سايت سياسی - خبری چپ - تريبون آزاد

عسلویه “بهشت سرمایه”؛ جهنم کارگران – احمد هاشمی

مقدمه

عسلویه  به “پایتخت انرژی ایران” معروف شده است.  عسلویه همچنان “بهشت سرمایه” هم نامیده می شود. در عسلویه کارگران مجبورند در شرایط گرمای شدید و هوای آلوده ۱۲ ساعت کار کنند. در عسلویه  کارمندان نیز اجباری یا اختیاری ۵۰ ساعت در هفته کار می کنند. در عسلویه قانون کار وجود ندارد، هیچ قراردادی فردی یا جمعی به رسمیت شناخته نمی شود. در عسلویه  در واقع  نوعی برده داری نوین حاکم است. عسلویه مانند یک پادگان توسط  نیروهای امنیتی قرارگاه خاتم انبیا متعلق به سپاه پاسدران اداره می شود.

در عسلویه، جامعه بومی را از همان ابتدا نادیده گرفتند. در عسلویه  هوا ۱۰۰برابر از تهران آلوده تر است. هیچکس نمی داند که چرا از همان ابتدا انبارهای گوگرد درعسلویه رو باز ساخته شد. ریه مردم در عسلویه پر از گوگرد است. در عسلویه به خاطر نشستن گوگرد به زمین، جاده ها زرد است.  استفاده از خون ساکنین عسلویه،  توسط سازمان انتقال خون ممنوع است. 

در عسلویه مسئله فقط فقر، محرومیت و نابرابری نیست. درعسلویه  همه  بحران ها حضور دارند: بحران محیط زیست، بحران سلامت، بحران فرهنگی، بحران اجتماعی.

در عسلویه همه حضور دارند: بیت رهبری، وزارت نفت، شرکت ملی نفت ایران، شرکت ملی گاز ایران، شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی،  شرکت نفت و گاز پارس  و قرارگاه خاتم انبیا متعلق به سپاه پاسدران، اما هیچکس مسئول نیست. حتی سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی که متولی صنعتی منطقه است، نیز هیچ مسئولیتی در قبال ساکنین، کارگران و کارکنان نمی پذیرد.

عسلویه این “قلب صنعت ایران”،  این “پایتخت انرژی ایران” و “بهشت سرمایه”، جهنمی برای ساکنین و کارگران و کارکنان است.

عسلویه (پارس جنوبی) قبل از فرایند توسعه صنعتی

عسلویه در استا ن بوشهر قرار دارد. عسلویه قبل از اینکه منطقه ویژه اقتصادی شود، شامل دو بخش “نخل تقی” و “عسلویه” با ۲۱ روستا و جمعیتی در سطح ۱۱۷۵۰ نفر بود. کشاورزی، دامداری، تجارت و کار روی کشتی ها و لنج ها راه های عمده تامین معیشت مردم منطقه بود.

برق رسانی در منطقه در سال های ۶۰ انجام شد. منطقه فاقد بیمارستان و آمبولانس بود. دو خانه بهداشت منطقه، هیچوقت پزشک نداشتند.

شهرها و روستاها فاقد خیابان کشی و همه کوچه خاکی بودند. نکته قابل توجه سطح عقب ماندگی امکانات و کیفیت آموزشی در این منطقه بود. به عنوان مثال: در سطح دبیرستان، تنها رشته علوم انسانی وجود داشت. در منطقه هیچ نوعی از امکانات برای گذران اوفات فراغت وجود نداشت.

وضعیت نامناسب آب آشامیدنی یکی از مشکلات اساسی برای مردم منطقه بود. آب آشامیدنی توسط دو تانکر آب که روزی یک بار آب در شهر توزیع می کردند، تامین می شد.

عسلویه (پارس جنوبی) بعد از فرایند توسعه صنعتی

توسعه صنعتی منطقه  عسلویه پس از کشف ذخایر عظیم گازی از سال ۱۳۷۴ آغاز شد. این منطقه  به عنوان منطقه آزاد تجاری- اقتصادی اعلام شد. منابع گازی کشف شده در این منطقه ۴۸ درصد منابع گاز ایران و ۸ درصد منابع گاز جهان است.

وزارت نفت به عنوان مجری یا کارفرمای طرح ها، نقش اصلی را در توسعه صنعتی در منطقه  دارد. بهره برداری از منابع نفت و گاز عسلویه از طرف وزارت نفت به سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی محول شد.  

شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی و شرکت نفت و گاز پارس که زیر مجموعه  شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی گاز ایران هستند مسئولیت توسعه میدان گازی پارس جنوبی و همچنین ۵ میدان دیگر را به عهده دارند. بزرگترین پیمانکار این دو شرکت، قرارگاه خاتم انبیا متعلق به سپاه پاسدران است.  به دلیل فعالیت قرارگاه خاتم انبیا متعلق به سپاه پاسدران منطقه در کنترل نیروهای امنیتی است و مانند یک پادگان ادره می شود.

هر واحد صنعتی در عسلویه  فاز نامیده می شود، با وجود اینکه همه ۲۴ فاز به بهربرداری نرسیده اند، حدود هشتاد هزار تا صد هزار کارگر مشغول کار در عسلویه هستند.

 آعاز فعالیت های صنعتی در منطقه بدون در نظر گرفتن ملاحظات زیرساختی و اجتماعی و فرهنگی بود. صنعتی کردن منطقه  عسلویه، بدون  برنامه ریزی برای زیر ساخت های عمرانی، اقتصادی، آموزشی، اجتماعی، فرهنگی  و زیست محیطی ادامه پیدا نمود و از این رو مسائل و مشکلات فراوانی را  گریبانگیر ساکنان بومی و غیر بومی (کارگران و کارکنان) نموده است.  

مسئول نیروی انسانی یک واحد بزرگ پتروشیمی می گوید که:

“هر عقل سالمی وقتی بخواهد ۴۰ یا  ۵۰ هزار کارگر را، وارد چنین منطقه ای کند، می فهمد که مسائل امنیتی، بهداشتی، روحی و روانی، فساد و اعتیاد دارد و باید جایی برای تفریح و سرگرمی باشد. این که دیگر به پرسشنامه و تحقیق نیاز ندارد. مساله این است که طرف می خواهد ۱۷ میلیارد دلار روی تاسیسات و سخت افزار سرمایه گذاری کند، حاضر نیست یک میلیاردش را برای مهیا شدن شرایط زندگی انسانی که می خواهد این جا کار کند سرمایه گذاری کند.”

نتیجه کار سازمان منطقه ویژه اقتصادی انژی پارس بعداز ۲۵ سال اجرای پروژه های متعدد صنعتی در عسلویه، افزایش پدیده بیکاری  حتی در میان بومیان است، زیرا بومیان به دلیل نداشتن مهارت فنی جذب صنعت نشدند و از طرف دیگر به علت از بین رفتن شغل های بومی و سنتی بیکار گشته اند.

تنها ساکنان بومی قربانیان این وضعیت نیستند. کارگران و کارکنان صنعتی نیز در عسلویه وضعیت بهتری ندارند.

وضعیت کارگران و کارکنان صنعتی در عسلویه

منطق مناطق آزاد تجاری- اقتصادی در ایران، این است که نه تنها پیمانکاران و سرمایه گذران از معافیت های گمرکی و مالیاتی برخوردارند، بلکه آنها پایبند قانون کار رژیم  نیستند و موظف به قراداد فردی و جمعی هم  نیستند. درنتیجه کارگران هیچ منبعی برای استناد ندارند و هیچ نهاد مسئولی نیز پاسخگو نیست. این بی حقوقی را می توان در چارچوب برده داری مدرن توضیح داد.

در عسلویه نیز مانند سایر بخش های صنعتی و اقتصادی در ایران، کارفرما یا پیمان کار ماه ها دستمزد کارگران و کارکنان را به دلایل واهی نمی پردازد.

قانون۴۴ ساعت کار رسمی در هفته  درایران در عسلویه، اجرا نمی شود. ساعت کاری بیش از حد  کارگران و کارمندان نیز از جمله پیامدهایی است که از بالاترین شدت و اهمیت برخوردار است. در این میان وضعیت کارگران بسیار بدتر از کارمندان است چرا که آنها مجبورند روزانه ۱۲ ساعت در شرایط گرمای شدید و هوای آلوده، کار کنند. کارکنان نیز چه اجباری  و یا اختیاری در عسلویه بیش از ۵۰ ساعت در هفته کار می کنند. کار در روزهای تعطیل بدون هیچ  اضافه دست مزدی، اجباری است. شرایط کار از نظر ایمنی بسیار بد است. گذشته از نا امنی محیط کار،  به کارگران لباس کار مناسب، کلاه و کفش و ماسک ایمنی نیز  داده نمی شود.

بی جهت نیست که در رسانه های ایران عسلویه “بهشت سرمایه” نامگذاری شده است. اما این “بهشت سرمایه” به دلیل ساعات طولانی کار، گازهای سمی،  ماه ها تاخیر در پرداخت مزد، عدم امنیت شغلی، خطر اخراج از کار، وضعیت بهداشتی نامناسب، مسکن و غذای نامناسب و فضای امنیتی  به جهنم کارگران و کارکنان تبدیل شده است.

آلودگی های زیست محیطی ناشی از صنایع گاز و پتروشیمی

صنایع گاز و پتروشیمی انواع مختلفی از آلاینده های خطرناک را به محیط  انتشار می دهند، که برای سلامت انسان و اکوسیستم بسیار خطرناک است. این آلاینده ها باعث گسترش بیماری های آسم، سرطان ریه،  سرطان پستان، آلرژی بینی و… در منطقه شده اند. آلودگی هوای منطقه بر اثر مشعل های گاز و آلودگی آب دریا به دلیل وارد شدن فاضلاب صنعتی، آلودگی صوتی و  گرد و غبار موجود در هوا مهمترین آلودگی ها در این منطقه هستند و نتیجه همه این ها ریزش باران های اسیدی است که  باعث زیان های جبران ناپذیر بر سلامت ساکنین منطقه  می شود. آلودگی دریا، آلودگی آبزیان دریایی، آلودگی گیاهان، باعث عدم تعادل اکوسیستم منطقه شده است.

 با وجود اینکه سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی متولی توسعه صنعتی و پیامدهای آن است، اما مدیران این سازمان از همان ابتدا نسبت به پیامدهایی چون آلودگی هوا، دود و بوی گاز، شیوع بیماری های ناشی از صنعت گاز و پتروشیمی و تخریب محیط زیست از خود سلب مسئولیت نموده اند.

 

 

https://akhbar-rooz.com/?p=51139 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x