کاری که قاسم سلیمانی می کرد نیازی به نبوغ و تخصص چندانی نداشت. تبلیغات رژیم فقها نقش سلیمانی در جنگهای سوریه و عراق را بسیار بیش از آنچه بود نشان داده است. جانشین سلیمانی به سرعت منصوب شد. جمهوری اسلامی امثال سلیمانی و قاآنی زیاد دارد.
قاسم سلیمانی محصول صنعت فرهنگ جمهوری اسلامی بود. کارکرد صادراتی این محصول، همان بود که بر دیوار سفارت آمریکا در بغداد نوشتند: سلیمانی قائدی – سلیمانی رهبر من است. تبلیغات جمهوری اسلامی از قاسم سلیمانی در زمان حیات او شبحی ساخته بود برای پشتگرمی هواداران خود در عراق و به درجات کمتر در سوریه و شاید لبنان.
این شبح به ایران بر می گردد. از هم اکنون برگشته است. نگاه کنید به بیانیه مشاوران میرحسین موسوی در تکریم سلیمانی. اگر مورد استفاده شبح سلیمانی در زمان حیات او بیشتر صادراتی بود، این شبح اکنون بیشتر مصرف داخلی دارد. ترور قاسم سلیمانی، چسبی است که شکافهای درون رژیم را پر می کند. پس از جنایات هولناک رژیم در آبان امسال، احتمال بروز یک بحران درونی در رژیم – شاید ضعیف – ایجاد شد. ترور بغداد، این احتمال را بسیار ضعیف تر از آنچه بود کرده است.
خامنه ای در زمان حیات سلیمانی برای او آرزوی شهادت کرد. شاید این آرزو تعارف نبود. در درون ایران، شبح سلیمانی بسیار به کار خامنه ای می آید.
و اما در خارج از ایران:
فردی از به اصطلاح اپوزیسیون شیفته ترامپ ساعاتی پس از مرگ سلیمانی جلوی دوربین ظاهر شد و در حالی که در کنار سنجاق منقش به نقشه ایران و شیر و خورشید، یک سنجاق پرچم آمریکا هم نصب کرده بود از یک روز تاریخی سخن گفت. او از خوشحالی در پوست نمی گنجید. می توان تصور کرد که در میان امثال او، امید به قدرت رسیدن در سایه پهبادهای آمریکایی قوت گرفته است.
به این افراد باید گفت: از این نمد کلاهی به شما نمی رسد. رژیم ولایت فقیه با پهبادهای آمریکایی سرنگون نخواهد شد.
هیچ کس بهتر از گردانندگان دستگاه حاکم آمریکا به این امر واقف نیست. هدف آمریکا از قتل سلیمانی همان است که اعلام کرده است: ضربه زدن به امکان مانور جمهوری اسلامی در خارج از ایران. دولت ترامپ برای دستیابی به این هدف، دست به یک قمار زده است. سخت بتوان پیش بینی کرد که برنده این قمار که خواهد بود. شاید برنده، نه در آمریکا باشد و نه در ایران.
برخی از بازندگان اصلی از هم اکنون معلومند: مردم عراق. موشکهایی که به نزدیک فرودگاه بغداد شلیک شد، ضربه کاری دیگری بود بر دولتی در عراق که دیگر می توان نام دولت درمانده بر آن نهاد. این، ارمغان باندهای جنایتکار در واشینگتن و تهران برای مردم عراق است، از سال ۲۰۰۳ بدین سو.
سهم مردم ایران از این مهلکه نیز جز باخت نیست. حساب باز کردن بر عقل سلیم ترامپ و خامنه ای؟ تلخی پاسخ در خود پرسش نهفته است.
این تحلیل و دیدگاه شماست آقای مبشری و البته نا عادلانه اگر چه فکر میکنید اگر هر دو طرف را مقصر جلوه دهید و حامی مردم عراق باشید تحلیل عادلانه ای دارید اما از نگاه ما شهید سردار سلیمانی حافظ امنیت ایران و ایرانی بود و دشمن تاب نیاورد در این جنگ مردم و سیاستمداران بی عرضه عراق هستند که ضرر میکنند چرا باید اجازه دهند آمریکا از هزاران کیلومتر ان طرفتر بیاید و در عراق پایگاه بزند چون انها را هالو گیر اورده است ضعیف هستند. عراق همسایه ایران است پس ما خود را در خطر میبینیم نمیتوانیم بنشینیم و نگاه کنیم آمریکا در داخل عراق، چسبیده به ما نشسته و داره به عراقی ها آموزش میده که با ایران چیکار کنید. پس مجبور هستیم برای امنیت خودمون به اونجا بریم و جلو دشمن آمریکایی و عراقی خودمون رو که آمریکا تحریک کرده بگیریم پس آمریکا شروع کننده هسش.
اگه قراره هیچ خارجی و نیروی نظامی در عراق نباشه آمریکای مغرور هم نباید باشه چون ایرانی نمیتونه تحمل کنه آمریکا در همسایگیش باشه و مدام همسایگانش رو بر علیهش تحریک کنه کاری که الان با تمام قدرت میکنه.
عراق و مردم عراق باید بدون هیچ ترس و واهمه ای با حفظ یکپارچگی تمام نیروهای خارجی رو از کشورشون بیرون کنند تا به ثبات برسند. حال انکه میبینیم جنگنده های مغرور آمریکا با تحقیر سرزمین عراق راحت جولان میدهد.
دخالت همه نیروهای خارجی در عراق از آمریکا ،سعودی و ایران …..را خوب آمدی و درست است ولی فراموش نکن که با دخالت ما در منطقه با عنوان صدور انقلاب همه چیز شروع شد و روز به روز هم بدتر!
حال تمام جنایات حکومت اسلامی که در حق مردم ایران و منطقه انجام شده را باید فراموش کرد با این استدلال که ما در منطقه از خود دفاع می کنیم ؟
کمی منطقی فکر کن اینجا کسی را نمیتوان به این آسانی فریب داد!
دعوا بر سز عضمت طلبی شیعیان مرتجع حکومت کشتار ولایت فقیه ست که برای تصاحب «حرمین الشریفه» ، کربلا ،نجف و تکثیر شیعه گرائی ست تا سوریه و لبنان ادامه یافته و مردم ایران بقول شما «ایرانی » را بخاک سیاه نشانده …
چراغی که به خانه روا ست
به مسجد حرام ست
اگر شکّی داری که که حکومت ولایت فقیه در این ۴۰ سال تمام ثروت های مردم را به باد داده ست یا بالا کشیده است .و رکورد تمام جنایتکاران هم قدّ خود را شکسته و در فساد و تباهی بی نظیر ست یک جای کارت خراب ست.
هیچ استعمار گری نمی توانست با حضور مستقیم خود در ایران لطمه ای که این حکومت زد را اجرا کند.
آمریکا و انگلیس و بقیه غارتگران همیشه در ۲۰۰ سال اخیز بوده اند و خواهند بود.
مگر در حکومت گذشته هزاران نفر مستشار آمریکائی در ایران نبود؟
نه جانم سخت در اشتباهی بقدرت رسیدن این وحوش اسلامی آغاز مسیر قهقرائی ایران بوده است .
این حکومت میلیونها مورد تخلف و جنایت کرده که باید رسیدگی شود . چرا به بهانه ی آمریکا که ۴۰ سال ست در ایاران سفارت هم ندارد آدرس عوضی می دهید؟
سیاست خارجی ادامه سیاست داخلی ست . مگر می شود حکومتی که هزاران ایرانی را کشته است غمخوار مردم عراق ، یمن ، سوریه ، لبنان ، فلسطین و……. باشد؟
شاد باشید
سرکار خانم یا جناب آقای ناهید
یادداشت شما حکایت از ندیدن واقعیت های ایران می کند که مانند میلیونها نفر دیگر که بنده ، عبد و عبیر حاکمان مرتجع دینی بوده اند و در عالم توهم بسوی آینده ای تاریک ، شوم و دروغی هر چه ملایان بگویند انجام میدهید و نمی بینید که هزاران نفر ایرانی قربانی حکومت ادمخواران شده اند و میلیونها نفر دیگر تا پایان زندگی داغدارند. وارد بحث سیاسی فرامرزی و برخورد منافع تازه بدوران رسیدگان حکومت ایران با ابرقدرت های جا افتاده هم نمیشوم و تو صیه می کنم این شعر را بخوان که گویا سراینده آنرا دیروز دستگیر کردند.
البته این را هم میدانم امثال جنابعالی علاقه ای به ادبایت و فرهنگ و هنر هم ندارید ولی چاره ای نیست باید پاسخ امثال شما را داد.
این پول نان ماست،
که در ویرانه های دمشق
در کنار آرزوهای گزاف یک قمارباز،
دفن می شود…
زنی در خیابان
به یک قرص نان
خود را می فروشد
آن سوترک مردی
گرده نانی را
از دست عابری می رباید
ما گرسنه
در کوچه های غربت این شهر
پرسه می زنیم
و می دانیم
که دست های کثیفی
نان ما را
از سفره های مان ربوده است
این پول نان ماست ،
که در هزار توی دالان های پنهان
کیک زرد می شود
برای تزیین بساط بیداد !
پول نان ما ،
موشک هائی است
که به اسرائیل می رسد
زود تر از آنکه
آب و نان ،
به ” ورزقان ” و “اهر” برسد !
نگاه کن !
این پوکه های گلوله
این لاشه های تانک ،
پول نان ماست ،
که در خیابان های حمص ریخته است !
این پول نان ماست ،
که در ویرانه های دمشق
در کنار آرزوهای گزاف یک قمارباز
دفن می شود
این پول نان ماست ،
که در کوچه های حلب
پیش چشم جنازه ها
برای یک بازنده هزینه می شود
بازنده ای که قبل از بازی باخته بود !
پول نان ما ،
بذرهای دروغ و فساد است
که بر زمین پاشیده می شود
تا شاید برزگری خام اندیش
آرزوهای پوچ خود را
از آن درو کند
پول نان ما ،
هیزم هائیست که در هر سو
آتش می افروزد
و در آتش می سوزد
پول نان ما ،
تفنگ هائیست
که هدف های اشتباه را نشانه گرفته است
پول نان ما ،
پایگاه اتمی بوشهر است
که غبار یک عمر سفاهت حاکمان
بر آن نشسته است
پول نان ما ،
باج هایی است
که در جیب های چین و روسیه
ورم کرده است !
پول نان ما ،
مزد سردارانی است
که سرها را به دار می کنند
و لب ها را می دوزند ،
تا گرسنگان نفهمند گرسنگی تقصیر کیست !
پول نان ما ،
منبری است
که واعظی ابله بر آن نشسته است
و به ما می آموزد ،
گرسنگی تقصیر خداوند است
گرسنگی ،
بشارت ظهور یک منجی است !
و ما می دانیم
این تقصیر ماست
که ابلهی بر منبر نشسته است
این تقصیر ماست
که خیره سری بر مسند نشسته است
ما می دانیم ،
محصول بذرهای دروغ و تزویر
و خارهای ترس و سکوت
جز قحطی نیست
پول نان ما را قماربازان ،
در قمارخانه های سیاست و قدرت
باخته اند
اکنون
ما مانده ایم و فرزندانی ،
با آرزو های سبز و جوان
و خانه ای با تیرک نازک
آنقدر نازک
که به لرزیدنی فرو می ریزد
و ما زنده ،
زیر آوارهای آن می مانیم
هان !ا
فردا که از خواب برخیزیم ،
ما را
و فرزندان ما را
و خانه ما را نیز
باخته اند
برنده این قمار نهایتا مردم منطقه می باشند.