واندانا شیوا- داود جلیلی
ما شاهد وقوع هم زمان سه بیماری همه گیر هسیم . اولین آن همه گیری ویروس کرونا است. دومین همه گیری گرسنگی است. و سومین آن همه گیری از دست دادن معیشت است. ویروس کرونا ۱۹ سه میلیون نفر را تا کنون آلوده و ۲۲۸.۰۰۰ نفر را در سطح جهان کشته است.
برنامه غذایی جهان به جامعه جهانی در باره پدیداری”همه گیری گرسنگی” هشدار داده است، که پتانسیل متاثر کردن یک چهارم میلیارد نفر را دارد که زندگی و معیشت آن ها در خطر فوری قرار خواهد گرفت.
طبق اعلام برنامه جهانی غذا، بیش از یک میلیون نفر در خطرسو ء تغذیه قرار دارند و ۳۰۰.۰۰۰ نفر از آن ها می توانند در هر روز مشخصی در سه ماه آینده از گرسنگی بمیرند.
“همه گیری” از دست دادن معیشت هم وجود دارد. طبق اعلام سازمان جهانی کار، “در نتیجه بحران اقتصادی ناشی از بیماری همه گیر، تقریبا ۱.۶ میلیارد نفر کارگران غیر رسمی اقتصاد (که نشانگر آسیب پذیرترین ها در بازار کار هستند) غیر از ۲ میلیارد کل جهانی و نیروی کار ۳.۳ میلیاردی جهان، آسیب شدیدی را در کسب در آمد بخور و نمیر متحمل شده اند. این به خاطر اقدامات تعطیلی و / یا به خاطر آن است که آن ها دربخش هایی که بیشترین ضربه را خورده اند کار می کنند.”
همان طور که گی رایدر دبیرکل سازمان جهانی کار خاطر نشان کرد، “برای میلیون ها کارگر معنی عدم درآمد عدم غذا، عدم امنیت و عدم آینده است. {…} همان طور که بحران همه گیری و مشاغل کامل می شود، محافظت از آسیب پذیرترین ها حتی به امر فوری تری تبدیل می شود .”
همه ی این سه بیماری همه گیردر مدل اقتصادی مبتنی بر سود، آز و بهره کشی گرایی ریشه دارد که نابودی اکولوژیکی را تسهیل، از دست دادن معیشت را تشدید، نابرابری اقتصادی را افزون و جامعه را بین ۱ درصد و ۹۹ درصد قطبی و تقسیم کرده است.
در اول ماه می جاری، در زمان بحران ویروس کرونا، بیائید اقتصاد های جدیدی را براساس دموکراسی زمین، و دموکراسی اقتصادی تصور و ایجاد کنیم که می تواند سیاره زمین و بشریت را حفظ کند. بیائید تمام این سه بیماری همه گیر را از طریق مشارکت و همبستگی دموکراتیک از پیش پا برداریم. با غمخواری، بیائید مطمئن شویم که هیچ کس از گرسنگی رنج نمی برد، و با همبستگی و دموکراسی بیایید در شکل دادن آینده اقتصادها برای تضمین آن که هیچ کس بیکار نمی ماند، که هیچ کس بی صدا نیست همکاری کنیم.
بحران های متعددی که ما با آن ها رو در روییم صدای بیدار باش هستند: اقتصاد مدیریت شده از سوی ۱ درصد برای مردم و آینده جواب نمی دهد. ایده ی آینده آن ها بر کشاورزی دیجیتال بدون کشاورزان، کارخانه های خودکارسازی شده و تولید بدون کارگران بنا شده است.
ما به ساختن اقتصاد هایی که طبیعت را نابود نمی کند، معیشت و حقوق کارگران را نابود نمی کند متعهدیم، اقتصادهایی که سلامت ما را با انتشار بیماری ها و بیماری های همه گیرنابود نمی کنند، که سبب از دست دادن معیشت، آزادی، کرامت و حق کارکردن نمی شوند، که مشکل گرسنگی را در جهان تشدید نمی کنند.
بیایید اقتصاد های “گرسنگی صفر” را با محافظت از معیشت کشاورزان خرده پا که ۸۰ درصد از غذای مصرفی ما را تولید می کنند حفظ کنیم. بیایید اقتصادهای دایره ای و همبستگی کشوری ایجاد کنیم که بتواند از دست فروش ها و خرده فروشان کوچک، که به جامعه ها شکل می دهند در حالی که رد پای اکولوژیک خود را کاهش می دهند حمایت کند.
در مرحله پسا کووید-۱۹ پیش رو، بیایید اقتصاد را با این آگاهی که همه جان ها برابرند، که ما بخشی از زمین هستیم، که ما موجودات اکولوژیکال (بوم شناختی)، زیستی (بیولوژیکال) هستیم، که کار حق ماست و در مرکز زندگی انسان قرار دارد باز سازی کنیم. بیایید به یاد داشته باشیم که مراقبت از زمین و از هریک از مامهم ترین کاری است که وجود دارد. هیچ مردمی یک بار مصرف یا بی مصرف نیست. ما یک انسانیت و یک سیاره ایم. استقلال، یکپارچگی، کرامت، کار، آزادی و دموکراسی حق طبیعی ماست.
