«عالیه علی‌پور»، مادر جان‌باخته اعدامی «منصور (مهدی) جهانگیری» که در جریان کشتار گسترده زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ اعدام شد، دو روز پیش دوشنبه ۷ بهمن در تهران درگذشت.
مادر عالیه از جمله مادرانی بود که سال ۱۳۶۷ پس از چند ماه بی‌خبری از فرزندش منصور، ساکی از لباس‌ها و نامه‌های او را دریافت کرد و بعدتر همراه با سایر خانواده‌ها راهی خاوران شدند. مادر عالیه تا سال ۱۳۸۸ هر سال همراه دیگر خانواده‌ها در مراسم خاوران حاضر می‌شد اما از سال ۸۸ به بعد با تشدید فضای امنیتی و کانال کشی راه‌های دوروبر ورودی به خاوران رفتن به آن‌جا برای بسیاری از پدر و مادرهای پیر سخت‌تر از پیش و برای برخی از آن‌ها همچون مادر عالیه عملا غیرممکن شد.
مادر عالیه، دوشنبه ۷ بهمن در خانه خودش در تهران درگذشت و مرگ امان نداد تا دادخواهی فرزندش را ببیند، آن‌چه گفته بود تنها امیدی است که او را پس از اعدام پسرش زنده نگه داشته است. گفتنی است که «کریم دلال‌زاده جهانگیری»، پدر جان‌باخته منصور هم سال ۱۳۸۳ درگذشته است.
منصور دلال‌زاده جهانگیری که در میان دوستان و خانواده‌اش به
نام مهدی شناخته می‌شد متولد ۱۳۳۷ در تهران، تا پیش از تعطیلی دانشگاه‌ها
در جریان انقلاب فرهنگی، دانشجوی رشته مهندسی فیزیک اتمی دانشگاه صنعتی
آریامهر (شریف فعلی) در تهران بود. آقای جهانگیری که به گروه سهند نزدیک
بود سال ۱۳۵۸ به سازمان تازه تاسیس «اتحاد مبارزان کمونیست» پیوست که از
دل گروه سهند تشکیل شده بود.
منصور جهانگیری سال ۱۳۶۰ و با شدت گرفتن موج نخست سرکوب سازمان‌یافته
جریان‌های چپ در جمهوری اسلامی بازداشت شد و در دادگاه حکم ابد گرفت.
همزمان برادر کوچک‌تر او، محمود جهانگیری که ان زمان ۱۶ ساله بود به ظن
هواداری از «اتحاد کمونیست‌ها» بازداشت و به ۵ سال زندان محکوم شد. منصور
در اوین زندانی بود اما محمود بیشتر زندانش را در قزل‌حصار و بعدا در
گوهردشت گذارند.
محمود جهانگیری سال ۱۳۶۵ از زندان آزاد شد اما برادر بزرگترش منصور در جریان کشتار ۶۷ در زندان اوین اعدام شد و خانواده‌اش پس از چند ماه بی‌خبری ساک وسایلش را تحویل گرفتند.
