روز چهارشنبه ۶ مرداد ۱۴۰۰،در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی، با درخواست تعدادی از نمایندگان مبنی بر بررسی طرحی موسوم به «صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی» موافقت گردید. این درخواست در پی سخنان علی خامنه‌ای در رابطه با فضای مجازی که آن را «ول و رها» خوانده بود مطرح شده است.
هدف از این طرح آزمایشی، محدود کردن پیام رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی به ویژه شبکه اینستاگرام در ایران است که به‌دلیل فیلتر نبودن، از سوی کاربران ایرانی به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در صورت اجرای این طرح، شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌هایی چون اینستاگرام، چهار ماه مهلت داده می‌شود تا در ایران نماینده رسمی معرفی کنند و در غیر این صورت، براساس ماده ۱۷ طرح «صیانت»، سرعت آنها به اندازه‌ای کاهش می‌یابد که عملا امکان استفاده از آنها غیرممکن خواهد بود.
در فضای مجازی بسیاری از کاربران اعتراض خود را به این طرح با هشتگ‌هایی مانند #طرح_صیانت و #نه_به_اینترنت_ملی نشان داده‌اند. برخی معتقدند جمهوری اسلامی با این تصمیم‌گیری‌ها سعی در شبیه کردن ایران به کره شمالی دارد. آنها معقتدند این طرح باعث قطعی کامل ارتباط ایران با جهان شده و جمهوری اسلامی قادر خواهد بود در سکوت به سرکوب و دیکتاتوری خود ادامه دهد. بسیاری از کاربران توییتر فارسی دست به توییت به زبان انگلیسی زدند تا آگاهی جامعه جهانی را نسبت به این لایحه و عواقب آن بالا ببرند.
این طرح چه تاثیری بر جامعه ال‌جی‌بی‌تی می‌گذارد؟
برای بسیاری از افراد جامعه ال‌جی‌بی‌تی که به واسطه جرم انگاری حیاتشان فضای مجازی محلی هرچند نه چندان امن برای ابراز خود و هویت جنسی و جنسیتی‌شان است اجرای این طرح سبب محدودیت‌ها و خلل‌های جدی در فعالیت و زندگی این افراد می‌شود.
بر خلاف تلاش جمهوری اسلامی برای نفرت پراکنی علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی، این جامعه با استفاده از اینترنت به حقوق خود آگاه شده و مطالبات خود را شناخته است،از این طریق به تشکل یابی و اتحاد رسیده و بر آن شده تا حقوق خود را از جمهوری اسلامی با روش‌هایی مانند شعارنویسی و شرکت در کمپین‌های تشکل‌های فعال در این حوزه به گوش مردم ایران و جهان برساند.
در سال‌های گذشته، گزارش‌ها و اطلاع رسانی‌های فراوانی از نقض حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی بر اساس گزارش، نظرسنجی و اطلاعاتی که از دل این جامعه به دست شش‌رنگ رسیده است تهیه شده و به سازمان های حقوق بشری و سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران ارائه شده است.
نمونه‌ای بارز از این دست اطلاع رسانی‌ها قتل علیرضا فاضلی منفرد، مرد همجنسگرای عرب که به دلیل فاش شدن گرایش جنسی‌اش به دست مردان خانواده سربریده شد، بود. این اتفاق تلخ با اطلاع رسانی‌های سازمان‌های فعال در حوزه ال‌جی‌بی‌تی در خارج از ایران به شدت در رسانه‌های بین‌المللی انعکاس پیدا کرده و موجب عکس‌العمل سازمان‌های حقوق بشری از جمله بیانیه «عفو بین الملل» در رابطه با پایان دادن به جرم‌انگاری رابطه جنسی بین دو همجنس خطاب به جمهوری اسلامی گردیده است.
آخرین نمونه این گزارش‌ها، تحقیق «به حکومتی که انسانم نمی داند رای نمی‌دهم» که توسط شش‌رنگ تهیه و منتشر شده، است. در این گزارش ۹۲٪ از جامعه ال‌جی‌بی‌تی ضمن اشاره به جرم‌انگاری رابطه دو همجنس و فعالیت‌های مربوط به این جامعه اعلام کردند که در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ شرکت نخواهند کرد.
حالا تصور کنید روزنه ای برای رساندن فریاد این جامعه از آنها گرفته شود، اطلاعات و آموزش‌ها بر اساس یافته‌های روز که گرایش جنسی و هویت جنسیتی را عادی سازی و از آن حمایت می کند از آن ها دریغ شود. بدیهی است که جمهوری اسلامی با چنین طرحی ضربه ای بزرگ به جامعه ال‌جی‌بی‌تی ایران وارد خواهد کرد و در بی‌صدایی و عدم ارتباط بین المللی به خشونت و سرکوب علیه این جامعه ادامه خواهد داد.
شش‌رنگ (شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی)
