پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

درباره ندامت نویسی های تازه – اعترافات ساختگی برای زمینه سازی سرکوب های تازه است

مسئولان قوه قضائیه و نهادهای امنیتی وابسته به آن، زندانیان پرونده مشهور به سایت های اینترنتی را وادار به نوشتن ندامت کرده اند. در روزهای اخیر چندین نامه از طرف این روزنامه نگاران منتشر شده که هر چند در فضای عمومی جامعه بازتاب درخوری نداشته، اما به نظر می رسد حکومت قصد دارد از این ندامتنامه ها در جهت ادامه برخوردهای سرکوب گرانه ی خود بهره گیری کند.
اعتراف گرفتن از زندانیان سیاسی، در جمهوری اسلامی، عمری تقریبا به اندازه ی خود این حکومت دارد، این پدیده ضداخلاقی که از آغاز سال های شصت با اعتراف گیری از زندانیان مجاهد آغاز شد و در جریان سرکوب حزب توده ی ایران به اوج خود رسید، بعد از آن نیز از سوی حکومت اسلامی همواره علیه مخالفین به کار گرفته شده است. این اعتراف گیری ها در هر دوره هدف های مختلفی را دنبال کرده است. در نخستین سال های بعد از انقلاب، زندانیان سیاسی را مجبور به نوشتن توبه نامه کرده و به زور بر صفحه تلویزیون ها ظاهر می کردند، تا در «جنگ سیاسی» علیه مخالفین پیروز شوند. عوامل حکومت به این وسیله می کوشیدند جریان های سیاسی و مخالف را در سطح جامعه و در میان افکار عمومی بی اعتبار سازند. اما دوران وادار کردن زندانیان به نوشتن ندامت، به چنین منظوری، مدت هاست سپری شده و افکار عمومی در ایران بعد از آگاه شدن به شیوه های وحشیانه اعتراف گیری و شکنجه در زندان های حکومت اسلامی، سخنانی را که تحت فشار گفته شده، باور نمی کند و به رسمیت نمی شناسد و به اشکال مختلف، نسبت به قربانیان این شکنجه ها و فشار ابراز همدردی می کند. دستگاه های سرکوبگر حکومت، در طول سال ها چنان بی اعتبار شده اند که اقدامات آن ها تنها نفرت عمومی نسبت به ادامه ی این حکومت را تشدید می کند.
اعتراف گیری های اخیر نمی تواند با هدف «مبارزه سیاسی» علیه مخالفین صورت گرفته باشد. نه قربانیان تازه این شیوه، چهره هایی هستند که بتوانند به چنین هدفی خدمت کنند و نه دستگاه سرکوب به بی اعتبار کردن مخالفین از طریق این روش ها امید دارد. هدف رواج دوباره این شیوه نفرت انگیز، زمینه سازی برای سرکوب های بیشتر است. رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس آبادگر با فاش کردن این هدف، گفته است مجلس قصد پیگیری «اعترافات» قربانیان شکنجه و فشار را دارد. مقامات امنیتی و سیاسی حکومت، با استفاده از اعتراف هایی که به زور بر زبان و قلم قربانیان خود جاری ساخته اند، در حال تشکیل پرونده های تازه و تدارک سرکوب های بیشتری هستند که قرار است این اعترافات زمینه را برای آن ها آماده سازد.
بی توجهی افکار عمومی نسبت به این ندامتنامه ها، به این دلیل که اعتراف گیری شیوه رسوا و شناخته شده ای است، دست مسئولان نهادهای قضائی و امنیتی را برای اجرای نقشه های خود باز می گذارد. هر اعترافی را باید به مثابه تخته پرشی برای گسترش تور سرکوب و اختناق در نظر گرفت و با اعتراض به چنین اقداماتی، هزینه های ادامه ی این روش ضدانسانی را برای مقامات قضائی و امنیتی بیشتر ساخت.

https://akhbar-rooz.com/?p=32966 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x