آسمانی ترد دوست دارد
بگشای روی زیبا ز گناه آن میندیش
به خدا که کافرم من تو اگر گناه داری
شهریار تبریزی
از طارق بارک الله
تا فرق بلند تبارک الله
مرزی ست
عاشقانه
آسمانی ترد دوست دارد
لرز کریستال هایش را طوری برنده
که الماس از حسادت در جا می ترکد و
شق شق ستاره می جهد از کنجش
گنجشک هایش همه جیک
هم خوان
عاشقانه دوست دارد آسمان
زیر دندان هایش مثل ته دیک صدا دهد
آهو
و هرگز نمی پرسد آن هایی که از عشق زنده می مانند
کجا می روند
به چه نمی مانند
بیرون در انتظار سیگار می کشید
آدامس شیک می جوید
و با انگشت اشاره و شست
گوشه ی آدامسش را
مثل نخ دندان دراز
بیرون می کشید
دود سیگارش را از لای درز به درون فوت می کرد و
به چه چیزش می خندید
ماه پشت پنجره تا صبح بیدار مانده بود
زنی که با اعلان مزون تازه اش
مزومز در خیابان راه افتاده بود
می خواست ما را به یک دل سیر
آرایش و نمایش دعوت کند
لبخند زدیم و آسمان را نشان دادیم
صورت مان سمت آفتاب ادای آرایش در آورد و درخشید
بعد برگشتیم
دوباره برویش لبخند زدیم
صدای شاعر
