اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه ای صنعت نفت در پالایشگاه ها، پتروشیمی ها و نیروگاه ها که از روز شنبه ۲۹ خرداد از “شرکت فراب” نیروگاه “بیدخون” شروع شده است همچنان ادامه داشته و در حال گسترش می باشد. تا به امروز کارگران بخش های مختلف انرژی در ۸ استان کشور( تهران، فارس، اصفهان، خوزستان، بوشهر، ایلام، یزد وهرمزگان) به این حرکت اعتراضی پیوسته اند. روز قبل از این تاریخ نیز (جمعه ۲۸ خرداد) کارکنان رسمی نفت در واحد عملیات دریایی شرکت پایانه های نفتی ایران در جزیره خارک اعتصاب کرده و از تحویل و پهلوگیری یک کشتی تحت اجاره شرکت ملی نفت که قصد بارگیری و انتقال نفت خام به پالایشگاه بندرعباس را داشت، خودداری کرده بودند. پیش از آن، کارگران رسمی صنعت نفت در آستانه سالگرد اعتصاب تیر ماه ۱۳۹۹ اعلام کرده بودند که در روز ۹ تیر ۱۴۰۰ دست به اعتصاب و اعتراض خواهند زد.
در تداوم اعتراضات، کارگران پیمانی نفت اعلام کرده اند که از روز ۹ تیربه اعتصاب کارگران رسمی نفت خواهند پیوست. تاکنون این اعتصابات در داخل و خارج از کشور مورد پشتیبانی و حمایت سندیکاها، احزاب ، سازمانها و جریانات سیاسی و مدنی قرار گرفته است.
اصلی ترین خواسته های کارگران پیمانی و پروژه ای افزایش دستمزد، پرداخت حقوق های معوقه، ۲۰ روز کار، ۱۰ روز استراحت ( کمپین بیست- ده ۱۴۰۰)، امنیت شغلی، دائمی شدن قراردادهای کاری، برخورداری از امکانات بهداشتی و رفاهی حداقل درمحیط های کاری و خوابگاهها و کانتین هایی که در آنها زندگی می کنند، می باشد. آنها همچنین خواهان لغو قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی و کوتاه شدن دست پیمانکاران و پایان دادن به جو امنیتی محیط های کاری، می باشند.
تعدادی از این خواسته ها، همان خواسته هایی می باشد که بخش مهمی از کارگران ایران طی سالهای اخیر برای آن مبارزه کرده و می کنند.
اهمیت و ویژگی این اعتصابات همزمانی آن با “نه” بزرگی می باشد که اکثریت مردم ایران با تحریم نمایش و مضحکه انتخاباتی “ریاست جمهوری” ، تحویل حکومت اسلامی دادند.
سران رژیم از یکسوهراسان از گسترش اعتصابات کارگران صنعت نفت، پالایشگا ه ها و نیروگاه ها که در تداوم خود می تواند بخش انرژی کشور را فلج سازد و از سوی دیگر وحشت زده از پیوستن بخش های دیگر کارگری و صنعتی به اعتصابات ، خواهند کوشید که با ترفندهای مختلف و یا با بگیر و به بند، این حرکات اعتراضی و اعتصابات را سرکوب کنند.
این اعتصاب سراسری در تداوم حرکتهای اعتراضی و جنبشهای اجتماعی است که روز به روز بیشتر و بیشتر میشود و نشانگر عمق بحران اقتصادی است. ناامنی شغلی ناشی از اخراجهای وسیع و بیکاری سازی به همراه گرانی سرسام آور و تورم لجام گسیخته آینده ناروشنی را برای میلیونها کارگر ایران ترسیم میکند. مبارزه کارگران برای تامین نان، کار، مسکن، و حداقل های لازم برای یک زندگی در شان انسان و برخورداری از حق تشکیل سندیکاها و تشکل های مستقل و آزادی، از سوی حکومت، پاسخی جز خشونت، سرکوب و اخراج و زندان نگرفته است. با اینحال این مبارزه ادامه داشته و روز به روز گسترش می‌یابد.
پشتیبانی از مطالبات کارگران پیمانی و پروژه ای شرکت نفت، پشتیبانی از خواسته‌ها و مطالبات میلیونها کارگر ایرانی است. نتیجه این اعتصاب و رسیدن کارگران اعتصابی به خواسته هایشان تاثیر مستقیمی بر ادامه مبارزه جنبشهای اجتماعی و مبارزات کارگران خواهد داشت. هم از این رو پشتیبانی گسترده از این اعتصاب و همراهی با کارگران اعتصابی به هر طریق ممکن اهمیت بسیاری دارد و وظیفه تمامی کسانی می باشد که در راه ایرانی آزاد، دمکراتیک و عاری از تبعیض مبارزه می کنند.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ضمن به رسمیت شناختن حق اعتصاب برای همه، از اعتصاب سراسری کارگران شرکتهای پیمانکاری در صنعت نفت پشتیبانی میکند. ما از نیروهای چپ و دمکراتیک و عدالتخواه دعوت می کنیم تا از اعتصاب حق طلبانە و مطالبات کارگران صنعت نفت پشتیبانی نمایند.
سرنگون باد حکومت «جمهوری اسلامی»
زنده با د آزادی و دمکراسی
زنده باد سوسیالیسم
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
یکشنبه ۶ تیر ۱۴۰۰ / ۲۷ ژوئن ۲۰۲۱
