اعلامیه شماره ۲ به مناسبت خیزش اعتراضی مردم:
خیابان را به حکومت واگذار نکنیم! در خیابان بمانیم، مقاومت مدنی در برابر این تصمیم، در برابر سیاست تنش زای جمهوری اسلامی و فساد فراگیر در آن را ادامه دهیم. با ادامۀ مقاومت مردمی باید حکومت را به پس نشستن از سیاست‌هائی که به چنین تصمیمی انجامیده اند، واداشت. خواست لغو این تصمیم حکومتی را با خواست آزادی بازداشت شدگان دو روز گذشته و زندانیان سیاسی، اعتراض به سرکوب پیوند بزنیم و بر مجازات آمران و عاملان کشتارهای تظاهرات اخیر پای بفشاریم. جمهوری اسلامی را وادار به پذیرش خواست و اراده‌ی مردم کنیم!
هموطنان آزاده و مبارز!
با ادامه‌ی اعتراضات علیه افزایش بهای بنزین، جمهوری اسلامی شمشیر را بار دیگر از رو بسته است. علی خامنه‌ای با پذیرش مسئولیت این تصمیم، این بار هم دست «دشمن» را در پشت اعتراضات شما «کشف» کرده است. از حضور «اشرار» در خیابان‌ها سخن گفته است. در حالی که بخش‌های بیشتری از جامعه در حال پیوستن به این اعتراضات در سراسر کشور هستند و خیزش شما با بسته شدن مدارس، بانک‌ها و مراکز اداری و بازار‌‌ها در استان‌های مختلف شکل یک اعتصاب عمومی علیه حکومت را به خود می گیرد، دستور سرکوب اعتراضات مدنی شما را صادر کرده است. بازتاب این مقاومت دردمندانه‌ی خونین که تا همین‌جا مرگ ده‌ها تن و مجروح شدن صدها تن را در پی داشته است، حدت سرکوبگری نظام علیه معترضین را بار دیگر به نمایش گذاشته است. خامنه‌ای با تهدید معترضان به سرکوب بیشتر و ایستادن تمام قد پشت این تصمیم حکومتی، بیش از پیش در برابر جامعه قرار گرفته است.
مردم بپاخاسته!
خیزش شما علیه افزایش بهای بنزین واکنشی برحق است. ایستادگی در برابر تصمیم حکومتی است که آشکارا از مردم می‌دزدد. اعتراضی علیه گرانی باز هم بیشتر است. پاسخی همگانی به فریبی‌ست که بنا به آن، درآمد حاصله از گران کردن بنزین قرار است به صورت یارانه میان مردم کم درآمد توزیع گردد. این ابراز خشم و آمدن به خیابان در بیش از ۷۰ شهر و در ۲۳ استان کشور، نشان داده که مردم دروغ را می‌شناسند و می‌دانند اصل مسئله، چیزی جز جبران کسری صندوق دولت به هزینه ملت نیست.
ادعای حکومتگران در مورد کسری بودجه به دلیل تشدید تحریم‌ها و عدم امکان فروش نفت، که افزایش قیمت بنزین را الزامی کرده است، اعتراف آشکار بر عواقب سیاست جمهوری اسلامی در تشدید تنش با جهان خارج است. خامنه‌ای و دیگر سران رژیم در صددند با افزایش فشارها بر دوش مردم و خالی کردن جیب مردم، کسری بودجه‌ی خود را جبران کنند. اعتراض مردم، اعتراض به تداوم دزدی و فساد در سرتاسر ساختار حکومت نیز هست؛ اعتراض برحقی که حکومتگران از هر پاسخ دیگری به آن جز سرکوب، عاجز‌اند.
اعتراضات شما تعلق به اکثریت قاطع مردم دارد و هم از این‌روست که توانسته‌است چنان ابعادی به خود بگیرد که در همان دو روز نخست نظام و حامیان آن را دچار اختلاف و سرگیجه نماید.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) از مبارزات شما علیه حکومت حمایت کرده، سرکوب اعتراضات شما را قاطعانه محکوم و به آمران و عاملان این سرکوب‌ها هشدار می‌دهد. آن‌ها باید بدانند که این جنایت‌ها بی مجازات نخواهند ماند. ما با خانواده‌های جانباختگان اعتراضات اخیر، اعلام همدردی و همبستگی می‌کنیم و هموطنان عزیز را به یاری خانواده‌ی جانباختگان و آسیب دیدگان سرکوب حکومتی فرامی‌خوانیم!
خیابان را به حکومت واگذار نکنیم! در خیابان بمانیم، مقاومت مدنی در برابر این تصمیم، در برابر سیاست تنش زای جمهوری اسلامی و فساد فراگیر در آن را ادامه دهیم. با ادامۀ مقاومت مردمی باید حکومت را به پس نشستن از سیاست‌هائی که به چنین تصمیمی انجامیده اند، واداشت. خواست لغو این تصمیم حکومتی را با خواست آزادی بازداشت شدگان دو روز گذشته و زندانیان سیاسی، اعتراض به سرکوب پیوند بزنیم و بر مجازات آمران و عاملان کشتارهای تظاهرات اخیر پای بفشاریم. جمهوری اسلامی را وادار به پذیرش خواست و اراده‌ی مردم کنیم!
هیئت سیاسی – اجرایی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۲۶ آبان ماه ۱۳۹۸ – ۱۷ نوامبر ۲۰۱۹
با سلام
با در نظر گرفتن مجموعه اتفاقاتی تا امروز ۳ شنبه در میهنمان رخ داده است میبایستی با حس مسولیت روی این پیشنهاد فکر کرد که هر چه زودتر از مردم بخواهیم که ساعات تجمعات را در سراسر ایران از ساعت ۵ بعداز ظهر تا ۱۰ شب محدود شود چرا که از ۷ صبح تا ۵ بعداز ظهر بخشی از مردم می بایستی کار کنند و امکان شرکت فعال در تجمعات را ندارند ضمن اینکه در هر حال میبایستی مبارزه بخشی از زندگی روزمره مردم باشد
هدف میبایستی این باشد که این بار این حرکت و خیزش مردمی سرکوب نشود و همچنان ادامه یابد برای رسیدن به این هدف میبایستی این انرژی و نیروی مردم را بدقت محاسبه کرد و از اتلاف آن خوداری کرد
این نگرانی وجود دارد که در نبود یک رهبری واحد این جنبش همانند جنبش سبز سرکوب شود
با سپاس و احترام فراوان
الف سرباز
رفقا! علیرغم اینکه مردم بیصبرانه در انتظار رهنمودهای شما صبح را به شب و شب را به صبح می رسانند، اما تناقضاتی که در رهننودهایتان مشهودند مردم را دچار سردرگمی کرده. یکبار می نویسید آتش نزنید و آرام بمانید! رفقا ما هم قصدمان اعتراض آرام بود اما مگر می شود میان دود اشک آور و باتوم و تیر آرام ماند؟ حال می گویید در خیابان “بمانیم”! لطفا آدرس خیابان و محلی که شما در آن هستید را بگویید تا برای رفع سوتفاهم هم که شده دیداری داشته باشیم.
مته بخشخاش نهادن در این شرایط چندان مناسب نیست.
جریانهای اپوزیسیون گر چه آنچنان تشکلاتی در کشور ندارند”بجز مجاهدین” ولی هوادار دارند و دادن آدرس تشکلاتشان هم اگر داشته باشند چندان عاقلانه بنظر نمی آید.
در جهت اتحاد اپوزیسیون چه در داخل و چه در خارج قدم برداریم.