تاریخنویسی مارکسیستی بدرستی توجه را به وجه تولید آسیایی حاکم بر ایران مبذول می دارد و آنرا بدرست دلیل عقب افتادگی امروزی ایران می داند، بخاطر اینکه این شیوه تولید همه هست و نیست (مانند جان و مال ” زمین و آب و جنگل وهمه جانداران” آن متعلق به حاکم مستبد و در کف خونخوار و بی رحم و سرکوبگر حکومت مرکزی قرار می دارد.
در مقایسه با غرب که پیشرفتهای بسیار کرد در آنجا زمینها و آبها در دست مالکین کوچک و در مقیاس خیلی زیاد یا بسیار تعلق داشته است، و بعدها بخاطر تعدیدهای بیرونی موجب همبستگیها به صورت اتحاد فراگیر به شکل به اصطلاح یک کشور که دارای خود مختاری بوده اند و استبداد فراگیر غلبه نداشت و از این طریق مبادله مابین این خودمختاریها سبب رونق تجارت و رشد و ترقی شد.
اینکه در شیوه تولید آسیایی حکومت و مذهب و استبداد دست در دست هم داشتن آنچنان غیر مترقبه از این ساختار نیست زیرا مذهب برای تحمیق توده ها بسیار کارا بود، و کمکی بسیار بزرگ برای یکه حاکم بزرگ. به همین خاطر در کشورهایی با حاکمیت استبدادی سراسری که کسی فضای نتق کشیدن نداشت استبداد و عقب ماندگی و رسیدن به دموکراسی و پیشرفت دچار چالشهای بسیار شده است.
بنظرم پرداختن از منظر اینکه اسلام عامل عقب ماندگی بوده است و زمینداری حکومتی را ندیده گرفتن به بیراه رفتن است. هر چند همانطوریکه گفتیم مذهب هم آلتی در دست حاکم بهره مند از همه مزایا بود، و در زمانهایی مثل اکنون خود لباس حاکم مطلق بتن می کند.
اینکه برای عبور به دموکراسی بورژوایی مذهبیون سدی بزرگ برای عبور از منطق تفکری به این ایده بودن تنها معلول آن شرایطی ست که سیستم حاکم بر زمین و آب و جان و مال مردم شیوه ایی بسته و غیر قابل انعطاف بوده است می باشد. نه خود آنچه بنام دین اسلام با آن سیستم تطبیق یافته شده چه بسا در شرایط دیگر دین هم برای مانده گار دچار تطبیق یافتگی با شرایط جدید می شود که می شود مثلا رنسانس. و می دانیم رنسانس بدون بورژوازی ممکن نمی بود.
تاریخنویسی مارکسیستی بدرستی توجه را به وجه تولید آسیایی حاکم بر ایران مبذول می دارد و آنرا بدرست دلیل عقب افتادگی امروزی ایران می داند، بخاطر اینکه این شیوه تولید همه هست و نیست (مانند جان و مال ” زمین و آب و جنگل وهمه جانداران” آن متعلق به حاکم مستبد و در کف خونخوار و بی رحم و سرکوبگر حکومت مرکزی قرار می دارد.
در مقایسه با غرب که پیشرفتهای بسیار کرد در آنجا زمینها و آبها در دست مالکین کوچک و در مقیاس خیلی زیاد یا بسیار تعلق داشته است، و بعدها بخاطر تعدیدهای بیرونی موجب همبستگیها به صورت اتحاد فراگیر به شکل به اصطلاح یک کشور که دارای خود مختاری بوده اند و استبداد فراگیر غلبه نداشت و از این طریق مبادله مابین این خودمختاریها سبب رونق تجارت و رشد و ترقی شد.
اینکه در شیوه تولید آسیایی حکومت و مذهب و استبداد دست در دست هم داشتن آنچنان غیر مترقبه از این ساختار نیست زیرا مذهب برای تحمیق توده ها بسیار کارا بود، و کمکی بسیار بزرگ برای یکه حاکم بزرگ. به همین خاطر در کشورهایی با حاکمیت استبدادی سراسری که کسی فضای نتق کشیدن نداشت استبداد و عقب ماندگی و رسیدن به دموکراسی و پیشرفت دچار چالشهای بسیار شده است.
بنظرم پرداختن از منظر اینکه اسلام عامل عقب ماندگی بوده است و زمینداری حکومتی را ندیده گرفتن به بیراه رفتن است. هر چند همانطوریکه گفتیم مذهب هم آلتی در دست حاکم بهره مند از همه مزایا بود، و در زمانهایی مثل اکنون خود لباس حاکم مطلق بتن می کند.
اینکه برای عبور به دموکراسی بورژوایی مذهبیون سدی بزرگ برای عبور از منطق تفکری به این ایده بودن تنها معلول آن شرایطی ست که سیستم حاکم بر زمین و آب و جان و مال مردم شیوه ایی بسته و غیر قابل انعطاف بوده است می باشد. نه خود آنچه بنام دین اسلام با آن سیستم تطبیق یافته شده چه بسا در شرایط دیگر دین هم برای مانده گار دچار تطبیق یافتگی با شرایط جدید می شود که می شود مثلا رنسانس. و می دانیم رنسانس بدون بورژوازی ممکن نمی بود.