دادگاهی در تهران به پشتیبانی از شوهر رای به محدودیت اشتغال یک نفر پزشک زن داده است. دادگاه اشتغال زن به طبابت در چند بیمارستان را موجب “تزلزل خانواده” تشخیص داده و حکمش بر این است که پزشک زن (زوجه) فقط در یک بیمارستان کار کند و او را از اشتغال در سایر بیمارستان ها منع کرده است.
نظام حقوقی ایران حکم خانواده ی پشتبان و همدلِ مرد را دارد. هر جا مرد در دعوای خانوادگی علیه زن در بماند، این نظام حقوقی است که تمام قد پشت مرد ایستاده است و او را پیروز می کند.
زن در زندگی خانوادگی با شوهر یا پدر به تنهایی طرف نیست، طرف او دولت/شوهر و دولت/پدر است. در واقع جباریت سطح کلان به جباریت فردی مرد امکان وقوع می دهد؛ چنانکه میل و خواسته مرد هر چه باشد به پشتگرمی سیستم قدرتمندی که از او حمایت می کند، به زن تحمیل می شود.
ایدئولوژی ای که قانون خانواده بر آن استوار شده، استحکام و برپا ماندن خانواده را به حضور ۲۴ ساعته، کار خانگی رایگان و اطاعت محض زن پیوند می زند. از این رو نقش اجتماعی زن هر جا که مطابق میل مرد نباشد، و آن را خلاف مصالح خانواده تشخیص دهد، به یاری نظام حقوقی و قانون متوقف می شود. چون نقش خانگی زن مقدم بر نقش اجتماعی اوست و زن فرمانبَرِ مرد فرض شده است.
از آنجا که زن موجودی تحت قیمومیت و زیر سلطه مرد شناخته می شود، نظام حقوقی با زن طرف گفتگو نیست، یا با او رابطه ی مستقیم برقرار نمی کند، بلکه با رابطه همدلانه اش با مرد و تایید منویات اوست که سرنوشت زن را تعیین می کند. شکست زن در پیشگاه چنین دادگاهی محتوم و از قبل مشخص است.
منبع: تلگرام دکتر سیمین کاظمی
