جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

زنان هشت مارس: در هم کوبیدن ماشین سرکوب رژیم جمهوری اسلامی با سرنگونی انقلابی آن گره خورده است!

جمهوری اسلامی در شرایطی که بحران اقتصادی و سیاسی محاصره اش کرده ، از زاویه بین المللی و روابط اش با امپریالیست ها خصوصا آمریکا با بحران عمیق تری روبروگشته، در شرایطی که ویروس کرونا و گسترش آن در اقصی نقاط جامعه، جان میلیون ها نفر را به خطر انداخته، فقر، بی خانمانی، بیکاری، گرسنگی دامن اکثریت مردم تهیدست و زحمتکش جامعه را گرفته، شیوع ویروس پدر/مردسالاری که در خشونت های وحشیانه تبلور وسیع یافته است و ….  تنها یک راه را برای جلوگیری از وقوع هر خیزشی از جانب زنان و مردم تهیدست شهر و روستا برای جلوگیری از فروپاشی خود می بیند: سرکوب وحشیانه، گسترده و خونین.

در جامعه ای که شکاف طبقاتی بیداد می کند و نزدیک به ۵۰ درصد از مردم در فقر مطلق به سر می برند، در جامعه ای که ده ها هزار نفر که عمدتا از طبقات محروم جامعه بودند در اثر ابتلا به ویروس کرونا جان اشان را از دست داده اند، در جامعه ای که هر روز خبر سربریدن، خفه کردن، مثله کردن زنان تحت قوانین ضد زن مبتنی بر شریعت اسلامی توسط مردان خانواده پخش می شود، در جامعه ای که زنان به خاطر سر نکردن حجاب اجباری زندانی می شوند، در جامعه ای که بخشی از مردم در قبرستان ها، گودال ها، پشت بام ها شب را به صبح می رسانند، در جامعه ای که جان صد ها نفر از مهاجرین و پناهندگان افغانستانی درنتیجه شونیسم حاکم گرفته می شود، در جامعه ای که فعالین حوزه های مختلف مبارزاتی دستگیر و زندانی می شوند و… وقوع خیزش های به مراتب گسترده تر از دی ۹۶ و آبان ۹۸ علیه رژیم جمهوری اسلامی، محمتل است.

جمهوری اسلامی خوب می داند که در سراشیب سرنگونی  به سر می برد. در نتیجه می خواهد از طریق تدارکی آگاهانه با دستگیری، زندان، شکنجه، اعتراف گیری های اجباری، اعدام و.. بار دیگر مردم را مرعوب و از وقوع هر طیغان و شورشی جلوگیری کند. در همین راستا است که مبارزین خیزش آبان ۹۶ هم چون محمد رجبی، امیر حسین مرادی، سعید تمجیدی به اعدام محکوم می شوند. سپیده قلیان بار دیگر به بند کشیده می شود. زینب جلالیان، سهیلا حجاب و صد ها زندانی دیگر به طور عامدانه  از جانب رژیم در معرض ابتلا به ویروس کرونا و از دست دادن جان اشان قرار می گیرند. هشت نفراز مبارزین دی ۹۶ و آبان ۹۸  در اصفهان “مفسد فی الارض” شناخته می شوند. صد ها کارگر و زحمتکش به خاطر اعتراض به عدم دریافت حقوق اشان به شلاق و زندان محکوم می شوند، دانشجویان، معلمان، فعالین جنبش ها به عناوین گوناگون دستگیر و زندانی می شوند و………..

اگر رژیم توانست با کشتار یک نسل از مبارزین و انقلابیون در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ و اعدام های علنی و مخفی پس از آن در داخل زندان و زندان بزرگ جامعه تا مدتی فضای رعب و وحشت ایجاد کند، اما، امروزه این زندانیان سیاسی هستند که با ارسال پیام از زندان و افشاگری هر چه بیشتر از جنایات رژیم و پیش گذاشتن رهنمود ادامه مبارزه، ضد حمله آگاهانه ای را علیه رژیم جمهوری اسلامی سازماندهی کرده اند. این روحیه بازتاب شرایط عینی جامعه، تاثیرات مبارزات و خیزش ها و به طور کلی تضاد عمیق توده های مردم با رژیم است. تضاد و شکافی که در شرایط کنونی عمق بیشتری یافته است و پتانسیل آن را دارد که دهانه آتشفشانی که در خیزش زحمت کشان و محرومان جامعه در دی ۹۶ و آبان ۹۸ باز شد را به مجرایی برای طغیان سیلی از مواد مذاب برای به زیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی بدل کند.

برانگیختن موج دو باره مبارزه انقلابی و در هم کوبیدن ماشین سرکوب رژیم جمهوری اسلامی که با سرنگونی انقلابی آن گره خورده است، از وظایف ما و همه نیروهای انقلابی است. این امر تنها می تواند با اشاعه تفکر انقلابی و علمی و با سازماندهی و متشکل کردن توده ای از اقشار و طبقات گوناگون در ظرف های مبارزاتی لازم و ضروری پیش برده شود. این چنین است که می توانیم بر پایه ای علمی و واقعی  و به دور از شعار دهی به ساختن آلترناتیو انقلابی یاری رسانیم. راه پرپیچ و خم است و آینده درخشان!

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)۸ ژوئیه ۲۰۲۰

https://akhbar-rooz.com/?p=39690 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x