در روز پنجشنبه ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹، به ابتکار حزب کمونیست فرانسه سمیناری در پارلمان فرانسه، در سالن ویکتور هوگو از ساعت ۹ صبح تا ساعت ۱۸ بعد از ظهر برگزار شد. در این سمینار نمایندگان چند سفارت خارجی، فعالین سیاسی، طرفداران محیط زیست و زیست محیطی، فعالین حقوق بشر و مبارزین برای خلع سلاح اتمی شرکت داشتند. حسن نادری که در این کنفرانس شرکت کرده، گزارش زیر را برای انتشار در اختیار اخبار روز قرار داده است:
موضوعات بحث و تبادل نظر عبارتند از:
ـ خلع سلاح اتمی و امحاء سلاح های کشتار جمعی: آیا چشم انداز دنیای بدون سلاح معتبر است؟
در این بخش سه نفر سخنرانی کردند. سخنرانی خانم آرییل دونی، نماینده سازمان مردم نهاد: “همایش بین المللی برای امحاء سلاح اتمی”، که با ارائه آمار و ارقام سلاح های اتمی موجود و نیز نظرسنجی در کشورهای مختلف در باره کشورهای دارنده سلاح اتمی همراه بود، بسیار مورد توجه قرار گرفت. طبق این نظرسنجی ۳۵ درصد از پرسش شوندگان فکر میکنند که اسرائیل دارای سلح اتمی است. اما در مقابل ۳۶ درصد معتقدند که ایران دارای سلاح اتمی است! این نظر سنجی بدون واکنش نبود و مرا برآن داشت تا بگویم تا چه اندازه شبکه های اجتماعی و مدیای رسمی زیر نفوذ قدرت های حاکم می توانند در سمت دهی افکار عمومی نقش بسزائی ایفاء کنند. گرچه به گفته یکی از حقوقدانان در جلسه، در اسرائیل ابراز بیان در داشتن سلاح اتمی جرم و پیگرد قانونی دارد!
موضوع بعدی: مبارزه علیه افزایش تسلیحات و فروش سلاح به کشورهای درگیر جنگ است. در این بخش هم سه نفر از عفو بین الملل ،سخنگوی جنبش صلح و یک حقوقدان در حوزه سهم قانونی و سهم غیرقانونی فروش سلاح، سخنرانی کردند.
ـ موضوع سوم مربوط به اثرات اکولوژیکی در درگیریهای جنگی و حقوق انسان برای صلح بود. در این بخش خانم “تران” با اصلیت فرانسوی ـ ویتنامی، با ارائه مدارک مستند، که پیگیری های قضائی علیه سازنده گاز سمی خردل (مونسانتو) و استفاده آن توسط ارتش آمریکا در ویتنام و آثار مخرب تاکنونی این سلاح شیمیائی در زندگی مردم ویتنام، کامبوج و لائوس انجام می دهد، سخنرانی کرد. نماینده سازمان مردم نهاد سازمان بین المللی دفاع برای خلع سلاح و دفاع از معلولان جنگی بود و همچنین نماینده “انجمن شهرکها، شهرها و مناطق و استانهای فرانسه برای صلح” دیگر سخنرانان بودند.
ـ آخرین موضوع پایان دادن به ناتو و ساختن چارچوب مشترک همکاری و امنیت جمعی اروپائی بود. بحثی غنی از فرایند شکلگیری این نهاد نظامی در پیشا جنگ سرد و سپس پیمان ورشو، پیش بینی انحلال این دو بلوک نظامی قبل از فروپاشی اردوگاه شرقی. و بسط دامنه ناتو تا مرزهای روسیه و تسلیح بیشتر کشورهای بالتیک، لهستان، رومانی و گرجستان و کشورهای سابق یوگسلاوی در زیر چتر ناتو صورت گرفت. ناتو بمثابه یک هویت نظامی در خدمت اهداف سیاسی کشورهای مسلط عضو این اتحادیه، فشار آمریکا برکشورهای عضو در راستای افزایش ۲ درصد از تولید ناخالص ملی در هزینه های ناتو از جمله دیگر بحث ها بود. در این بخش متخصصین مالی بحث های حقوقی و استرتژیکی مطرح کردند. به طور مثال ایجاد یک ارتش دفاعی اروپائی مورد علاقه فرانسه با مذاق آلمانیها چندان قرابتی ندارد. زیرا آلمان با تحکیم و بسط دامنه فعالیتهای اقتصادی در اروپا، ترجیح می دهد امنیت خود را در زیر چتر ناتو و در راس آن، آمریکا قرار دهد. از جمله موضوعات دیگر، آینده اوکراین و موضوع الحاق و یا الصاق کریمه به روسیه بود. بیانیه دسامبر ۲۰۱۸ سران اتحادیه اروپا در این باره می تواند ترس و نگرانی در پی داشته باشد: “تا زمانیکه کریمه و دونباس به اوکراین بر نگردد تحریم برداشته نمی شود و هرگز رابطه عادی با روسیه نخواهیم داشت”.
در این بخش بطور مختصر به پیمان ۱۹۶۷ اشاره شده است: “فضا متعلق به همه کشورهاست و هیچکس حق استقرار سلاح و دیگر ابزاری که بتواند صلح جهانی را به خطر اندازد ندارد”. همانطوریکه می دانیم دونالد ترامپ دستور استقرار تسلیحات فضائی را صادر کرد و فرانسه هم برای این هدف بودجه ای بین هفتصدو پنجاه میلیون تا نهصد میلیون در نظر گرفته است.
در تمامی موضوعات یک سناتور از حزب کمونیست فرانسه حضور داشت و جلسه را اداره می کرد.
اما سخنران افتتاحیه این سمینار ژان ـ پُل لوکوک، نماینده حزب کمونیست در پارلمان فرانسه بود.
متن سخنرانی او را در زیر می خوانید:
خانمها و آقایان سفیران و نمایندگان دیپلماتیک ، خانمها و آقایان نماینده پارلمان، خانمها و آقایان ، دوستان عزیز؛
با کمال خرسندی به شما برای حضور در سمینار خوش آمد می گویم. من میل داشتم این جلسه با همکاری “فابین روسل” نماینده مجلس و دبیر کل حزب کمونیست فرانسه، به “مناسبت روز جهانی امحاء کامل سلاح های اتمی” که توسط سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۴ تشکیل شد برگذار شود.او اما بعلت کار پیش بینی نشده در این جلسه حضور ندارد.
مایلم از تک تک شما خانمها و آقایان و بویژه سخنرانان که در پرتو تجربیات و تأملاتشان می توانند در بالا بردن کیفیت جلسه ما نقش داشته باشند و دعوت ما را پذیرفته اند تشکر کنم.
از زمانی که ۱۲۲ کشور در ژوئیه ۲۰۱۷ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد “پیمان بین المللی منع سلاح های هسته ای” موسوم به «تیان*» را تصویب کردند ، یک چشم انداز تاریخی برای تمدن بشری گشوده شده است.
نمایندگان حزب کمونیست، مانند میلیون ها زن و مرد در فرانسه و جاهای دیگر ، از این دستاورد جامعه مدنی جهانی حمایت می کنند و از زمان تشکیل «ایکان»، “همایش بین المللی منع سلاح های هسته ای”، حزب کمونیست فرانسه همواره بعنوان شریک، آن را همراهی کرده است. “ایکان” سازمانی است که با کار خارق العاده خود تصویب “پیمان منع سلاح های هسته ای” را به همراه آورد. ایکان همچنین برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۱۷ و یک دستاورد عالی انسانی و دیپلماتیک است.
اضافه بر این، من از حضور “آریل دنیس”، نماینده این سازمان است در سمینار امروز استقبال می کنم.
تصویب « تیان» برای نخستین بار بعد از بمباران هیروشیما و ناگازاکی توسط ایالات متحده آمریکا و سالها مسابقات تسلیحاتی، به ما اجازه می دهد تا تصوری از یک بشریت در عصر نوین داشته باشیم. آیا بشریت ازاین دروازه عبور خواهد کرد؟ اگر آری تحت چه شرایطی؟
آیا بشریت قادر به ایجاد شرایط مشخص و محکم برای تامین امنیت جمعی انسانی است که همه مردم آرزوی آن را دارند؟
برای دست یافتن پاسخ باین سئولات و فراینده آنست که ما امروز در اینجا جمع شده ایم.
بمب هسته ای قبل از هر چیز سریعترین فاجعه زیست محیطی است.
وقتی دانشمندان، امروز به ما درباره اضمحلال تنوع زیستی یا تغییرات عمده آب و هوا در دهه های بعدی هشدار می دهند، هرگز نباید فراموش کنیم که ممکن است سیاره ما در چند دقیقه توسط هزاران کلاهک هسته ای نابود شود.
بنابراین بحران محیط زیست و صلح بطور تنگاتنگ به هم ارتباط دارند.
این فاجعه زیست محیطی که هر روز شاهد آن هستیم، با بحران عمیق سرمایه داری تشدید شده و این سیستم راه فرار به جلو را در پیش گرفته است.
با بستن پیمانهای تجارت آزاد و کاهش تعرفه های گمرکی، رهبران جهان ما فکر می کنند در حال حل همه مشکلات هستند.
نمایندگان حزب کمونیست فرانسه در پارلمان به طور مداوم در تلاش هستند تا معاهدات تجارت آزاد مانند “توافق بین اتحادیه اروپا ـ کانادا”* و یا توافق بین اتحادیه اروپا با آمریکای جنوبی* به ثمر نرسند.
ما همیشه یادآوری می کنیم که جهانی سازی تا زمانی که سخن اصلی آن برای صلح، دوستی بین خلقها و همبستگی نباشد، به بیراهه میرود. و این هم در زمانی است که فقط در این فضا و شرایط است که جهان می تواند تغییر کند. بنابراین صلح یک کلمه بیهوده نیست.
فکر نمی کنم کسی در اینجا مخالف این فکر باشد. اما این اساس یک تأمل بسیار قدرتمند و عمیق است که به انسان امکان می دهد تا از این بحران خارج شود.
صلح در بازتاب های مختلفی حاصل می شود. بطور قطع خلع سلاح و نیز ریشه کردن عوامل جنگ مانند بیعدالتی اجتماعی و اقتصادی، نابرابری حاد حاصل از این سیستم، غارت منابع طبیعی، تخریب اکوسیستم و نیز غارت حقوق فردی و جمعی، اجتماعی انسانی و اکولوژیکی ،از پیش شروط دستیابی به صلح هستند.
این موضوع بسیار حیاتی و مستلزم فراخواندن یک بسیج عمومی و گسترده است تا فرزندانمان از ما تشکر کنند و در دنیایی قابل زندگی و پایدار زندگی کنند.
اما این مسیری نیست که جهان ما باید در کوتاه مدت طی کند.
ما شاهده پیشرفت و تکمیل مداوم توانایی های فن آوری نظامی، افزایش تجدید تنشها توسط رهبران قدرتمند دارای سلاح های هسته ای یا کسانیکه مدعی کنترل سلاح هستند، به زیر سئوال بردن چند جانبه گرائی، تخریب یا تضعیف قابل توجه معاهدات محدود کننده گسترش سلاح هسته ای هستیم. همه این عوامل می توانند یک فاجعه هسته ای نظامی را به واقعیت تبدیل کنند.
از این رو ضروری است که یک بار برای همیشه از این پتانسیل های مخرب خلاص شویم. اما هنوز باید به هزاران نفری که در این بخش کار می کنند و در کنار آنها افرادی هم هستند که برای انتقال مسالمت آمیز صنایع جنگی کار می کنند، فکر کنیم.
این اما همه مساله نیست!
سلاح هسته‌ای نظامی همچنین یک حفره مالی است که مبالغ قابل ملاحظه‌ای را می بلعد. و این مبالغ را می توان برای اهداف مفید خرج کرد.
به عنوان مثال، هند با ۱۳۰ کلاهک هسته ای و پاکستان با ۱۴۰ کلاهک، دو قدرت هسته ای هستند که مبالغ جنون آمیزی را برای قدرت اتمی خود خرج می کنند. در حالی که جمعیت آنها از بیماری های قابل توجهی مانند کمبود آموزش یا درمان و حتی از گرسنگی و تشنگی رنج می برنند.
اما افتخار چنین حیف و میل مبالغ جنون آمیز با ایالات متحده و روسیه که به تنهائی ۱۳،۰۰۰ کلاهک هسته ای، یعنی بیش از ۹۰٪ زرادخانه هسته ای را در اختیار دارند می باشد. نگهداری این زرادخانه، نوسازی، تجدید و توسعه آن، صدها میلیارد دلار را بخود اختصاص می دهد. در میان ۵ بودجه بزرگ نظامی جهان، ۴ قدرت هسته ای وجود دارند.
این ۵ کشور به تنهائی حدود ۱۱۰۰ میلیارد دلار هزینه نظامی می کنند. این مقدار معادل شانزدهمین تولید ناخالص داخلی در جهان است. اما در کنار هزینه جنون آمیز هسته ای، مبارزه علیه گرمایش اقلیمی که باعث فقر، درگیریهای نظامی و کوچ ساکنان در شرایط طاقت فرسا می شود، به زحمت می تواند مبلغ ناچیزی را در سطح جهان تامین کند.
“سازمان همکاری و توسعه اقتصادی” در سال ۲۰۱۵ اعلام نمود که حدود ۶۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴ در کشورهای توسعه یافته برای تامین مالی توسعه کشورهای در حال توسعه جمع آوری شده است.
“صندوق سبز” برای مسائل اقلیمی موسوم به همکاری ۲۱ (تشکیل شده در کنفرانس اقلیم سال ۲۰۱۵ در پاریس)،فقط ۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ جمع آوری کرده است.
این گونه گزینه ها بشریت را به بن بست سوق می دهد.
در زمانی که نابرابری ها در سطح جهان – مانند هر یک از کشورهای ما در اروپا – به حد انفجار می رسد، یکی از اولین پیامدهای آن این است که نزدیک به یک میلیارد نفر در جهان از امنیت غذایی محروم هستند. در حالی که امنیت غذائی یک حق و حقوق بشر وعامل امنیت بشریت است.
سوء تغذیه، عدم تغذیه کافی و قحطی رکوردهای قبلی را شکسته است و طبق اعلام سازمان ملل ، ۸۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان یا ۱۱٪ از جمعیت جهان را در بر می گیرد.
دسترسی به آب برای فقرا گرانتر از ثروتمندان است: ۲٫۱ میلیارد نفر در جهان به آب آشامیدنی دسترسی ندارند.
این جمعیت مجبور است تا ۳۰ درصد از درآمد ناچیز خود را برای خرید آب هزینه کنند.
درمجموع ، طبق اعلام یونسکو، تقریبا دو سوم بشریت در سال ۲۰۱۸ با کمبود شدید آب روبرو بوده است.
ما همچنین با هرگونه تجارت جهانی که بخواهد همه چیز را کالا فرض کند مخالف هستیم و پیشنهاد میکنیم دستیابی به انرژی و به آب به عنوان یک منبع مشترک بشریت در نظر گرفته شود، نه یک منبع کالائی و سودجو.
تظاهرات بزرگ و زیبای آخر هفته گذشته برای ایجاد یک فضای صلح، نمایش درخشانی ازاین آرمان می باشد. اگر ما موفق به ایجاد چنین شرایطی برای یک همبستگی قدرتمند بین المللی، برای عدالت عمیق اجتماعی و بازتوزیع عادلانه منابع برای نیازهای انسانی و اجتماعی نشویم، تنها ثروتمندان می توانند در برابر گرم شدن کره زمین و پیامدهای آن از خود محافظت کنند. در این وضعیت هیچ راهی برای صلح پایدار وجود نخواهد داشت. بنابراین در این جهان لیبرالی، انسانها به اندازه سیاره ما مورد سوءاستفاده قرار می گیرند.
در یکی از این میزگردها، به طور مفصل به تأثیر اکولوژیکی جنگ ها و درگیری ها با برجسته نمودن نقش نظامیگری در روابط بین الملل پرداخته خواهد شد.
از نطر ما، تضمین صلح به معنای این است که همه مردم از ثروتی که تولید می کنند بهره مند شوند، از فقر بیرون بیایند، تبادل احترام آمیز در روابط انسانها برقرار شود و منابع طبیعی برای همه تضمین شوند.
همچنین داشتن آزادی برای انتخاب الگوی جامعه خود و تعیین آزادانه حاکمیت ملی در چارچوب های همکاری و همبستگی بین المللی صورت بگیرد.
من می خواهم در این سمینار، پیشنهادات حزب کمونیست فرانسه را به سمع شما برسانم. من بعنوان نماینده در مجلس پیگیر این پیشنهادات هستم.
ـ اول از همه ، شرط پایه ای برای صلح جهانی ، چند جانبه گرائی است.
این چند جانبه گرائی باید در چارچوب منشور سازمان ملل متحد و سازمان ملل باشد. نه دیپلماسی ثروتمندان پیشنهاد شده توسط G7 یا G20
بنابراین مرحله جدید، مستلزم پایه گذاری روابط بین الملل مبتنی بر مشارکت و همکاری است نه بر اتحادهای فرصت طلبانه و صرفاً اقتصادی. در این چارچوب جهانی شده، باید به اتحادهای سیاسی – نظامی مانند ناتو که سازندگان جنگ هستند و نه صلح پایان داد. برای این کار، بطور دقیق، ما به گونه ای کار می کنیم که اروپا بتواند یک کنفرانس بزرگ پان-اروپایی تحت حمایت سازمان ملل ترتیب دهد تا روابط بین کشورهای اروپایی و نیز فراتر از حد فعلی اتحادیه اروپا – و کشورهای اروپایی با سایر کشورها و مناطق جهان را گسترش دهد. توافقی مانند توافقنامه هلسینکی در سال ۱۹۷۵، در باره “سازمان امنیت و همکاری در اروپا”. سازمانی که من در بین سالهای ۲۰۰۷ تا۲۰۱۲ در آنجا کار می کردم.
ما پیشنهاد می کنیم که این کنفرانس بتواند یک چارچوب مشترک همکاری و امنیت جمعی را فراتر از آنچه در سال ۱۹۷۵ در هلسینکی انجام شد برگزار کند و نمایندگان دولتی و شهروندان و سازمانهائی مدنی و سندیکاها و غیره را گرد هم آورد.
ــ ما همچنین پیشنهاد می کنیم همایشی با دوستان و رفقای ما از نیروهای دموکراتیک و ترقی خواه خاورمیانه و خاورنزدیک برگزار کنیم و همچنین سازمان ملل با همین ابعاد کنفرانسی در باره خاورمیانه برگزار کند . حرف های خود را بزند. بزرگترین چالش های این نشست این دستور کار خواهد بود:
مذاکرات صلح برای یمن و سوریه،
عاری سازی منطقه از سلاح هسته ای،
بازسازی افغانستان،
پایان دادن به اشغال نظامی و تصرف خاک فلسطین و نیز قبرس ،
به رسمیت شناختن حقوق فرهنگی و سیاسی همه مردم منطقه، و همچنین مسئله کنترل و بهره برداری از منابع و ثروت طبیعی تحت حاکمیت ملی و در چارچوب های دموکراتیک.
ــ چنین چشم اندازهایی زمانی قابل تحقق هستند که شورای امنیت سازمان ملل در مقیاس جهانی مبارزه با نابرابری ها و بی عدالتی های اجتماعی را در اولویت کاری خود قرار دهد.
برای آغاز چنین چشم اندازی، پیشنهاد می کنیم یک نهاد همکاری در مبارزه علیه فرار مالیاتی و برای عدالت مالیاتی و اجتماعی به منظور بازیابی مبالغ نجومی غارت شده توسط قدرتهای مالی تشکیل شود.
من همین نکته را دیروز در کمیته امور خارجه مجلس درباره فرار مالیاتی یادآوری کردم.
ما همچنین در تلاشیم تا اتحادیه اروپای کنونی را از معاهداتی که باعث نادیده گرفتن حاکمیت ملی و دموکراسی کشورهاست معاف کنیم و اتحایه اروپائی را شکل دهیم که در آن اتحاد آزاد خلقها و ملت های آزاد، حاکمیت ملی و همبستگی بوجود آید.
باین خاطر، ما با تمام قوا با پروژه دفاع نظامی اروپا و جنگ فضایی که امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه خود را پرچمدار آن می داند، مخالف خواهیم بود.
در پایان، اولویت سیاسی در این زمان این است که فرانسه معاهده بین المللی منع سلاح های هسته ای را امضاء کند. چیزی که رهبران فرانسه از آن طفره می روند و آنرا نادیده می گیرند.
مسئولیت فرانسه این است که بخشی از جنبش تاریخی برای ریشه کن کردن همه سلاح های کشتار جمعی باشد. و مبارزه علیه مسابقه تسلیحاتی و افزایش فزاینده بودجه های نظامی که به ضرر نیازهای اساسی مردم هستند را در پیش گیرد.
اکثریت قریب به اتفاق مردم ما (فرانسه) یعنی ۶۷ درصد، مطابق نظرسنجی انجام شده توسط جنبش صلح و لاکروآ، در ژوئیه سال ۲۰۱۸، طرفدار پیوستن به معاهده بین الملی برای صلح و امحاء سلاح های هسته ای هستند.
این صدا باید شنیده و تحمیل شود.
در بهار گذشته، شهرداری ژنو – و جنبش صلح در فرانسه رابطه خود را گسترش دادند. قطعنامه ای را برای حمایت از معاهده بین الملی برای صلح و امحاء سلاح هسته ای به تصویب رساندند.
در ۸ ژوئیه سال جاری، مجمع پارلمانی سازمان امنیت و همکاری در اروپا صریحاً خواستار تصویب معاهده توسط همه کشورها شد.
این پویائی و دینامیک به را افتاده است. این نه تنها در مورد حفظ پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای، بلکه گذار از این مرحله است.
ما به سهم خود فعالانه در آن شرکت می کنیم. ما قاطعانه بر این باوریم که فصل نوینی از مبارزات برای صلح با اقدام سازمان های شما، با بسیج مردمی، نیروهای دموکراتیک و تحول خواه اجتماعی آغاز شده است.
