طبیعی بود که در روز ۱۶ آذر امسال نسل جوان و دانشجویان همانند بسیاری از سالهای قبل تحرک مبارزاتی جدی از خود نشان دهند، اما خیلی‌ها تصور نمیکردند دراین ابعاد گسترده و با این رادیکالیسم بالا و چپگرایانه اعتراضات درخشان امسال دانشجویان اتفاق بیفتد. چرا؟ چون فاکتور قتل‌عام و دستگیریها و زخمی های وسیع سرکوبگریهای رژیم جنایت پیشه در خیزش آبانماه توسط جمهوری اسلامی این تردید را به وجود آورده بود، که آیا امکان تحرک گسترده اعتراضی در روز دانشجوممکن است؟ دانشجویان آزادیخواه و چپ الهام بخش اعتراضات امسال، این واقعه را ممکن کردند. فرزندان کارگران ومردم با رزم سرخ و متحدانه خود، به “اشرار” نامیدن توده کارگر و مردم معترض، به لاف زنی اسلامی “دیه پردازی و رافت اسلامی” از جانب خامنه ای، به قتل عام و بازداشتهای انبوه و زندان و شکنجه، به قتل عام ماهشهر، به لفاظی های جنایتکارانی چون روحانی و شمخانی و خاتمی و … به تهدیدات جانیان سپاه و بسیجی، پاسخ محکم گفتند. نسل جوان جسور و پرشور در دانشگاهها رزمندگی و پتانسل اعتراضی بالای نبردهای قهرمانانه آبانماه ۹۸ را تداوم بخشیده و نمایندگی کردند. وجه سرکوبگری خشن جمهوری اسلامی را به هیچ گرفتند و در بسیاری از دانشگاههای اصلی کشور، همگام و همزمان و همزبان با سخنرانیها و شعارهای رادیکال شانزده آذر سرخ امسال را به صحنه آوردند. به این ترتیب پیام اصلی ۱۶ آذر امسال این بود، جنبش اعتراضی رادیکال علیه جمهوری اسلامی و در راستای برچیدن این نظام آگاهتر و سازمانیافته تر ادامه دارد. جنبش توده ای دی ماه ۹۶ و آبانماه ۹۸ و اعتراضات گسترده روز دانشجو تا دفن جمهوری اسلامی و تامین آزادی و برابری و رفاه و اداره شورایی ادامه دارد.
خصلتهای برجسته جنبش اعتراضی ۱۶ آذر ۹۸
الف- عزم و اراده انقلابی: این خصلت مهم تحرک اعتراضی امسال دانشگاهها بود. جمهوری اسلامی با اتکا به قتل عام و زخمیها و بازداشتهای وسیع آبانماه و با تهدید و اعمال فشار علیه فعالین دانشجویی قبل از ۱۶ آذر، میخواست عزم و اراده برای برگزاری اجتماعات اعتراضی در روزدانشجو را سد کند. کورخواندند. اراده انقلابی در میان دانشجویان و دانشگاهها را دست کم گرفته بودند. مبارزات رادیکال و اجتماعی در کشورهای استبداد زده و اختناق زده و تحت حاکمیت دولتهای جانی و سرکوبگر، به اراده و فداکاری و خلاف جریان عمل کردن، به نقش فعاله نیروی چپ و آزادیخواه نیاز دارد. اتفاقا روز دانشجو مظهر این اراده خلاف جریانی و جسورانه در طول تاریخ سیاسی خود از ۶۶ سال قبل تاکنون به ویژه از جانب دانشجویان چپ و کمونیست بوده است. دوازده سال قبل دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب پرچم این اراده انقلابی و سرخ را برافراشتند و نمایندگی کردند و در تاریخ مبارزات رادیکال جامعه ثبت شد. امسال دانشجویان آزادیخواه و چپ بار دیگر با عزم و اراده انقلابی نقطه عطف دیگری در مبارزات سیاسی و دانشجویی ایجاد کردند. بدون جسارت و اراده انقلابی دانشجویان آزادیخواه و سوسیالیست، برپایی زنجیره اعتراضات دانشجویی امسال و در این ابعاد ممکن نبود. قدر این اراده انقلابی را باید دانست.
ب- گستردگی تحرک اعتراضی: اجتماعات اعتراضی امسال دانشجویان گسترده و ابعاد سراسر کشوری را داشت. این خصلت آنجا اهمیت بیشتری پیدا میکند، که همگامی و همزبانی بالایی در اعتراضات سراسری امسال دانشجویان برجسته بود. شعارها و بنرها و بیانیه های مشابه و مشترک و بعضا فرمت مشابه آکسیونهای برگزار شده، نشانه همبستگی جدی در مبارزات دانشجویی و آزادیخواهانه است. بیشک این گستردگی و همبستگی سراسری حاصل ارتباطات موجود بین فعالین دانشجویی چپ و سوسیالیست در دانشگاهها است. این دستاورد مهمی است. سروسامان گرفتن شبکه به هم مرتبط رهبران و فعالین آگاه و سوسیالیست و رزمنده در مبارزات دانشجویی و یا در جنبش کارگری و دیگر جنبشهای رادیکال حلقه مهمی در تامین پیشروی جنبش آزادیخواهانه و سرنگونی طلبانه در تناسب قوای فعلی است و برای تحکیم آن باید کوشید.
ج- چپ گرایی و رادیکالیسم بالا: یک نگاه اولیه به بنرها و شعارها و مضمون سخنرانیها و بیانیه های منتشر شده در مناسبت ۱۶ آذر امسال، چپ گرایی و رادیکالیسم بالای موجود در جنبش دانشجویی را به خوبی منعکس میکند. اعتراضات دانشجویی که اعلام میکند، “آزادیخواهی و برابری طلبی، هویت” آنها است. علیه کاپیتالیسم ادعانامه خود را مطرح میکند. کلیت جمهوری اسلامی را زیر ضرب میگیرد. آلترناتیو راست را افشا میکند. بر اداره شورایی جامعه تاکید میکند. در صف بندی جدال طبقاتی، خود را متحد کارگر اعلام میکند. حمایت از جنبش معلمان و زنان و محرومان جامعه را سرلوحه کار خود قرار میدهد. بی تردید این بخشی از جنبش آزادیخواهانه و سوسیالیستی است که بیش از پیش در عمق جامعه ریشه دوانده است. در ۱۶ آذر ۹۸ دانشجویان چپ و کمونیست، رادیکالیسم سوسیالیستی نهادینه شده در مبارزات دانشجویی ایران را یکبار دیگر تجسم بخشیدند.
د- علیه کلیت جمهوری اسلامی: آکسیونهای اعتراضی امسال دانشگاهها نه تنها به روشنی تجسم پراتیکی شعار “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا”ی مطرح شده در دی ماه ۹۶ و با شفافیت علیه کلیت جمهوری اسلامی بود، از این سطح فراتر رفت دیگر گرایشات بورژوایی و ارتجاعی در دانشگاهها را فرعی کرد. مهمتر از چهارچوب صرف “مبارزه ضد رژیمی” فراتر رفت و کلیت نظم سرمایه و سرمایه داری و گرایشات حافظ نظم استثمارگر کاپیتالیستی را به مصاف طلبید. این پیشروی مهم گرایش سوسیالیستی در دانشگاهها است. از همین موضع شعارهای رادیکال علیه اپوزیسیون راست و مهره های آن و از جمله “مجاهد و پهلوی” به درست مطرح شد و چپ پوپولیست را به هذیان گویی کشانده است. به این مساله در سرفصل جداگانه و پایین تر برمیگردم.
ه- تاکید بر اتحاد و همبستگی با جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی رادیکال: سالها است جنبش دانشجویی رادیکال، اتحاد و همبستگی با کارگران و معلمان و زنان و مردم آزادیخواه را به سنت جا افتاده تبدیل کرده است. امسال برجسته تر بر شعارهای “کارگر، دانشجو، اتحاد اتحاد” و “فرزند کارگرانیم، در کنارشان میمانیم” تاکید شد. از مبارزات معلمان و زنان و دیگر جنبشهای اعتراضی رادیکال حمایت شد. همسرنوشتی با خیزش اعتراضی آبانماه و گرامیداشت جانباختگان آن اعلام شد. به این ترتیب در صف بندی سیاسی جامعه جنبش رادیکال دانشجویی موقعیت خود را در قطب کارگری و چپ و آزادیخواه و سرنگونی طلب جامعه تحکیم کرد.
خصلتهای مبارزاتی بالا بی تردید، توان و ظرفیت جدیدی به جنبش رادیکال دانشجویی و کل مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه میبخشد. این دستاورد مهمی در بطن جدالهای سرنوشت ساز سیاسی مهم تحولات سیاسی ایران است.
رزم دانشجویان: دپرشن چپ پوپولیست همه باهمی
بالاتر اشاره شد، دانشجویان در روز ۱۶ آذر صفحه درخشان دیگری از نبرد علیه جمهوری اسلامی را به صحنه کشیدند. سرکوبگریهای سبعانه جمهوری اسلامی را به هیچ گرفتند. پرچم مبارزاتی برافراشته آبانماه را تداوم بخشیدند. در این سطح باقی نماندند، با شعارهای خلاقانه تقابل ضروری با جریانات و مهره های راست را اعلام کردند. خود جریانات راست افشا شده در خود فرورفته و عکس‌العمل قابل توجهی نداشتند. در این میان اما چپ عاشق “همه باهمی” در جنبش سرنگونی همانند “شغل شریف” همه پوپولیستها به مدافع دو آتشه جریانات راست مورد نقد و افشاگری دانشجویان تبدیل شده است. رنجیده اند که چرا دانشجویان آزادیخواه و چپ “مجاهد و پهلوی” را دشمن آزادی نامیده اند!؟ گویا اینها دشمن آزادی نیستند!؟ این نوع چپ یا هنوز در دوره ماقبل انقلاب ۵۷ بسر میبرد، یا زیر فشار موج “جنبش سرنگونی همه با هم” به نگرش راست و پوپولیستی “سرنگونی به هر قیمت” دوران ماقبل انقلاب ۵۷ برگشته است. چرا؟ چون بدیهی ترین درس بعد از انقلاب ۵۷ یعنی پایان دوران همه باهمی راست و چپ در جنبش سرنگونی، و حتی در جدالهای کوچک و بزرگ جاری در جامعه را یا هیچوقت نفهمیدند و یا امروز مصلحتی و اپورتونیستی به آن پشت کردند. علاوه بر این وجه از مساله، اما پوپولیستهای به شدت سطحی این دوران درک نمیکنند که دانشجویان آزادیخواه و چپ با این اقدام بسیار هوشیارانه خود، با کل تبلیغات دولتها و نیروهای بورژوایی و ارتجاعی در سطح جهان و منطقه مقابله میکنند که از خیزش بزرگ دی ماه ۹۶ تا آبانماه ۹۸ و اکنون در شانزدهم آذر میخواهند مبارزات رادیکال کارگران و دانشجویان و زنان و مردم معترض را به حساب جریانات راست و ارتجاعی بنویسند. این را درک نمیکنند که دانشجویان با این ابتکار خود، تو دهن خامنه ای زدند، که مبارزات قهرمانانه مردم را عامدانه به پای جریانات رسوای “مجاهد و پهلوی” مینویسد. چپ راستگرای پوپولیست نمیخواهد بفهمد به کمک مدیای بورژوایی نان به نرخ روز خور از “فاکس نیوز، سی ان ان و بی بی سی و صدای آمریکا و ایران انترنشنال و من و تو” تا روزنامه ها و مدیای اجتماعی و دیگر ابزارهای پروپاگاند وارونه سازی هجمه ای و هجومی آکنده از دروغ و جعل و ریا در جریان است که برای مبارزات آزادیخواهانه و سرنگونی طلبانه “رهبر تراشی و چهره سازی” کنند. همان کاری که با کمک بی بی سی در سال ۵۷ خمینی و اسلام کپک زده را “رهبر” کردند. در این وضعیت و در مقابل این هجمه و هجوم ارتجاع، دانشجویان آزادیخواه و آگاه، طبیعی است، داد بزنند، شعار بدهند، بنر بنویسند و سخن بگویند که جریانات راست، دشمنان آزادی اند و با هیچ ترفندی نمی توانند به مبارزه انقلابی شان وصل شوند. چپ راستگرای پوپولیست باید بداند، رابطه بین جنبشهای اجتماعی تحت سرکوب قرار گرفته در دوران سلطنت، به ویژه جنبش دانشجویی با سلطنت و خاندان پهلوی، همانند رابطه با اپوزیسیون نیست، بلکه از جنس رابطه با پوزیسیون است. رژیم سلطنت و خاندان پهلوی در راس سرکوب جنبش دانشجویی و دیگر جنبشهای اجتماعی بوده اند. روز ۱۶ آذر یادآور جنایتهای رژیم محمد رضا پهلوی است. وارثان این نظام استبدادی و ضد مردمی در مقابل آن جنایتها و کشتن سه جانباخته اولین ۱۶ آذر تاریخ سیاسی ایران باید پاسخگو باشند.
نقطه مقابل چپ راستگرای پوپولیست، ما کمونیستهای کارگری و حکمتیست همراه و همگام تقابل آگاهانه دانشجویان با جریانات راست هستیم. به ابتکار آنها درود میفرستیم. همیشه تاکید کرده ایم در صحنه نبرد بی امان با جمهوری اسلامی تفاوت و تمایز و سد محکم در مقابل آلترناتیوهای راست را باید صیقل داد. ابتکار دانشجویان معنای سیاسی و عملی ایجاد سد محکم در مقابل اهداف و سیاستهای جریانات راست در امروز و فردای تحولات سیاسی ایران است. ما به استقبال تعمیق شکاف واقعی موجود در جدال سیاسی و طبقاتی جامعه و در جنبش سرنگونی هستیم. راست و چپ در جنبش سرنگونی و در مبارزات جاری اهداف و سیاست و تاکتیک، راه و روش و آلترناتیوشان تماما از هم منفک است. این واقعیت عینی و ملموس را در طول تاریخ، جریانات راست با شم طبقاتی بالا و به روشنی فهمیده و با ترفند فریبکارانه فعلا “همه با هم” و همیشه با اتکا به چپ بورژوایی و پوپولیست نیروی طبقه کارگر و مردم آزادیخواه را به زیر رهبری و پرچم خود کشیده اند. این بار ما کمونیستهای کارگری درس گرفته از انقلاب ۵۷، همگام با جنبش خود آگاه کارگری و دانشجویی و زنان و مردم انقلابی تمایز و استقلال طبقاتی و سیاسی جنبش طبقه کارگر و آزادیخواهانه را در مسیر سرنگونی جمهوری اسلامی و به سرانجام رساندن انقلاب کارگری و تحقق آزادی و برابری و رفاه تضمین میکنیم. ما به این خودآگاهی طبقاتی و کمونیستی پایبند و متعهدیم.
***
