پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی و شیوه مبارزه – احمد هاشمی

گروهی از محققین معتقد هستند که نا فرمانی مدنی در واقع منطقه خاکستری میان خشونت از یک سو و اعتراضات و اخطار از سوی دیگر قرار دارد. اتخاذ اشکال متفاوت نا فرمانی مدنی باید با تحلیل مشخص از توازن قوا، مقبولیت شیوه مبارزه و همچنین نوع عکس العمل اقتدارگرایان، اینکه آیا آنها قادر به تطبیق خود با اوضاع هستند و یا اینکه مقاومت خواهند نمود ، همراه باشد
احمد هاشمی

در رژیم اقتدارگرای جمهوری اسلامی سرکوب خواست های مشروع و قانونی مردم، با ابزار خشونت یک امر رایج است. در مقابله با این رژیم می تواند دو دیدگاه ساده گرایانه  وجود داشته باشد. دیدگاه اول : در مقابل این خشونت کاری نمی توان کرد، پس باید عکس العملی نشان نداد و به امید روزی نشست، که همه چیز بهتر شود.

دیدگاه دوم :  دست به اعترض می زند اما شیوه مبارزه اش ” مقابله به مثل”  یعنی  توسل به ابزار خشونت است.

در حقیقت اتخاذ شیوه ” مقابله به مثل”  علیه رژیم عموما واکنشی است. تجربه  نشان می دهد که  اعتراضاتی موفق هستند، که خود ابتکار عمل را در دست بگیرند و همین تجربیات حاکی از آنند، که نتایج  روش های خشونت آمیز غیرقابل پیش بینی و کنترل هستند،  در حالی که در اعتراض هدفمند، تلاش بر این است که، بر آنچه که بدست می آید، خود کنترل داشته باشد.

بررسی و تجزیه و تحلیل شیوه های مبارزه در موج سوم دموکراسی در کشور های مختلف و همچنین در چارچوب سیستم های دمکراتیک توسط محققین، راهنمای تئوری و عمل مناسبی برای این موضوع خواهد بود.

غالب محققین شیوه های مبارزه را به چهار فرم مختلف تقسیم می کنند:

الف- اخطار: از طریق نامه نوشتن و جمع آوری امضا انجام می گیرد.

ب- اعتراضات : که شامل راهپیمائی، بستن راه های ورود به سازمان های دولتی، اعتصاب غذا  

ج-  تقابل یا نا فرمانی مدنی: که شامل اعتصاب و تحریم، بستن خیابان ها، اشغال ساختمان ها، صدمه به اموال سرکوب.

خشونت:  اقدام خشونت آمیز با سلاح سرد و گرم، گروگانگیری، غارت.

در جدول زیر این شیوه ها دسته بندی شده اند:

با نگاهی به این جدول  می توان  مرز بین مبارزه خشونت آمیز و مسالمت آمیز را تا حدودی از هم دیگر تفکیک نمود.

گروهی از محققین معتقد هستند که نا فرمانی مدنی در واقع منطقه خاکستری میان خشونت از یک سو و اعتراضات و اخطار از سوی دیگر قرار دارد. اتخاذ اشکال متفاوت نا فرمانی مدنی باید با تحلیل مشخص از توازن قوا، مقبولیت شیوه مبارزه و همچنین  نوع عکس العمل اقتدارگرایان، اینکه آیا آنها قادر به تطبیق خود با اوضاع هستند و یا اینکه مقاومت خواهند نمود ، همراه باشد.

[email protected] 

https://akhbar-rooz.com/?p=12534 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
کیا
کیا
4 سال قبل

از آنچه داریم و اکنون شاهدش هستیم می توان توانایی ها،توازون ها و عکس العمل ها را دید و شیوه مبارزه را تعیین و ارتقاء داد.
اکنون نیروهای خود جوش مردمی در مبارزه ای نا برابر ، نا همگون ، با اهداف نا مشخص یا عصبی و هدایت نشده ،حاکمیت را بهچالش کشانده اند.
اگر بجای آتش زدن پمپ بنزین ها ویا بانک ها در های زندان را باز کنند ،توانایی جنبش افزوده خواهد شد،چون زندانیان سیاسی با تجربه و ابدیده در مبارزه رهبری و سازماندهیرا ارتقاءخواهند داد.
اگر طیف های رنگارنگ اپوزیسیون اعلام آشتی و همکاری با یکدیگر کنند، به سازماندهی و انسجام مبارزان خواهند افزود.
حال میتوان بیشتر از این تجربه بیرون کشید که به عهده سیاسیون است.

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x