قطب دراویش و دراویش زندانی، جان هایشان را بر دست گرفته اند!
از حق شهروندی شان دفاع کنیم
به دنبال اعتصاب غذا و امتناع نورعلی تابنده رهبر و قطب دراویش گنابادی در اعتراض به عدم اجازه ملاقات ایشان با درویش‌ها و ابراز نگرانی از وضعیت زندانی‌های درویش، بیکارسازی و محروم سازی جوانان درویش از تحصیل، بعد از قضیه گلستان هفتم، بازداشت‌های گسترده و احکام سنگین و ناعادلانه علیه زندانیان ، ۷۲ نفر از زندانیان درویش (۶۹ نفر در زندان تهران بزرگ و سه نفر هم در زندان اوین یعنی سپیده مرادی، شکوفه یداللهی و سیما انتصاری) دست به اعتصاب غذا زده اند و از دریافت دارو هم خودداری می‌کنند. همچنین تاکنون ۲۵۳ درویش گنابادی از سراسر ایران با انتشار تصویرهایشان، متن نوشته یا کلیپ تصویری در کنار برادران و خواهران زندانی خود دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
سرکوب خشن دراویش گنابادی پس از حوادث روز سی‌ام بهمن ۱۳۹۶ در اعتراض به محاصره خانه رهبرشان، نورعلی تابنده، با شدت تمام ادامه دارد. چند صد نفر از فعالان درویش در حال حاضر در زندان بزرگ تهران در دو تیپ و یک سالن امن زندانی هستند. سالن امن به سوئیت‌هایی اطلاق می‌شود که زندانیان به صورت انفرادی و جدا از سایر زندانیان نگهداری می شوند. ۹ نفر داخل آن سوئیت‌ها هستند و بقیه درویش‌ها هم در دو بخش ۴ و ۲ زندان تهران بزرگ هستند و ارتباطی با زندانیان عادی ندارند. ملاقات حضوری به درویش ها بسیار سخت داده می شود.
سرکوب دراویش گنابادی در کنار سرکوب خشن بهائیان ایران، جزئی از سیاست های ارتجاعی و واپسگرایانۀ حکومت اسلامی علیه دیگر مذاهب، گرایشات فرهنگی و دگراندیشان است. در تمام طول حیات جمهوری اسلامی شاهد سرکوب گسترده علیه دگراندیشان بوده ایم و هزاران نفر جان خود را بر سر عقیده شان از دست داده اند. دامنه و گستردگی سرکوب دگراندیشان و پیروان مذاهب و گرایشات مذهبی دیگر در جمهوری اسلامی آن چنان است که حتی بهانه های لازم را به نئوفاشیست های حاکم بر آمریکا داده تا به نام دفاع از حقوق بشر در ایران، تحریم های فلج کننده علیه مردم را توجیه کرده و از دسترسی آن ها به غذا، دارو و حتی کالاهای واسطه ای و سرمایه ای برای بخش تولید جلوگیری کنند و از این طریق به تنبیه خشن و جنایتکارانه مردم سرافراز ایران و به ویژه کارگران و اقشار تهیدست ادامه دهند.
در کشور چند ملیتی ایران و در رنگین کمان زیبای فرهنگ ها و گرایشان دینی و عقیدتی این سرزمین، حاکمیت دین بر دولت ، اصلی ترین پایه استبداد و دیکتاتوری است. حق شهروندی برابر بدون در هم شکستن درهم آمیزی دین و دولت امکان ناپذیر است. با این حال، دفاع قاطع از حق شهروندی برابر تمامی شهروندان کشور، معتقدان به مذاهب و گرایشان فرهنگی گوناگون یکی از اساسی ترین وظایف هر فرد آزاده و برابری طلب است. بدون دفاع بی قید و شرط از حق شهروندی درویش های ایران، بهائیان کشور، پیروان اهل سنت و تمامی دگراندیشان نمی توان علیه انواع گسترده تبعیض ها علیه زنان، ملیت های تحت ستم و دیگر بخش های جامعه که در چنبره ارگان های سیاسی ـ ایدئولوژیک رژیم گرفتار آمده اند، مبارزه ای جدی را به پیش برد.
درویش های کشور حق دارند با رهبرشان دیدار کنند؛ فرزندانشان بی دغدغه به کار و تحصیل بپردازند و از تمامی حقوق شهروندی بهره جویند. جای آنها که از حق شهروندی خود و از حق زیست برابر در خانه آبا و اجدادی شان دفاع می کنند، زندان و تبعید نیست. به محدودیت ها علیه دراویش و رهبرشان باید پایان داده شود. برای آزادی تمامی زندانیان درویش و تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی می بایست که کارزاری همگانی به راه انداخت. حاکمیت واپسگرا و ارتجاعی را باید با قدرت همبستگی مردمی به عقب نشینی واداشت.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
چهارشنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۰۶ نوامبر ۲۰۱۹
