پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

سازمان راه کارگر: وحشت رژیم اسلامی از کارزار اکثریت وسیع مردم علیه نمایش انتخابات

  کفگیر ته دیگ، شعارهای “عدالتخواهی” و بلوف های اقتصادی، آخرین ترفند رژیم برای کشاندن تهیدستان به پای صندوق های رای

سازمان ما در اعلامیه مشترکی که در تاریخ ۲۸ اردیبهشت به همراه پنج جریان چپ انقلابی ایران منتشر کرده است، موضع خویش را در مورد مضحکه انتخابات ۲۸ خرداد مشخص کرده و اعلام نموده که “انتخاب مردم، سرنگونی جمهوری اسلامی است”.

ما معتقدیم انتخابات در رژیم اسلامی ایران – حتی بر مبنای ولرم ترین، بی رمق ترین و لیبرالی ترین تعریف از دمکراسی- معنا و مفهومی ندارد. در سایه این رژیم مبتنی بر استبداد سیاسی و مذهبی، تنها نامزدهای ذوب شده در ولایت مطلقه فقیه میتوانند از زیر ساطور نظارت استصوابی شورای نگهبان رد شوند. ضمن اینکه در نمایش انتخاباتی پیش رو، آپارات اصلی رژیم بر خلاف رویه ۲۴ ساله گذشته، در راستای تلاش برای یکدست تر کردن حاکمیت، حتی از خیر رقابتهای درون جناحی نیز صرف نظر کرده و همه “چهره های دردسر زا” از تاج زاده و احمدی نژاد تا انواع نامزدهای دیگر را رد صلاحیت کرده است.

این رژیم به خوبی میداند که از خیزش انقلابی دیماه ۹۶ بدینسو، جامعه ایران وارد دوره سیاسی نوینی شده است. دوره ای که شعار “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا” و تمایل اکثریت مردم برای سرنگونی تام و تمام جمهوری اسلامی کلید خورده است. بعد از خیزش دیماه نیز عزم مبارزاتی مردم در مرداد ۹۷ ، آبان و دیماه ۹۸، حدود دو هزار اعتصاب و تجمع کارگری در سال گذشته، شورش زحمتکشان بلوچ، اعتراضات سراسری بازنشستگان و دیگر اقشار مردم از جمله خانواده های جانباختگان به نمایش گذاشته شد.

این رژیم در حالی به استقبال نمایش انتخاباتی میرود که بحران های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و انزوای بین المللی، او را در لبه پرتگاه قرار داده است. مذاکرات وین برای بازگشت امریکا به برجام و برچیدن برخی تحریمها اگر چه آغاز شده و کماکان ادامه دارد، اما بن بست های فراوانی در آن مشاهده می شود، از جمله اینکه دیگر برای غرب مسئله فقط فعالیتهای هسته ای رژیم نیست، بلکه علاوه بر آن فعالیتهای موشکی، تروریستی و منطقه ای رژیم نیز اهمیت دارد. بنابراین بازگشت احتمالی به برجام به معنای رفع همه تحریمها نخواهد بود. غرب به رهبری امریکا، بیش از هر زمان مترصد فرصت است که امتیازات بیشتری از رژیم ایران بگیرد و جام زهر سوم را به او بنوشاند.

در چنین وضعیتی که جامعه ایران آبستن خیزش های انقلابی نوین است، سیاست رژیم تکیه بیشتر بر سرنیزه و یکدست تر کردن حاکمیت فاشیستی است.

این رژیم اگر چه برایش همواره حضور مردم پای صندوقهای رای اهمیت داشته و آنرا به عنوان “مشروعیت نظام” به جامعه بین المللی فروخته است، اینبار خود نیز اعتراف دارد که اکثریت عظیم مردم تصمیم به تحریم بالماسکه انتخاباتی گرفته اند و میخواهند همچون “انتخابات” مجلس شورای اسلامی در اسفند ۹۸ بار دیگر به کلیت رژیم نه بگویند.

 به همین خاطر به فرمان خامنه ای، مناظره اول هفت کاندیدای رژیم برای پست ریاست جمهوری – رئیس قوای تدارکاتچی- تماما به شعارها و لاف زدن های اقتصادی و “عدالت خواهانه” و ریختن اشک تمساح برای اکثریت تهیدست جامعه اختصاص یافت. آنها با این ژست “پوپولیستی” از ده برابر کردن میزان یارانه، تا اعطای سیصد هزار تومان بن غذایی، تا دادن وام پانصد میلیون تومانی به زوجین جوان، تا احداث یک میلیون مسکن ارزان در سال تا رایگان کردن اینترنت و … میخواهند مردم به تنگ آمده از فقر و فلاکت و گرانی و بیکاری و بی مسکنی را به پای صندوقهای رای بکشانند. در همین راستا قول مبارزه با فساد و رانت خواری هم میدهند!!. در حالیکه همه این هفت کاندیدا، خود سالها در راس امور بودند و خود از عاملان و حافظان مناسبات مبتنی بر رانت، فساد سیستماتیک و غارت سازمانیافته بودند.

اینرا البته فقط ما نمی گوئیم، بلکه در خود مناظره تلویزیونی اخیر نیز هر یک در افشای یکدیگر اسناد فراوانی از فساد و رانت خواری و بی عرضه گی رو کردند. در واقع چهار دهه درماندگی و غارت و فساد را به وضوح میشد از لابلای افشاگری این هفت کاندیدا برای جلب آرای مردم شنید.

آنها به خیال خام خود “روی رگ خواب مردم” انگشت گذاشته اند. یعنی معیشت اکثریت مردم!! به این امید که با لاف زنی های توخالی اقتصادی بتوانند میلیونها زحمتکش تهیدست را به پای نمایش انتخاباتی بکشانند.  در این میان آنچه جالب بود وفاداری همه آنها به حفظ و تداوم نظام جهنمی سرمایه داری و بهینه سازی سیاست خصوصی سازی اقتصاد بود. همه آنها به سرمایه داران و طبقه مرفه ایران قول میدهند که اقتصاد را با هدف افزایش سرمایه و سود آنها اداره کنند. از این لحاظ آنها فرقی با اپوزیسیون راست ایران – اعم از اصلاح طلب و تحول خواه و برانداز – ندارند. حفظ نظام سرمایه داری و مهار جنبش طبقاتی کارگران و زحمتکشان ایران، نقطه اشتراک بنیادین آنها محسوب می شود. هم رژیم اسلامی و هم اپوزیسیون دست راستی به شدت از تحقق یک انقلاب اجتماعی وحشت دارند. زیرا مسئله این انقلاب صرفا پایان دادن به استبداد سیاسی مذهبی نیست، بلکه علاوه بر آن عبور از نظام سرمایه داری و نابرابریهای طبقاتی عجین شده با آن نیز است.

بی دلیل نیست که مثلا طرح هایی همچون: استعفای خامنه ای، دوره ای شدن یا انتخابی شدن مقام ولی فقیه، برگزاری رفراندم تغییر قانون اساسی و یا انتخابات “آزاد” در چهارچوب همین رژیم و … از سوی این جریانات مطرح می شوند. پاره ای از انها هم از “کیسه خلیفه” حتی اعلام کرده اند که نه تنها کلیه جنایتکاران حاکم را مورد عفو عمومی قرار میدهند، بلکه به همه آنها قول میدهند که مالکیت و دارایی شان که عمدتا از راه رانت و غارت و فساد بدست آورده اند تضمین شود و کماکان در اوج رفاه زندگی کنند!!

پاسخ ما نیروهای چپ و انبوه کارگران و زحمتکشان انقلابی مشخص است. ما در راستای دستیابی به آزادی و برابری، راهی جز تحقق یک انقلاب اجتماعی نوین برهبری طبقه کارگر نداریم. انقلابی که کلیت رژیم اسلامی را سرنگون و عبور از استبداد و استثمار را سازمان دهد. برای این هدف بزرگ، البته موانع و دشواریهای عظیمی وجود دارند، اما در پرتو گسترش همکاری، همبستگی طبقاتی و تشکل یابی و سازماندهی در محیط کار و زندگی میتوان زمینه های لازم را فراهم کرد تا در صورت بروز ابرجنبش ها و خیزشها و قیامهای انقلابی، بدیل و گفتمان چپ و رادیکال بتواند حرف اول را در صحنه سیاسی ایران بزند.

پیش به سوی تحریم فعال نمایش انتخابات

زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

۱۷ خرداد ۱۴۰۰ – ۷ ژوئن ۲۰۲۱

https://akhbar-rooz.com/?p=115660 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x