جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

رهبری رادیکال جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی را باید تامین کرد! – رحمان حسین زاده

(سخنرانی افتتاحیه در کنگره نهم حزب حکمتیست)

بعد از این دیدن این کلیپ پرشور مبارزاتی، (کلیپی که صحنه های برجسته مبارزات کارگری و توده‌ای دیماه ۹۶ تا آبانماه ۹۸ را نشان میداد و در آغاز کنگره پخش شد) سخن گفتن سخت است. درود بر این رزم پرشور. بگذار قدر بدانیم حرف این مبارز جسوری که گفت “خامنه ای محاکمه ات میکنیم” و ما تاکید کنیم، “خامنه ای، جمهوری اسلامی سرنگونت میکنیم، به جای نظام سیاهتان، نظام سیاسی نوینی میاوریم که آزادی، برابری، رفاه، سعادت و خوشبختی و رهایی از استثمار و ستم را با اتکا به نیروی عظیم مبارزاتی که دیدیم، ممکن کند و این پایه همبستگی این کنگره با این مبارزات پرشور کارگری و توده ای دو ساله اخیر برای برچیدن جمهوری اسلامی است.

اما عزیزان، مهمانان کنگره، هیئت های احزاب، نمایندگان کنگره، اعضای حزب، عزیزانی که از طریق نت کنگره را همراهی میکنید، به کنگره نهم حزب حکمتیست خوش آمدید. قبل از هر کلامی اجازه بدهید، از جانب کنگره پیام همسرنوشتی و همگامی با خیزش کوبنده اخیر در آبانماه ۹۸ و بعلاوه با جنبشهای عظیم توده ای در عراق و لبنان و شیلی و اکوادور و فرانسه و دیگر نقاط جهان را اعلام کنیم. مهمتر گرامی بداریم، یاد عزیزان جانباخته، امیدوار باشیم به بهبودی سریع زخمی ها و صدمه دیدگان و آزادی فوری دستگیرشدگان. حقیقتش دو ماه قبل که به تدارک کنگره نزدیک میشدیم، به خود میگفتم در دوره بسیار سیاهی که کاپیتالیسم به بشریت تحمیل کرده وارد کنگره میشویم. اما مبارزات عظیم یکی دو ماهه اخیر که به آنها اشاره شد، نوری تاباند، بر آن سیاهی سهمگین. امید آورد و نشان داد که بشریت به توحش سرمایه تمکین نمیکند. هیچ جامعه ای خودکشی سیاسی نمیکند، بلکه ایستادگی و مقاومت و مبارزه همبسته و بزرگ پاسخ مردم به بربریت نظم جهنمی سرمایه است. تردیدی نیست تک تک ما علاقمند بودیم، که در همین خیزش شهری آبانماه کنار مردم رزمنده می بودیم. نسل جوان مبارزات این دوره بدانند، صحنه های پرشور تظاهراتها و نبردهایی که می بینیم، یادآور تجارب مبارزات ماهایی است که در اینجا حضور داریم. چند نسل کمونیست و آزادیخواه جامعه ایران، در دوره های مختلفی با مشت های گره کرده تظاهراتهای ضد سلطنت و جمهوری اسلامی را پشت سرگذاشتیم، جان سالم بدربرده های قتل عام دهه شصت و کنج زندانها، فعالین عرصه های مبارزات کارگری و توده ای، پارتیزانهای کمونیست نبردهای قهرمانانه در مقابل تهاجم جمهوری اسلامی به مردم اینجا نشسته اند و همه ماها بعد از ایستادگی و مقاومتهای زیاد به ناچار به تبعید رانده شده و همین واقعیات فصل مشترک جدی همسرنوشتی و همبستگی و عجین بودنمان با مبارزات کنونی است.

اینجا لازمست بر این مساله فوکوس کنیم که پیام تظاهراتها و نبردهای اخیر آبان ماه ۹۸ محدود به “جمهوری اسلامی نمیخوایم” نیست، بلکه این بار اعلام عزم و به صحنه آوردن “اراده مستقیم سرنگونت میکنیم” است. این گام پیشروانه نسبت به دی ماه ۹۶ است. همگان در این هفته آخر آبان ماه صف آرایی قاطع نبرد با جمهوری اسلامی را می بینند. دو طرف بی ابهام و با قدرت در مقابل هم ایستاده اند. مردم بی اما و اگر به خیابانها آمده و به سمبلهای نظام فاسد اسلامی تعرض میکنند و دشمن هم با همه ابزار و اهرمهای قتل عام به مردم تعرض میکند.

جوهر این نبرد جدال بر سر قدرت سیاسی است. جابجایی قدرت سیاسی صورت مساله اصلی جامعه است. در عراق و لبنان هم همین است. در نتیجه نه فقط سرنگونی کل نظام، بلکه عروج آلترناتیو گرفتن قدرت و مساله رهبری و پرکردن خلاء رهبری مساله محوری است و باید به آن جواب داد.

آیا این به معنای آن است، این جنبش سرنگونی عظیم فاقد سوخت و ساز و اصلا رهبری ندارد. قطعا منظور این نیست. چون رهبری در محل وجود دارد. اما فاقد رهبری سراسری و متحد کننده و هماهنگ سراسری هستیم. در نتیجه به رهبری در این اشل نیازمندیم. اما نه هرنوع رهبری! رهبری واحد و “همه با هم” در جنبش سرنگونی منظور نیست وجدال بین راست و چپ در جنبش سرنگونی چنین پدیده ای را از موضوعیت انداخته است. ما منظورمان رهبری رادیکال و کمونیستی مورد نظرمان است. یادمان باشد، هم اکنون جریانات راست هم برای شکل دادن به رهبری زیر عناوین مختلف در تقلایند. نیروهای صف کارگر و کمونیسم، موظفیم همزمان با نبرد با جمهوری اسلامی، در تقابل بی ابهام با آلترناتیوهای راست به رهبری چپ و کمونیستی شکل دهیم. طبعا عروج رهبری رادیکال و کمونیست که من از آن صحبت میکنم، قاعدتا افق و پلاتفرم رادیکال را در ابعاد اجتماعی، مبارزاتی جا انداخته، سازمان توده ای و حزبی محکم و گسترده بنیاد گذاشته، ماهرانه و اصولی دارای تاکتیک سیاسی خلاقانه و فعال است. منشاء انواع ابتکارات و اقدامات است. میداند کجا پیشروی و کجا عقب بنشیند، در یک کلام رهبری همه جانبه است.

تامین چنین رهبری آلترناتیو روی میز هر رهبری کارگری رادیکال، کارگران آگاه و کمونیست و فعالین کمونیست و هر نیروی چپ و کمونیست مدعی گرفتن قدرت و بیش از همه روی میز حزب حکمتیست و این کنگره است. کنگره نهم حزب حکمتیست باید به این سمت برود.

آیا کارگر و کمونیسم این دوره و آیا کمونیسم کارگری و حزب ما میتواند نقش خود را درتامین رهبری چپ و سوسیالیستی برای رهایی جامعه ایفا کند. چنین کاری سخت و پیچیده است و اصلا آسان نیست. اما عملی و شدنی است. عملی و ممکن است با تکیه بر واقعیات زیر:

الف- جنبش سرنگونی عمیقا چپ گرایانه و بپاخاسته از اعماق جامعه نقطه اتکا مهم ما است. چنین جنبشی چپ و راه حل چپ و سوسیالیستی میخواهد. چپ را بزرگ میکند.

ب- یک واقعیت مهم دیگر اینکه جنبش کارگری به عنوان اولین جنبش مطرح و فعال با نقش تعیین کننده در صحنه است. ظرفیت در راس تحولات قرار گرفتن را دارد. پتانسیل به دست گرفتن رهبری جنبش سرنگونی را دارد. 

ج- کمونیسم معتبر، متشکل و متحزب در سیاست ایران برجسته است. این ابزار مهم تعیین تکلیف قدرت سیاسی با آلترناتیوهای راست و ارتجاعی است.

د- در مقابلمان آلترناتیوهای راست امتحان پس داده و بخشا شکست خورده و ناکام مانده در ابعاد اجتماعی قرار دارند. مشروطه خواه و مشروعه خواه به میدان آمده در انقلاب مشروطیت، اولی در سال ۵۷ جارو شده توسط قیام مردم و دومی در حال سرنگونی توسط مردم است. به علاوه شاخه های مختلف ناسیونالیسم ایرانی ناکام مانده و بیربط به امیال واقعی مردم، به نظرم شانس چندانی ندارند، به شرطی که آلترناتیو چپ و کمونیستی در صحنه باشد. تامین این شرط و شکل دادن به رهبری و آلترناتیو چپ در گرو پراتیک انسانهای زنده و نیروی فعاله انسانی جنبش کمونیستی و کارگری است. حزب حکمتیست بخش مهم و تعیین کننده این نیروی فعاله خلاق و زنده است. حزب ما برای ایفای این نقش مشکل خط و جهت سیاسی کمونیستی و کارگری و پلاتفرم و سیاست ندارد. مشکل تجربه و پیشینه  را ندارد. سابقه درخشان مبارزاتی و انسجام و به هم  پیوستگی سیاسی اتفاقا سرمایه بزرگ کار ما است. اما جنبش و حزب ما برای ایفای نقش در نبرد تاریخ ساز جدال قدرت سیاسی یک مشکل مهم دارد، مشکلی که در چپ به طور کلی به نحو مزمنی عمل کرده است. آن هم کم توقعی و خود را در سطح جریانات دست اول تعیین تکلیف قدرت سیاسی ندیدن. بگذار صریح بگویم، جونیوریسم که همواره منصور حکمت هشدار میداد، این معضل ما را زمین نزند. فایق آمدن بر جونیوریسم، راه پیشروی جنبش و حزب ما به طرف عروج رهبری کمونیستی در تحولات تعیین کننده پیش رو را به شدت هموار میکند. پرکردن خلاء رهبری در واقع یعنی پر کردن مشکلات دیگر مثل فراهم کردن امکانات، گسترش جثه سازمانی و داشتن سازمان آماده بکار حزبی، داشتن نقش موثر در ایجاد سازمانهای توده ای، داشتن  مدیای موثر و ایجاد دسترسی مستقیم به جامعه و در پیش گرفتن تاکتیکهای خلاقانه و بسیاری ابتکارات دیگر. شکل دادن به چنین رهبری کمونیستی و مبتکر و خلاق میتواند نبرد سخت و پیچیده سرنگونی جمهوری اسلامی را ممکن و سازماندهی انقلاب کارگری را در ایران ممکن کند.

سخنم را با خطاب به رهبران کارگری و کمونیستها و فعالین کمونیسم کارگری و مشخصا کادرها و اعضای حزب حکمتیست در داخل و خارج کشور تمام میکنم.

وارد دوره تاریخ سازی شدیم. در مقابلمان دوراهی و یا بهتر بگویم دو چشم انداز قرار دارد. چشم انداز پیروزی یا شکست که هر دو محتملند. یا با تمام توان و تجربه جنبشی و حزبی و سیاسی و عملی با چشمان باز و با شناخت نقطه قدرتهایمان وارد جنگ بر سر قدرت سیاسی میشویم و پیروزی را ممکن میکنیم، یا نه، فرصت را از دست میدهیم، شکستمان میدهند و حتی امکان نشستن در حاشیه جامعه را هم از ما میگیرند. همانطور که قبلا اشاره کردم، همه فاکتورهای ماکروی سیاسی و اجتماعی و جنبشی به ما میگوید این بار کارگر و  کمونیسم و تحزب کمونیستی میتواند پیروزی را ممکن کند، جمهوری اسلامی را سرنگون و نظم کاپیتالیستی در ایران را ساقط کند. جامعه ایران بنا به فاکتورهای واقعی که گفتیم، اولین کاندید تحقق انقلاب کارگری در جهان معاصر است. وقوع چنین تحول انقلابی نه تنها مردم ایران را نجات میدهد، بلکه خاورمیانه را دگرگون میکند. جهان و مبارزات حق طلبانه کارگر و مردم ستمدیده را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد. بنیادهای انترناسیونالیسم پرولتری را پی می افکند. کنگره نهم حزب ما موظف است در این راستا جهش کند و گامهای اساسی بردارد.

***

https://akhbar-rooz.com/?p=13920 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x