پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

زنان خانه دار، سیزیف های عصر جدید- سیمین کاظمی

اگر سیزیف تنبیه را به علت ارتکاب گناه و به عنوان حکم خدایان تحمل می کرد، تنبیه کار خانگی برای زنان، نه تاوانی برای گناهی نامعلوم که حاصل تبعیض جنسیتی است که خدایان نظام مردسالاری بر او تحمیل کرده اند و به توشیح خدایان سرمایه داری عصر جدید نیز رسیده است

«خدایان سیزیف را محکوم کرده بودند که پیوسته تخته سنگی را تا قله کوهی بغلتاند و از آنجا، آن تخته سنگ با تمامی وزن خود پایین می افتاد. خدایان به درستی اندیشیده بودند که برای انتقام گرفتن، تنبیهی دهشتناکتر از کار بیهوده و بی امید نیست».

برخی موقعیت های واقعی بشر قابل تشبیه به سرگذشت افسانه ای سیزیف است و یکی از این موقعیت ها که عموماً عادی تلقی شده و تلاشی هم برای تغییر آن نمی شود، موقعیت زن خانه دار است که از بام تا شام مجبور به انجام وظایفی تکراری، خسته کننده و ملال آور است که به مثابه تنبیهی بر گناه ناکرده مجبور به تحمل آن شده است.

اگر سیزیف تنبیه را به علت ارتکاب گناه و به عنوان حکم خدایان تحمل می کرد، تنبیه کار خانگی برای زنان، نه تاوانی برای گناهی نامعلوم که حاصل تبعیض جنسیتی است که خدایان نظام مردسالاری بر او تحمیل کرده اند و به توشیح خدایان سرمایه داری عصر جدید نیز رسیده است که با وجود ادعاهای دروغین برابری خواهی، با تمام دستگاه های ایدئولوژیک شان می کوشند، چنین مجازاتی را خدمتی مقدس، طبیعی و ابدی و ازلی جلوه دهند.

قرن هاست که بر اساس تقسیم کار جنسیتی، وضعیتی به زن تحمیل شده که او را از ورود به حوزه عمومی بازداشته، در فضای خانه محبوس و به انجام فهرستی بلندبالا و تمام نشدنی از کارهای حقیر و بی ارج محکوم کرده است. این محکومیت که آغازش به درستی مشخص نیست، در مناسبات اجتماعی جدید ادامه دارد و به مانعی بزرگ برای هر نوع مشارکت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی زنان تبدیل شده است.

کار خانگی، این کار عقیم، ملال آور، بی مزد و بدون تعطیلی،که نه در مناسبات تولید به حساب می آید و نه ارزشی بر آن مترتب است، نه منزلتی دارد، و نه آینده و پیشرفتی در آن قابل تصور است، مهترین مانع خودشکوفایی زنان است، اما به طرزی فریبکارانه به عنوان شاخصی از عاطفه و تعهد زنان به نزدیکان شان جا زده شده تا دائماً این احساس گناه با زن باشد که اگر مشارکت اجتماعی را بر وظایف خانگی ترجیح دهد، به فقدان عاطفه، زنانگی و خودخواهی و ناهنجار بودن متهم می شود.

کار خانگی، همانند غلتاندن و بالا بردن تخته سنگی از کوه و تکرار مداوم آن، دشوار، بیهوده، خسته کننده و غیرمنصفانه است، اما راه رهایی از آن نه مزدی شدن اش (که در واقع پذیرفتن فرودستی زنان و محدود شدن شان به خانه است)، که آگاهی زنان به این رنج و تلاش برای بر هم زدن نظم جنسیتی موجود، فرو ریزاندن تقسیم کار جنسیتی و اجتماعی شدن کار خانگی است و تا رسیدن به چنین هدفی لازم است، برای فهماندن و جاانداختن اینکه کارخانگی وظیفه ای مشترک و فراجنسیتی است کوشش شود.

*برگرفته از تلگرام نویسنده

https://akhbar-rooz.com/?p=29021 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x