حکومت اسلامی حاکمیت زندان، شکنجه و اعدام است. چهل سال این حکومت آزادی را درزندان های آشکار و پنهان، به بند کشیده است تا به نام زندانی سیاسی و عقیدتی تازیانه باران و بردارش کند، شاید جان و جهان سعادت آفرین و زندگی بخش آن را بگیرد.
چهل سال شاهد فاجعه زندانی کردن، شکنجه و اعدام آزادی، و به سوگ نشینی حق وعدالت را کم تر ملتی در جهان شهادت داده است.
گوش کنیم!
این صدای شلاقی ست که برپیکر معلمان عاشق آزادی و عدالت، جواد لعل محمدی ها زده می شود تا از خواست و آرمان شان یعنی آزادی، رفاه و همبستگی برای مردم سرزمین شان صرف نظر کنند و به خواست گورزادها گردن نهند.
فریاد رنج و اندوهی که در سرزمینمان طنین افکنده، فریاد عدالت خواهی اسماعیل بخشی هاست، که از جنجره های شکنجه شده و خونین فریاد حق جویانه‍ی نان، کار، آزادی سرداده اند.
این زخم آوای ضجه و صفیرِ دادخواهی سپیده قلیان هاست، صدای زنان شجاع و دلیر سرزمینی که حتی آزادی هدیه دادنِ شاخه گلی به دست هموطنان شان را ندارند.
این فریاد آزادیخواهی نیلوفر بیانی و یاران اوست که به جرم تلاش برای ” حفظ محیط زیست” به بند ستمگری کشیده شده اند یا به قتل رسیده اند.
این بانگ بلند، بانگ دادخواهی دگراندیشان عقیدتی ست، فریاد دادخواهی بهائیان، زرتشتیان، مسیحیان، یهودیان، دراویش گنابادی و دیگر اقلیت های مذهبی و خداناباوران است که چهل سال زخمِ ستمگریِ حکومت اسلامی بر پیکر خود دارند، زخمی که حکومت اسلامی برپیکراقلیت های قومی سرزمینمان نیز نشانده است.
این “صدای آواز” بکتاش آبتین و یاران اهل قلم او در شکنجه گاه های حکومت اسلامی ست که آزادی اندیشه و بیان و قلم و لغو هرگونه سانسوررا دلیرانه سرودی کرده اند.
گوش کنیم!
صدای عزیزان در بندمان را.
صدای آنان در وطنمان، و در جهان باشیم.
و “همه با هم “، ” زندانی سیاسی و عقیدتی آزاد باید گردد” را رساترفریاد کنیم و دَمی از تلاش برای آزادی آنان آرام نگیریم.
زنده باد آزادی
کمیته حمایت از بیانیه ۱۴ کنشگر سیاسی و مدنی در داخل کشور
حسن اعتمادی، بهروزستوده ، مسعود نقره کار
۲۲ اگوست ۲۰۱۹ – ٣۱ مرداد ۱٣۹٨
