، این حق تمام زندانیان سراسر کشور است که درب زندانها را بشکنند و فرار کنند.
مردم آزادیخواه ایران خواستار آزادی کلیه زندانیان برای نجات از خطر ویروس کرونا هستند. مردم اجازه نخواهند داد زندانیان فراری بار دیگر به قتلگاه این نظام برگردند. جمهوری اسلامی مسئول مستقیم جان زندانیان در مقابل خطر کرونا است. همه زندانیان کشور باید بدون قید و شرط آزاد شوند! این خواست مردم ایران و خانواده های زندانیان سیاسی و عادی است. این خواست وجدان آگاه و شریف مردم ایران است.
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۳ فروردین ۱۳۹۹ (۱ آوریل ۲۰۲۰)
